DSGj

We are not Brahmins now are we. Killing an animal is not any remover of fear. Amrit Naam, Gurbani, Gur-Shabad, etc are all more than sufficient in terms of TRULY removing fear from DEEP within. ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਪੀਓ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿਆ ਅਨਭੈ ਠਹਰਾਇਓ ॥੨॥ ਕਰਤਾ ਹੋਇ ਸੁ ਅਨਭੈ ਰਹੈ ॥੨॥ ਸਭ ਦੇਖੀਐ ਅਨਭੈ ਕਾ ਦਾਤਾ ॥ ਤਿਨ ਭਉ ਨਿਵਾਰਿ ਅਨਭੈ ਪਦੁ ਦੀਨਾ ਸਬਦ ਮਾਤ੍ਰ ਤੇ ਉਧਰ ਧਰੇ ॥ You think it is jhatka that got Singhs the courage and fearlessness to fight thousands in opposition? Yeah right... All 11 palaces (home) of Guru's-Jot were fearless (just look at their life history for countless examples), and there is absolutely no proof that they all did jhatka. If someone wants fearlessness, they focus on and merge with the ONE who is TRULY NIRBHAU....not slaughter some animals. That theory has been going around on the internet for many years now and is absolutely a fairytale. There are thousands of Shaheeds who got Shaheedi without any 'painkillers' or 'drugs'. The only painkiller and drug they had was NAAM and GURBANI. You think Bhai Mati Das Jee, Bhai Sati Das Jee, Bhai Mani Singh Jee, Beloved Sahibzaadey, etc, etc, etc were on marijuana when attaining Shaheedi? It is absolutely ridiculous to think that Guru Gobind Singh Jee would allow marijuana for some to be 'high/intoxicated' and have an 'easier' Shaheedi, and then have other Sikhs being cut to pieces/boiled alive while being totally in their right state of mind/body. And even if marijuana has healing properties, it still does not exempt the nashaa aspect of it. And plus, there are wayyy more desi healing remedies than just marijuana. It's not like marijuana was the only thing Singhs had. Singhs were wayyy more versatile and adaptive than that. I beg your pardon, but what is the job that they do exactly?

Haha, no hard feelings

I get what you mean. However, I'm not getting into an 'individual cultish perception', I'm just saying it how it is. If someone is giving themselves a status and title or put themselves in the position of a leader/satkaar-jog....then they better act like one and be like one, and be there for the Panth day in and day out.

True Veer Jee, I get what you mean. And you're right. Olden day warfare was much more complex than people think. There were guns, cannons, catapults, animal-involvement and chemical warfare as well.

Who cares about tradition, when that tradition is not based on GURmat, and instead MANmat. If you want to talk about tradition, we can talk about Nihangs and marijuana, etc....as well. And please, I can say the same thing....Sikhi didn't start from so-called nihangs who cannot get over the taste of their tongue...and it won't end with them......see how pathetic that sounds? Bhai Sahib is a monumental example of Sant-Sipahi.....someone who actually stood up for something...don't start those cheap tactics to try and make him look insignificant. He wasn't the one sitting on a manja getting his legs massaged by chelas when the Panth was in dire need of someone to sacrifice everything. If nihangs admitted it was for the taste, I would cut them some slack....but when they start making up stories and creating rituals out of it to justify themselves...then it just gets ridiculous. You have not been able to answer the following: The only answer you had was that: You have just became Sikhs' own enemy by bringing out Hindu/Muslim propaganda of Sikhs doing matha-tek to Guru Granth Sahib Jee is same as idol worship... Bhai Sahib Bhai Randhir Singh Jee has written a book on how worship of Guru Granth Sahib Jee is worship of Akaal Purakh. And Giani Sant Singh Maskeen Jee has countered Hindu/Muslim propaganda as well head on. Don't compare ritualistic cutting off an innocent goats head to bowing down to Guru Granth Sahib Jee. That comparison isn't even valid. Look how low you have to go in order to try and support manmat practice of so-called nihangs.

Then by that logic, nihangs should swing their sword towards their own heads, or the heads of their fellow nihangs....that would be a true test of whether or not they are "above/de-attached from gunas". Why sacrifice the chicken/goat? Why not themselves?.... This whole diversity nonsense is the reason Sikh Panth is in such a mess. No two groups get along 100% with each other. There is always someone stirring up trouble due to differences in Maryada. Differences that have been purposely put into Sikhs in order to keep us from actually achieving something great together. Eating meat/killing animals ritualistically does not make one into a warrior. Slicing the head off of an innocent chicken or goat does not bring one closer to Akaal. Bhagouti/Kaal/Mahakaal/Shakti all come from the inside, not the outside. You could kill thousands of animals and still not have any true Sant Sipahi Bir Ras. For example, Hazoor Sahib and the goat and the "shasters need blood/tilak" video that went viral a few years ago. Lol, what a joke!!! Shasters need blood....yeah right.....then be prepared to offer your own... If people want to eat meat for the taste of tongue, then that is a different story. But don't make up nonsense about: Shasters need blood Cutting off animal heads to be initiated into groups Cutting off animal heads makes one a warrior and brings one close to/merge with Bhagouti/Kaal/Mahakaal/Shakti Giving animal a bath and reading JapJee Sahib to the animal before doing Jhatka (which I could write an entire essay on how anti-Gurmat that is) Yelling out chants of Akaal and Jaikaarey after doing Jhatka etc ਨਿਹੰਗ - ਫ਼ਾ. [نِہنگ] ਸੰਗ੍ਯਾ- ਖੜਗ. ਤਲਵਾਰ. "ਬਾਹਤ ਨਿਹੰਗ। ਉੱਠਤ ਫੁਲਿੰਗ." (ਸਲੋਹ) ਤਲਵਾਰ ਦੇ ਪ੍ਰਹਾਰ ਤੋਂ ਵਿਸ੍ਫੁਲਿੰਗ (ਚਿੰਗਾੜੇ) ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ। ੨. ਕਲਮ. ਲੇਖਨੀ। ੩. ਘੜਿਆਲ. ਮਗਰਮੱਛ. (मकर मत्स्य) ਨਾਕੂ. Alligator. "ਜਨੁਕ ਲਹਿਰ ਦਰਯਾਵ ਤੇ ਨਿਕਸ੍ਯੋ ਬਡੋ ਨਿਹੰਗ." (ਚਰਿਤ੍ਰ ੨੧੭) ੪. ਡਿੰਗ- ਘੋੜਾ. ਅਸ਼੍ਵ. ਤੁਰੰਗ. "ਬਿਚਰੇ ਨਿਹੰਗ। ਜੈਸੇ ਪਿਲੰਗ." (ਵਿਚਿਤ੍ਰ) ਚਿਤ੍ਰੇ ਵਾਂਙ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰਦੇ ਘੋੜੇ ਵਿਚਰੇ। ੫. ਸੰ. निः शङ्क ਨਿਹਸ਼ੰਕ. ਵਿ- ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੋਤ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ. ਬਹਾਦੁਰ. ਦਿਲੇਰ. "ਨਿਰਭਉ ਹੋਇਓ ਭਇਆ ਨਿਹੰਗਾ." (ਆਸਾ ਮਃ ੫) "ਪਹਿਲਾ ਦਲਾਂ ਮਿਲੰਦਿਆਂ ਭੇੜ ਪਿਆ ਨਿਹੰਗਾ." (ਚੰਡੀ ੩) ੬. ਸੰ. निः सङ्ग- ਨਿਹਸੰਗ. ਨਿਰਲੇਪ. ਆਤਮਗ੍ਯਾਨੀ. ਦੁੰਦ (ਦ੍ਵੰਦ੍ਵ) ਦਾ ਤਿਆਗੀ. "ਨਿਹੰਗ ਕਹਾਵੈ ਸੋ ਪੁਰਖ ਦੁਖ ਸੁਖ ਮੰਨੇ ਨ ਅੰਗ." (ਪ੍ਰਾਪੰਪ੍ਰ) "ਮੁੱਲਾ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਨਾ ਬੁਝੈ ਬੁਝੈ ਫਕਰ ਨਿਹੰਗ." (ਮਗੋ) ੭. ਸਿੰਘਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਫਿਰਕਾ, ਜੋ ਸੀਸ ਪੁਰ ਫਰਹਰੇ ਵਾਲਾ ਉੱਚਾ ਦਮਾਲਾ, ਚਕ੍ਰ, ਤੋੜਾ, ਖੰਡਾ, ਕ੍ਰਿਪਾਨ, ਗਜਗਾਹ ਆਦਿਕ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਅਰ ਨੀਲਾ ਬਾਣਾ ਪਹਿਨਦਾ ਹੈ, ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਮਰਣ ਦੀ ਸ਼ੰਕਾ ਤਿਆਗਕੇ ਹਰਵੇਲੇ ਸ਼ਹੀਦੀ ਪਾਉਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਤੇ ਮਾਇਆ ਤੋਂ ਨਿਰਲੇਪ ਰਹਿਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਲਈ ਇਹ ਨਾਮ ਹੈ.#ਬਹੁਤ ਸਿੰਘਾਂ ਤੋਂ ਸੁਣੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਾ ਫਤੇ ਸਿੰਘ ਜੀ ਵਿਲਾਸ ਕਰਦੇਹੋਏ ਸੀਸ ਤੇ ਦਮਾਲਾ ਸਜਾਕੇ ਦਸ਼ਮੇਸ਼ ਦੇ ਹਜੂਰ ਆਏ, ਜਿਸ ਪੁਰ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ ਕਿ ਇਸ ਬਾਣੇ ਦਾ ਇੱਕ ਨਿਹੰਗਪੰਥ ਹੋਵੇਗਾ.#ਕਈ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦ ਕਲਗੀਧਰ ਨੇ ਉੱਚ- ਪੀਰ ਵਾਲਾ ਨੀਲਾ ਬਾਣਾ ਅਗਨੀ ਵਿੱਚ ਸਾੜਿਆ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਲੀਰ ਕਟਾਰ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹੀ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਨੀਲਾਂਬਰੀ ਸੰਪ੍ਰਦਾਯ ਚੱਲੀ, ਜੇਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਸੰਤੋਖ ਸਿੰਘ ਜੀ ਲਿਖਦੇ ਹਨ- (ਗੁਪ੍ਰਸੂ)#ਭਾਈ ਸੰਤੋਖ ਸਿੰਘ ਜੀ ਇਹ ਭੀ ਲਿਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਭਾਈ ਮਾਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਵਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਤੇਰਾ ਨਿਹੰਗ ਪੰਥ ਚੱਲੇਗਾ, ਯਥਾ-#"ਹੈ ਪ੍ਰਸੰਨ ਬਰ ਦੇਵਤ ਜੋਵੈ।#ਪੰਥ ਖਾਲਸੇ ਮੇ ਤਵ ਹੋਵੈ।#ਤੁਝ ਸਮ ਬੇਖ¹ ਸੁਭਾਉ ਬਿਸਾਲੀ।#ਨਾਮ ਨਿਹੰਗ ਅਨੇਕ ਅਕਾਲੀ." (ਗੁਪ੍ਰਸੂ)#ਬਹੁਤ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਇਹ ਭੀ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸ੍ਵਾਮੀ ਨੇ ਸਿੰਘਾਂ ਦੇ ਸੀਸ ਦਮਾਲੇ ਦਾ ਫਂਰਹਰਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਦਾ ਚਿੰਨ੍ਹ ਥਾਪਿਆ, ਪਰ ਗੁਰੁਪੁਰ- ਨਿਵਾਸੀ ਵ੍ਰਿੱਧ ਵਿਵੇਕਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਅਮ੍ਰਿਤਸਰੀ ਦੇ ਕਥਨ ਅਨੁਸਾਰ ਬਾਬਾ ਨੈਣਾ ਸਿੰਘ (ਨਾਰਾਇਣ ਸਿੰਘ) ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਫ਼ੌਜ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨਚੀ ਦੇ ਸਿਰ ਉੱਪਰ ਦਮਾਲਾ ਸਜਾਕੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਦਾ ਫਰਹਰਾ ਝੁਲਾਇਆ, ਤਾਕਿ ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਦੀ ਥਾਂ ਭੀ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਹੱਥ ਵੇਹਲੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਭੀ ਚਲਾ ਸਕੇ.#ਬਾਬਾ ਨੈਣਾ ਸਿੰਘ ਦਾ ਚਾਟੜਾ ਅਕਾਲੀ ਫੂਲਾ ਸਿੰਘ ਸਿੱਖ ਦਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੈਨਾਪਤੀ ਹੋਇਆ ਹੈ. ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਅਕਾਲ ਦੇ ਉਪਾਸਕ ਅਤੇ ਅਕਾਲ! ਅਕਾਲ! ਜਪਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਕਾਰਣ "ਅਕਾਲੀ" ਨਾਮ ਭੀ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ. ਦੇਖੋ, ਅਕਾਲੀ.#ਨਿਹਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਿਹੰਗਾਂ ਬਾਬਤ ਦਸ਼ਮੇਸ਼ ਦਾ ਫ਼ਰਮਾਨ ਲਿਖਦੇ ਹਨ-#ਧਰ੍ਮ ਦੇ ਧੁਰੰਧਰ ਉਦਾਰਤਾ ਕੇ ਧਾਰਾਧਰ#ਭੋਲੇ ਭਾਲ ਭ੍ਰਾਜਤੇ ਝਕੋਲ ਪ੍ਰੇਮ ਰੰਦ ਮੈ,#ਸਰ੍ਬਲੋਹ ਪ੍ਯਾਰੇ ਅਰ੍ਬ ਖਰ੍ਬ ਲੌ ਨ ਦਰ੍ਬ ਬੰਧ#ਨੈਕ ਹੂੰ ਨ ਗਰ੍ਬ ਪੁੰਨ ਪਰ੍ਬ ਯਾਕੇ ਸੰਗ ਮੈ,#ਸਾਜਕੈ ਸੁਬਾਨੋ ਸੂਰ ਗਾਜਕੈ ਮ੍ਰਿਗੇਂਦ੍ਰ ਭੂਰਿ#ਭਾਜਕੈ ਗਨੀਮ ਕੋ ਬਿਦਾਰੈਂ ਜੋਰ ਜੰਗ ਮੈ,#ਮੋਦ ਕੇ ਤਰੰਗ ਮੈ ਉਮੰਗ ਕੈ ਉਤੰਗ ਪੰਥ#ਲੋਕ ਦੰਗ ਕੈਬੇ ਕੋ ਸੁ ਕੀਨੇ ਏ ਨਿਹੰਗ ਮੈ. In NO WAY is jhatka a defining aspect of a Nihang. In fact, one can never do jhatka in their life, and never purposely kill an animal and eat the meat, and still be way more of a nihang than those nihangs who claim that jhatka is what nihangs are about. The concept of Khalsa being Nihangs was never based on jhatka and never had anything to do with jhatka. Nihangs and jhatka don't go hand-in-hand at all. Bhai Sahib Randhir Singh Jee was way more of a Nihang and Akaali than 99% of people who call themselves Nihangs.

Contact them: http://akj.org/skins/one/programs.php?countryid=1&city=Surrey

Thirdly, Giani Gurdev SIngh Jee is singing lines from Bhai Nand Lal Jee's Rehatnama. ਵਾਹਿਗੁਰੂਗੁਰਜਾਪਏੇਵਾਹਿਗੁਰੂਕਰਧਿਆਨ ਮੁਕਤਲਾਭਸੋਹੋਇਹੈਂਗੁਰਸਿਖਰਿਦਿਮਹਿਮਾਨ॥ (੪੦) And as per Sikh Rehat Maryada: c. In the congregation, kirtan only of Gurbani (Guru Granth’s or Guru Gobind Singh’s hymns) and, for its elaboration, of the compositions of Bhai Gurdas and Bhai Nand Lal, may be performed. Here is a link to the composition: http://searchgurbani.com/bhai_nand_lal/rahitnama

First of all, one should know that AKJ doesn't sing kachi-bani. If you knew anything about AKJ, you would know that. Just because it's Giani Gurdev Singh Jee or AKJ, people start hating. Do you also know that Giani Gurdev Singh Jee has done Keertan at Darbar Sahib, Bangla Sahib, etc? So please leave the random politics out of this. Second of all, it is very interesting Lucky Singh Jee, that you left out Dasam Granth Sahib and Sarbloh Granth Sahib out of your list of what can be sung in Keertan and what is Gurbani. Very similar to a video of missionaries like Dhunda misleading the Sangat. Akal Takhat Sahib and Mahan Kosh are very clear on this subject... As per Sikh Rehat Maryada: Chapter V - Kirtan Article VI - Kirtan (Devotional Hymn Singing by a Group or an individual) a. Only a Sikh may perform kirtan in a congregation. b. Kirtan means singing and scriptural compositions in traditional musical measures. c. In the congregation, kirtan only of Gurbani (Guru Granth’s or Guru Gobind Singh’s hymns) and, for its elaboration, of the compositions of Bhai Gurdas and Bhai Nand Lal, may be performed. d. It is improper, while singing hymns to rhythmic folk tunes or to traditional musical measures, or in team singing, to induct into them improvised and extraneous refrains. Only a line from the hymn should be a refrain. ਗੁਰਬਾਣੀ ਗੁਰਬਾਨੀ - ਸੰਗ੍ਯਾ- ਗੁਰੂ ਨਾਨਕਦੇਵ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਦੀ ਬਾਣੀ. ਅਕਾਲੀ ਬਾਣੀ, ਜੋ ਗੁਰੂ ਦ੍ਵਾਰਾ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਹੈ. "ਗੁਰਬਾਣੀ ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਚਾਨਣੁ." (ਸ੍ਰੀ ਅਃ ਮਃ ੩) "ਗੁਰਬਾਣੀ ਹਰਿਨਾਮ ਸਮਾਇਆ." (ਗਉ ਮਃ ੪) ਦੇਖੋ, ਗੁਰੁਬਾਨੀ ਗੁਰੁਬਾਣੀ ਗੁਰੁਬਾਨੀ - ਦੇਖੋ, ਗੁਰਬਾਣੀ. "ਗੁਰੁਬਾਣੀ ਕਹੈ ਸੇਵਕ ਜਨ ਮਾਨੈ ਪਰਤਖਿ ਗੁਰੂ ਨਿਸਤਾਰੇ." (ਨਟ ਅਃ ਮਃ ੪) #ਸੁਧਾ ਕੀ ਤਰੰਗਿਨੀ ਸੀ ਰੋਗ ਭ੍ਰਮ ਭੰਗਨੀ ਹੈ #ਮਹਾਸ੍ਵੇਤ ਰੰਗਨੀ ਮਹਾਨ ਮਨ ਮਾਨੀ ਹੈ। #ਕਿਧੌਂ ਯਹਿ ਹੰਸਨੀ ਸੀ ਮਾਨਸਵਤੰਸਨੀ ਹੈ #ਗੁਨਿਨ ਪ੍ਰਸੰਸਨੀ ਸਰਬ ਜਗ ਜਾਨੀ ਹੈ। #ਕਿਧੌਂ ਚੰਦ ਚਾਂਦਨੀ ਸੀ ਮੋਹਘਾਮ ਮੰਦਨੀ ਹੈ #ਰਿਦੈ ਕੀ ਅਨੰਦਨੀ ਸਦੀਵ ਸੁਖਦਾਨੀ ਹੈ। #ਪ੍ਰੇਮ ਪਟਰਾਨੀ ਸ੍ਯਾਨੀ ਗ੍ਯਾਨ ਕੀ ਜਨਨਿ ਜਾਨੀ #ਗੁਨੀ ਭਨੀ ਬਾਨੀ ਤਾਂਕੀ ਗੁਰੂ ਗੁਰੁਬਾਨੀ ਹੈ। #(ਨਾਪ੍ਰ) #੨. ਕਰਤਾਰ ਸੰਬੰਧੀ ਬਾਣੀ. "ਰਾਤੀ ਜਾਇ ਸੁਣੈ ਗੁਰੁਬਾਣੀ." (ਭਾਗੁ) ਕਚੀ ਬਾਣੀ - ਸੰਗ੍ਯਾ- ਅਮਲ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੇਵਲ ਵਾਕ੍ਯਰਚਨਾ। ੨. ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਸਿੱਧਾਂਤ ਤੋਂ ਵਿਰੁੱਧ ਬਾਣੀ. "ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਚੀ ਹੈ ਬਾਣੀ." (ਅਨੰਦੁ)

10:00am to 11:00am - Bhai Nirmal Singh Jee Khalsa http://www.youtube.com/watch?v=_JGWirgboCY

Dhan Dhan Sri Guru RamDas Sahib Jeeo Maharaj Sodhi Sultan!!! A big request to whoever has PTC channel: Last year for Guru RamDas Jee's Gurpurab, they showed Gurbani all day long from first Ragi turn at Amritvela to the last at night. For those in India, it's coming live on your tv screens right now. For those in the west, it will be on as well on October (9th). Please make a recording of all of the Keertan and put it up on youtube. 02-45 to 03-45am: Bhai Balwinder Singh Jee Lopo Asa Di Waar 03-45 - to 06-45: Bhai Inderjit Singh Jee 06-50 to 08-00: Bhai Randhir Singh Jee 08-00- to 09-00: Bhai Satinderbir Singh Jee 09-00 to 10-00: Bhai Sarabjit Singh Jee 10-00- to 11-00: Bhai Nirmal Singh Jee Khalsa 11-00- to 12-00: Bhai Gurmej Singh Jee 12-00- to 01-10pm: Bhai Jasbir Singh Jee Paonta Sahib 01-10 to 02-20: Dr. Gurinder Singh Jee Batala 02-20 to 03-20: Bhai Lakhwinder Singh Jee 03-20 to 04-20: Bhai Harjot Singh Jee Zakhmi 04-20 to 05-35: Bhai Gurmeet Singh Jee Shant 05-35 to 06-50: Bhai Rai Singh Jee 07-15 to 8-30: Bhai Ravinder Singh Jee 8-30pm to till Completion: Bhai Baldev Singh Jee ALSO, from Gurdwara Dukh Nivaran Sahib Ludhiana: If possible, please record some from the following, especially Bhai Gurdev Singh Jee Kuharka, Bhai Maninder Singh Jee Sri Nagar Valey, Giani Jaswinder Singh Jee (Katha), Bhai Lakhwinder Singh Jee, etc: Timetable: http://www.gdnsldh.net/index.php/Home/daily-time-table.html Live video broadcast at: http://www.gdnsldh.net/

And if Sikhs were actually more than just a title, and accepted Guru Sahib's Hukams and practised them inwardly and outwardly, then we would have a KHAAS roop of Khalsa and NIARA Panth which would have one distict way of life which brings together Ekta amongst all Sikhs. Due to many different factors, we have: Amritdhari Sikh Sehajdhari Sikh Trimmed-Beard Sikh Mona-Sikh Clean-Shaven Sikh Nirmala Sikh Radhaswami Sikh Namdhari Sikh Neeldhari Sikh Nirankari Sikh Nihang Sikh Taksal Sikh Sant Samaj Sikh AKJ Sikh Nanaksar Sikh etc etc etc Everyone calls themselves Sikh.....but even without Rehitnamas, Hukamnamas and historical books/documents...Guru Granth Sahib Jee is very clear on this matter. How many people who call themselves a Sikh, are able to successfully go through the Kasauti/Kasvati of Gurbani... ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ Salok, Fourth Mehl: ਅਗੋ ਦੇ ਸਤ ਭਾਉ ਨ ਦਿਚੈ ਪਿਛੋ ਦੇ ਆਖਿਆ ਕੰਮਿ ਨ ਆਵੈ ॥ At first, he did not show respect to the Guru; later, he offered excuses, but it is no use. ਅਧ ਵਿਚਿ ਫਿਰੈ ਮਨਮੁਖੁ ਵੇਚਾਰਾ ਗਲੀ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥ The wretched, self-willed manmukhs wander around and are stuck mid-way; how can they find peace by mere words? ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਹੀ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੁ ਕੂੜੀ ਆਵੈ ਕੂੜੀ ਜਾਵੈ ॥ Those who have no love for the True Guru within their hearts come with falsehood, and leave with falsehood. ਜੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰਤਾ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਨਦਰੀ ਆਵੈ ॥ When my Lord God, the Creator, grants His Grace, then they come to see the True Guru as the Supreme Lord God. ਤਾ ਅਪਿਉ ਪੀਵੈ ਸਬਦੁ ਗੁਰ ਕੇਰਾ ਸਭੁ ਕਾੜਾ ਅੰਦੇਸਾ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਵੈ ॥ Then, they drink in the Nectar, the Word of the Guru's Shabad; all burning, anxiety, and doubts are eliminated. ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਜਨ ਨਾਨਕ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥੧॥ They remain in ecstasy forever, day and night; O servant Nanak, they sing the Glorious Praises of the Lord, night and day. ||1|| ਮਃ ੪ ॥ Fourth Mehl: ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਜੋ ਸਿਖੁ ਅਖਾਏ ਸੁ ਭਲਕੇ ਉਠਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥ One who calls himself a Sikh of the Guru, the True Guru, shall rise in the early morning hours and meditate on the Lord's Name. ਉਦਮੁ ਕਰੇ ਭਲਕੇ ਪਰਭਾਤੀ ਇਸਨਾਨੁ ਕਰੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਨਾਵੈ ॥ Upon arising early in the morning, he is to bathe, and cleanse himself in the pool of nectar. ਉਪਦੇਸਿ ਗੁਰੂ ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਾਪੈ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਪਾਪ ਦੋਖ ਲਹਿ ਜਾਵੈ ॥ Following the Instructions of the Guru, he is to chant the Name of the Lord, Har, Har. All sins, misdeeds and negativity shall be erased. ਫਿਰਿ ਚੜੈ ਦਿਵਸੁ ਗੁਰਬਾਣੀ ਗਾਵੈ ਬਹਦਿਆ ਉਠਦਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥ Then, at the rising of the sun, he is to sing Gurbani; whether sitting down or standing up, he is to meditate on the Lord's Name. ਜੋ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਧਿਆਏ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸੋ ਗੁਰਸਿਖੁ ਗੁਰੂ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ॥ One who meditates on my Lord, Har, Har, with every breath and every morsel of food - that GurSikh becomes pleasing to the Guru's Mind. ਜਿਸ ਨੋ ਦਇਆਲੁ ਹੋਵੈ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤਿਸੁ ਗੁਰਸਿਖ ਗੁਰੂ ਉਪਦੇਸੁ ਸੁਣਾਵੈ ॥ That person, unto whom my Lord and Master is kind and compassionate - upon that GurSikh, the Guru's Teachings are bestowed. ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਧੂੜਿ ਮੰਗੈ ਤਿਸੁ ਗੁਰਸਿਖ ਕੀ ਜੋ ਆਪਿ ਜਪੈ ਅਵਰਹ ਨਾਮੁ ਜਪਾਵੈ ॥੨॥ Servant Nanak begs for the dust of the feet of that GurSikh, who himself chants the Naam, and inspires others to chant it. ||2|| ਪਉੜੀ ॥ Pauree: ਜੋ ਤੁਧੁ ਸਚੁ ਧਿਆਇਦੇ ਸੇ ਵਿਰਲੇ ਥੋੜੇ ॥ Those who meditate on You, O True Lord - they are very rare. ਜੋ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਇਕੁ ਅਰਾਧਦੇ ਤਿਨ ਕੀ ਬਰਕਤਿ ਖਾਹਿ ਅਸੰਖ ਕਰੋੜੇ ॥ Those who worship and adore the One Lord in their conscious minds - through their generosity, countless millions are fed. ਤੁਧੁਨੋ ਸਭ ਧਿਆਇਦੀ ਸੇ ਥਾਇ ਪਏ ਜੋ ਸਾਹਿਬ ਲੋੜੇ ॥ All meditate on You, but they alone are accepted, who are pleasing to their Lord and Master. ਜੋ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਖਾਦੇ ਪੈਨਦੇ ਸੇ ਮੁਏ ਮਰਿ ਜੰਮੇ ਕੋੜ੍ਹੇ ॥ Those who eat and dress without serving the True Guru die; after death, those wretched lepers are consigned to reincarnation. ਓਇ ਹਾਜਰੁ ਮਿਠਾ ਬੋਲਦੇ ਬਾਹਰਿ ਵਿਸੁ ਕਢਹਿ ਮੁਖਿ ਘੋਲੇ ॥ In His Sublime Presence, they talk sweetly, but behind His back, they exude poison from their mouths. ਮਨਿ ਖੋਟੇ ਦਯਿ ਵਿਛੋੜੇ ॥੧੧॥ The evil-minded are consigned to separation from the Lord. ||11||

Did you guys read what I posted above your posts? It seems long, but once you get into it, It takes 10 minutes to read.

From around the internet: "The Namdhari sect has long been maintaining its own lineage of Satgurus, needless to say, Namdharis don't consider Guru Granth Sahib Maharaj as their Guru because they allege the Gurgaddi was handed over to Balak Singh by Guru Gobind Singh Sahib mysteriously appearing before him in the year 1812 (I wonder how!). The Namdharis have their own places of worship, code of conduct and rituals which are much deviated from the Sikh philosophy. Recently, it came into my attention that the Namdharis have devised their own gutka, which they call the Namdhari Nitnem. The title page carries the heading of ੴ ਸਤਿਗੁਰੂ ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸਹਾਇ (Ik Onkar Satguru Ram Singh Ji sahay); and the index of this supposed Nitnem gutka has some of their banis which read like, * ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਤੇ ਹਵਨ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਬਾਣੀਆਂ (Banis for preparing Amrit and performing havan) * ਹਵਨ ਕਰਨ ਦੀ ਵਿਧੀ (Technique of performing havan) * ਰਹਿਤਨਾਮਾ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ੧੨ਵੀਂ (Rehatnama of Patshahi the 12th!!!!) Doesn't such an outrageous attack on Sikh philosophy call for an intervention from the Akal Takht authorities?" "Right now asking for action from the takhats etc is like asking Obama to breast feed a Taliban child in Pakistan ??? or a baby camel in saudi arabia !! Those sitting at those apex bodies are chapall chatt drivelling fools who obey their political masters..and to the political masters the namdharees are a vote bank..and thats why there is are SATGURU JAGJIT SINGH CHAIRS etc in Punjab Universities....and all that...when Badal visits a Gurdwara with Sri Guru Granth Sahib Ji parkash..he gets KNEE PAINS and has to sit on a CHAIR..but when he visits these deras and dehdharee gurus..his pains all disappear and he can do thousand backward squats if the guru so instructs.." "ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਸਾਹਿਬ ਤੇ ਕੀ ਅਤੇ ਕਿਸ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਤੇ ਹੌ ਰਿਹਾ ਹੈ---? (ਨਾਮਧਾਰੀ ਨਿੱਤਨੇਮ) ੧ਓ ਸ਼੍ਰੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸਹਾਇ॥ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਗੁਟਕੇ ਵਿਚ ਹਵਨ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਬਾਣੀਆਂ ਅੱਜ ਸ਼੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਜਥੇਦਾਰ ਦੇ ਜੁਆਈ ਸਤਿੰਦਰਪਾਲ ਸਿੰਘ ਇੰਨਚਾਰਜ ਰਾਗੀਆਂ (ਸ਼ਹੀਦਾਂ)ਨੇ ਸ਼੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਕੁਝ ਰਾਗੀ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਥੇਦਾਰ ਜੀ ਨੇ ਦਫਤਰ ਬੁਲਾਇਆ ਹੈ ! 5--7 ਰਾਗੀ ਸਿੰਘ ਜਦ ਜਥੇਦਾਰ ਜੀ ਦੇ ਦਫਤਰ ਗਏ ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਕੁਝ ਨਾਮਧਾਰੀ ਬੈਠੇ ਸਨ! ਨਾਮਧਾਰੀਆਂ ਨੇ ਰਾਗੀ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਸੂਟ ਅਤੇ ਗੁਟਕੇ ਪੈਕ ਹੋਏ ਦਿੱਤੇ! ਜਦ ਰਾਗੀ ਸਿੰਘਾਂ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਆਕੇ ਪੈਕਿੰਗ ਖੋਲੀ ਤਾਂ ਉਨਾਂ ਗੁਟਕਿਆਂ ਉਪਰ :-----੧ਓ ਸ਼੍ਰੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸਹਾਇ॥। ਅਤੇ ਮੋਟਾ ਕਰਕੇ (ਨਾਮਧਾਰੀ ਨਿੱਤਨੇਮ) ਲਿਖਿਆ ਸੀ!ਅਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਬਾਣੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਵਨ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਬਾਣੀਆਂ ਲਿਖੀਆ ਸਨ? ਰਾਗੀ ਸਿੰਘ ਤਾਂ ਪੜ ਕੇ ਹੱਕੇ ਬੱਕੇ ਰਹਿ ਗਏ? ਕੌਮ ਵਾਲਿਓ ਜਾਗੋ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਕਿਸ ਦੇ ਇਸਾਰੇ ਤੇ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ!---------? ਸ਼੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦਫਤਰ ਤੋ ਇਹ ਕੁਝ ਹੋਣਾਂ ਨਾਮਧਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦੇਣ ਦੇ ਤੁਲ ਹੈ, ਜੇ ਅਸੀ ਅੱਜ ਵੀ ਨਹੀ ਜਾਗੇ ਫਿਰ ਸਮਾ ਲੰਗਣ ਤੇ ਜਾਗਣ ਦਾ ਕੌਈ ਫਾਇਦਾ ਨਹੀ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਇਲਾਜ਼ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਹੀ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਹੌ ਸਕਦਾ ਹੈ,----------------ਮੱਖਣ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ" "Distribution of “Namdhari Nitnem” among Darbar Sahib Granthis trigger controversy By Harinder Singh http://www.sikhsiyasat.net/2013/10/0...rs-controvery/ Amritsar, Punjab (October 03, 2013): According to a news published in a Punjab vernacular “Daily Pehredar” the Namdhari sect followers distributed clothes, along with “Namdhari Nitnem” gutkas among Raagis and Granthis of Sri Harmandar Sahib, Amritsar. It is learnt that the “EkOankar – Satguru Ram Singh Ji Sahai” and “Namdhari Nitnem” is written on the front title of the gutkas distributed by the Namdhari followers. According to Daily Pehredar so-called “Namdhari Nitnem” carries “Hawan Vidhi” (procedure of Hawan) and so-called “Rehatnama of Patshahi 12”. According to Daily Pehredar (DP) the distribution of cloths and Namdhari Nitnem was in the knowledge of Akal Takht Jathedar Giani Gurbachan Singh; however, the DP notes that Giani Gurbachan Singh tried to escape the issue that he had allowed the persons to distribute the cloths because they were of his native place. It is learnt that the Granthis and Ragis who has received Namdhari stuff returned it in order to avoid any controversy." http://www.panthic.org/articles/4463 Manpreet Badal is no less... Badal Cajoles Anti-Panthic 'Namdhari' Cult with Public Funds Badal, Talwandi and other Nakli-Akalis attend anti-Sikh Dehdahri Function Ludhiana, Punjab (KP) - In order to further propagate the Hindutva agenda to the Sikh youth in Punjab and desecrate sacred Sikh values and institutions, Parkash Badal guaranteed free rein to the anti-Sikh 'Namdhari' cult and presented a blank check to his dehdhari 'satguru'- and cult leader Jagjit Sinh, at a state sponsored event held at the 'Namdhari' headquarters at Bhaini to mark 150 years of the cult's existence. This comes less than a month after the mahant vowed to revive the anti-Sikh cult and presented the fake 'guru' with a check of Rs. 50 lakh for the creation and maintenance of 'Namdhari' centers throughout the state. http://frontlinepunjabiyouth.blogspot.ca/2008/10/badal-cajoles-anti-panthic-namdhari.html A MUST WATCH/LISTEN KATHA (audio split into 5 parts)......... What gives people mixed opinions, is when we have such amazing Keertan like the following, Bhai Baljeet Singh Bhai Gurmeet Singh namdhari... Skip to 1 hour 20 minutes.... if only people like them could come 100% into Gurmat and leave behind the manmat things that the namdhari cult has attached itself to. If you weren't impressed by the above, then watch/listen to this video... I don't know if constantly criticizing Namdharis is the best choice....when I watch/listen to videos like the ones above, it gives me some type of compassion/hope for them, because the potential is obviously there in them. Bhai Tejinder Singh Shimla Valey and Bhai Davinder Singh Khanne/Sohana Valey really have set a beautiful tone by having them come and join with the rest of Sikh Panth and do Keertan. However, we must also be aware that not all Namdharis have this mentality, etc...and we can never accept them manipulating Ik Oankaar and also having any Guru beyond Guru Granth Sahib Jee. It really is a balancing act of being protective, but not so overly protective that we destroy the chance of Namdharis coming fully into Gurmat.

Meeting With Bhagat Singh & Release From Jail (Source: Autobiography of Bhai Sahib Bhai Randhir Singh Ji – Meeting with Bhagat Singh, The Great Patriot – Chapter 25) AT LAST THE day came, It was 6 P.M. on 4th October, 1930. The news of my release was announced and everyone was very happy about it. I was sitting in a blissful solitude within my cell. All the patriots rushed towards my cell to break the news to me and congratulate me. The first to come and congratulate me was Bhai Gajjan Singh (Master). In a matter of minutes other patriots gathered around me and read joyfully the orders of release. I was overwhelmed not so much by the joy of release as by the separation I would have to bear from devoted friends like Bhai Kartar Singh (of Canada). I was overwhelmed by these dual emotions of joy and sorrow when friends came to bid good-bye with loving embraces. The prison officials stood there ready to carry out the order of my release but my feet were reluctant to move away from such dear companions. I embraced everyone of them and after a few affectionate words with each one of them, I left them all with tears in their eyes. The stream separated from the river at last. When I went out of these prison-wards I met Mohammed Akbar near the central dome. He was smiling and coming towards me. On seeing me he congratulated me for my release. Inattentive to his felicitations, I told him that it was time that he should fulfil his promise. He should not miss the chance. He smiled and said that he had already made arrangement for the meeting with Bhagat Singh. You could now meet him for full two hours. I asked him if he had taken permission from the Superintendent. Daroga: Before I found it necessary to ask him, the Superintendent was already worried and puzzled and was seeking a way out of a difficult situation. His worry is that you should be quietly released without giving any chance to outsiders to make much noise about your release. He asked me to find a way out of this difficulty. He said, there are regular pickets of people outside, who are waiting for the news of the release of political prisoners. As soon as a political prisoner is released the news spreads like fire and there is a great noise and hubbub of long processions, which are very disturbing to the Government. The Government has issued strict instructions, that the release should be secret and quiet. You see people sitting near the prison gates in regular pickets till sunset you must make some arrangement to send Randhir Singh out secretly and quietly so that we may not be blamed for anything later on. At that very moment I asked the Superintendent not to worry and suggested to him the plan, saying, “You remember sir, the day Randhir Singh came to this prison, Bhagat Singh who has been sentenced to death submitted an application for permission to meet him, but you rejected it. I believe that if we now allow him to meet Randhir Singh, the meeting may take about two hours. It will quite dark by then and by 8 P.M. we will send Randhir Singh out. Thus strict secrecy about the release will be maintained.” The Superintendent was impressed by this suggestion and gladly issued orders to allow this meeting and you can talk freely as long as you like. I will now give you a warder, who will guide you to Bhagat Singh. So saying, he sent a prison-warder with me and ordered him to permit us to have an unrestricted meeting. Bhagat Singh was taking his daily stroll in the prison compound. He had been told about the permission granted for this meeting. On seeing me he came running towards me. I was standing outside the fence of the courtyard. He came close to the fence and greeted me with great love and affection, bowing low out of reverence. I also folded my hands and greeted him warmly. The warder moved away when we were together. Even the policemen on duty in the compound kept away from us. We were all alone facing each other. Bhagat Singh was so overwhelmed by the joy of meeting after months of anxious moments, that tears rolled down his eyes I had hardly met anyone in life who had developed so deep affection and love even before coming into contact with me. It appeared we had known each other for long time. In a rapturous tone he said, “O I can hardly say how happy I am today on having met you at last. Day and night I was restlessly longing for just a short meeting with you. At last the blessed moment has come and my wishes have been fulfilled. After knowing all your great sacrifices and suffering in prison, I had become your keen admirer and passionate devotee. It was the heroism of the great freedom fighters of 1914-15 like you which inspired insignificant patriot like me. All our revolution exploits are nothing compared to the astounding heroic deeds performed by you and your companions. Your own life and struggle for freedom and rights especially impressed me. Munshi Manna Singh perhaps told you with what passionate longing I was thirsting to meet you and talk to you. I should say that my inner attachment and admiration for you brought you back to Lahore prison after sixteen years. When I first sent a message to you within this prison, that I was anxious to meet you I received your divine command to keep the Sikh symbols (beard and hair). I am prepared to abide by your wishes. I am really ashamed and am prepared to tell you frankly that I removed my hair and beard under pressing circumstances. It was for the service of the country that my companions compelled me to give up the Sikh appearance and disguise myself as a sannyasin. So it is in association with the irreligious people that I was compelled to show disrespect to my religious symbols, but now I will certainly do whatever you wish me to do. I was glad to see Bhagat Singh repentant and humble in his present attitude towards religious symbols. I was deeply impressed by his frank statement of facts, but I could not hesitate in expressing my inner feelings and I said: “Brother Bhagat Singh ji, I am deeply touched by your love for me. I am also impressed by your spirit of service and patriotic zeal, but I must tell you dear brother, that your companions did not give you good advice. You seem to be seeking something very petty and you became a prey to the evil and mischievous suggestions of your companions. Compared to our times the period in which you participated in the freedom struggle, is a period of great awakening. You could fearlessly take part in the freedom struggle and serve your country and humanity as you wished. But you must be knowing that in our times (1914-15) few and rare souls felt inspired to dedicate their lives to the cause of freedom. In the Punjab only a few Sikhs who could be counted on finger-tips were politically awake, felt the patriotic fervor to fight for freedom. There was a great feeling and political opposition to the heroic Ghadar Leaders and patriots who had come from Canada and America. Every child in the Punjab was opposed to them. I will give you only one example of the moral courage of the great patriot of those days. Bhai Nidhan Singh of Chugga village was a great patriot and fighter for freedom, who inspired hundreds of Indians living in foreign countries to come to India and dedicate their lives to freedom struggle. He spent thousands of rupees from his own pocket for freedom struggle. And yet he did not disguise himself. He came openly by sea but the Government at once made elaborate arrangements to arrest him. He reached India along with his companions without being detected. He could not be arrested. He came to the Punjab and threw himself heart and soul in the freedom struggle. His heroic deeds for the cause of freedom must be known to you. Warrants for his arrest had been issued, his photograph was widely publicized and a price was set on his head. There was an all out attempt to arrest him. He moved swiftly from one place to another organizing the freedom struggle. There was no sympathy and support for these freedom fighters in the public. The patriots depended mostly on Bhai Nidhan Singh for organization and inspiration. Of course in fearlessness there was none so daring as Kartar Singh Sarabha. One day Kartar Singh Sarabha feared that Bhai Nidhan Singh may be arrested. He was the key figure among the freedom fighters and it was necessary that he should not be arrested soon. Keeping only the political interest in view he suggested to Bhai Nidhan Singh that he should dye his beard and thus change his publicized appearance to some extent. Bhai Nidhan Singh boldly answered that he would never do such a thing and tarnish and disgrace his heroism in the freedom fight. “You can use me as best as you like with this appearance only and do not make any suggestions which would make me a coward” he said. His companions wanted him to fall a prey to their evil suggestions but his determination remained unshaken. For organizing the freedom struggle, he traveled twenty to thirty miles a day and sometimes fearlessly passed close by police posts. He performed such heroic deeds compared to which your plans were insignificant. He did not even agree to change the color of his beard, while you went to the extent of removing your hair and beard. Bhagat Singh: Actually, I did not murder Saunders. I was of course accused of having murdered him. I considered it a great heroic deed and so took the credit for it. I confessed that I killed Saunders. Whether there was any benefit in it or not, I nevertheless got the credit for the whole deed. Even otherwise there was no escape for me. I: The ideal of a true patriot is never to seek such petty joys of empty credits. For the joy of getting worldly praise you did not hesitate to fall from a higher spiritual ideal of becoming an apostate from Sikhism, nor did you ever repent over this fall from a much higher ideal. All that you have achieved by this wrong step is some trumpeting of your name and heroism by some papers. You gave up the Guru’s personality for false glory and empty ambition. If you felt that you made a mistake you should have repented and come back to the Khalsa ideal by maintaining a Sikh-like appearance again. Why did you not do it? Bhagat Singh: I might have kept the Sikh like appearance again, but then I would have lost the friendship and sympathy of my comrade B.K Dutt. Secondly; I would not have got so much publicity as I am getting now. It is true that my sacrifices are insignificant compared to the sacrifices of the freedom fighters of 1914-15. But after such astounding sacrifices they did not get any publicity or praise in the papers. The Sikh papers had very limited circulation. Even they did not reveal all facts of the heroic deeds of patriots like you, because their timid policy prevented them from writing anything frankly. It is the non-Sikh papers which publicized my name widely and it is through them I have acquired all the glory associated with my name. It is a fact that if I had maintained the Sikh appearance and if I had professed myself to be an orthodox Sikh and kept hair and beard the non-Sikh papers would not have written a word about me, just as they did not write a word about you and your companions. Even out of Sikh papers “The Khalsa Akhbar”, Lahore, an urdu paper, dared to write something about you. I know it for certain that Hindu papers are always reluctant to write even a word in praise of Sikh patriots and freedom fighters. They do not like Sikhs being praised for anything. If I had kept hair and beard again and become a Sikh, they would have started belittling me instead of praising me. So I hesitated to keep hair and beard again. I: On judging what you have said, my dear Bhagat Singh, your ideal of patriotism is very low and frippery. To make such a show of patriotism and service to the country for personal glory is cheap chauvinism and vain jingoism. The patriots of 1914-15 movement suffered and served the country keeping only the selfless service of the motherland in view. They did not have the slightest thought of such cheap publicity and never even in a dream had any ambition of personal glory. It is only in the company of petty minded and evil-motive people that your mind was misled into such vain thoughts of personal glory. The seeking of eminence through newspapers, and honor and glory through propaganda are all superficial things about which it is rightly said in the Guru-Granth Sahib: Mad are those who trumpet a man’s glory, Shameless is he who accepts such fame, He is like a rat who has tied a winnowing basket to his waist, He now finds it impossible even to get into his hole: On hearing this Bhagat Singh was deeply moved and said “The ideal of Sikhism is no doubt very high. The world in general hankers after empty glory only. I also drifted in the same passion for personal glory. But today I have realized that all these things are idle exhibition of vanity, conceit and self-glorification. I would have been fortunate if I had got the opportunity of living in close association with you for at least three or four months. If I had got this opportunity to live in your company for three or four months, I would have gained much and all my shortcomings would have disappeared. Now I will do whatever you ask me to do. You now want me to become a kesha-dhari Sikh. I now admit that I made great mistake. Even contrary to this healthy family tradition, I went against the Guru’s instructions and showed irreverence to the Sikh symbols. But there is one more fact, and I would be committing a sin if I conceal it from you. I kept hair and beard merely because there was a long standing tradition in our family to do so. I am very proud to be called a Sikh. But the hard fact is that I was never religious at heart. You will excuse me if I tell you in quite plain terms that at heart I am an atheist. I still do not believe in God. All my companions know it. With all that I am willing to do anything you ask me to do. If you command me, I will keep hair and beard. Alas! if only I had got the opportunity to stay near you a little longer you could have changed my atheistic views. I: I am very happy that you have revealed the truth of your inner state of mind and have not concealed what is really in your heart. It is absolutely useless to keep religious symbols like hair and beard while you are an atheist at heart, nor would I be proud of making you do such a thing. I am no more anxious about your coming back to Sikh forms, nor am I sorry that you do not have hair and beard. My only anxiety and wish now is that you should die with faith in God. You will definitely die on the scaffold. It would have been better if your atheism had disappeared before you faced death sentence. Even though you are an atheist remember one thing that you will not die, keep it engraved in your heart that you will not die. You will be born again. Your soul is immortal and ageless. It will never be destroyed. It will be born again and again. Know this for dead certain that you will not die. You will take human birth again. Look within and see what you are? Are you a soul, a spirit (Atmo) or just a lump of flesh and blood? Do you think that this self within you which speaks, understands, thinks, reflects on serving humanity and expires after doing great deeds, is nothing beyond bones, blood and flesh and do you think it will end with the end of the body? No, never. Your real self will not be destroyed and you will never die”. On hearing these words which were uttered in an inspired mood (by the Grace of God), Bhagat Singh stood there mute and inwardly moved. For a moment he lost his physical consciousness and his mind soared high. Speechless, he bowed low, as if some unknown power had taken possession of him. For quite sometime he remained absorbed in deep silence. I shook him with my hands and helped him to stand. On his face there was a strange glow. He came nearer me and stretching his hands through the fence he tried to touch my feet. I held his hands in mine and said that only the Guru’s feet are worth worship and not human feet. I helped him to stand up and when he had regained control over himself he said “Your words have pierced my heart like an arrow, my disbelief and faithlessness have been terribly shaken, a magnetic influence has changed my inner being. Deep down in my heart now I believe that I will not die and this belief will remain unshaken in my mind, speech and actions. I am that Spirit that death will not destroy. I will not die. After I give up my body I will be born again. Until my new birth my Atma will remain in everlasting glory. When I die on the scaffold I will die with a great spiritual joy. I was brave through sheer will power and asserted that I did not care for death. Within my heart was the deep hidden sorrow of complete extinction after death. Whenever this thought came to mind there was darkness before my mind. The thought of being reduced to nothingness after death created a painful void within my heart. Your words have brought a miraculous change in me. I can now see my future clearly in the light of new consciousness you have given me. The void created by the thoughts of extinction have disappeared. All doubts and delusions have been dispelled. “I have gained much more strength. I will now die with great moral and spiritual courage. Your exalted life has imparted to me the elixir of spirituality and I feel its ennobling influence. I knew one thing about your life that you always say what you have experienced and your words and actions are always in unison. Not only am I convinced that I will not die, and that I am immortal Atma but I am convinced that there is God and you have had a glimpse of Him. So now you will be extremely pleased to learn that your dear Bhagat Singh is a believer in God and he will die with complete spiritual faith in Sikhism, and according to the Sikh terminology, I will face not death but ascension. The word ascension is a beautiful word and reveals that the soul will rise above the body and go beyond death. After leaving my body my spirit will ascend heaven-wards and will never die. It will be born again and will work for the ideal service of the Motherland and the nation. How fruitful has been this meeting with you. After this significant end of our meeting we greeted each other and parted in blissful silence. It was quite dark now. I was taken to the office from where I was given unconditional release and sent out of the prison under cover of darkness. I boarded the train from Lahore railway station and came to Amritsar. From Amritsar railway station I walked to the Golden Temple. A Government servant had been given to me to help me in my journey. He carried my bag and bedding and attended to all my needs. Near the clock tower the servant waited with my luggage while I went inside and had a dip in the holy tank. It was 1 A.M. There I sat in peaceful solitude meditating on His Name. I enjoyed this solitude very much. After meditation, I had a mind to meet some friends. But on second thought I wanted to keep this pilgrimage to the Golden Temple, a secret. I knew that if I met some friends there will be unnecessary noise of jubilation about the release and a good deal of trumpeting through processions. I was tempted many times to go and meet Gyani Nahar Singh and Gyani Harbhajan Singh in the Malwai Bunga, but I overcame the temptation. Uptil day break I enjoyed the divine Kirtan of the Golden Temple. Then quietly I slipped out of Amritsar and resumed my journey to Ludhiana. Source: http://www.bsrstrust.org/meeting-with-bhagat-singh-release-from-jail/

There is no such thing as a 'non-practising Sikh'. If they TRULY ACCEPT Guru Jee as their Father, then they wouldn't be 'non-practising'. I find it really interesting how you call the Muslim bowing down a ritual, but the 'non-practising Sikh' bowing down is somehow justifyable and not a ritual.

ਚੌਪਈ ॥ CHAUPAI ਜਿਨਿ ਜਿਨਿ ਨਾਮ ਤਿਹਾਰੋ ਧਿਆਇਆ ॥ ਦੂਖ ਪਾਪ ਤਿਨ ਨਿਕਟ ਨ ਆਇਆ ॥ Those who mediated on the Name of the Lord, none of the sorrows and sins came near them. ਜੇ ਜੇ ਅਉਰ ਧਿਆਨ ਕੋ ਧਰਹੀਂ ॥ ਬਹਿਸ ਬਹਿਸ ਬਾਦਨ ਤੇ ਮਰਹੀਂ ॥੪੧॥ Those who meditated on any other Entiey, they ended themselves in futile discussions and quarrels.41. ਹਮ ਇਹ ਕਾਜ ਜਗਤ ਮੋ ਆਏ ॥ ਧਰਮ ਹੇਤ ਗੁਰਦੇਵਿ ਪਠਾਏ ॥ I have been sent into this world by the Preceptor-Lord to propagate Dharma (righteousness). ਜਹਾਂ ਤਹਾਂ ਤੁਮ ਧਰਮ ਬਿਥਾਰੋ ॥ ਦੁਸਟ ਦੋਖੀਅਨਿ ਪਕਰਿ ਪਛਾਰੋ ॥੪੨॥ The Lord asked me to spread Dharma, and vanquish the tyrants and evil-minded persons. 42. ਯਾਹੀ ਕਾਜ ਧਰਾ ਹਮ ਜਨਮੰ ॥ ਸਮਝ ਲੇਹੁ ਸਾਧੂ ਸਭ ਮਨਮੰ ॥ I have taken birth of this purpose, the saints should comprehend this in their minds. ਧਰਮ ਚਲਾਵਨ ਸੰਤ ਉਬਾਰਨ ॥ ਦੁਸਟ ਸਭਨ ਕੋ ਮੂਲ ਉਪਾਰਨ ॥੪੩॥ (I have been born) to spread Dharma, and protect saints, and root out tyrants and evil-minded persons.43. ਜੇ ਜੇ ਭਏ ਪਹਿਲ ਅਵਤਾਰਾ ॥ ਆਪੁ ਆਪੁ ਤਿਨ ਜਾਪੁ ਉਚਾਰਾ ॥ All the earlier incarnations caused only their names to be remembered. ਪ੍ਰਭ ਦੋਖੀ ਕੋਈ ਨ ਬਿਦਾਰਾ ॥ ਧਰਮ ਕਰਨ ਕੋ ਰਾਹੁ ਨ ਡਾਰਾ ॥੪੪॥ They did not strike the tyrants and did not make them follow th path of Dharma.44. ਜੇ ਜੇ ਗਉਸ ਅੰਬੀਆ ਭਏ ॥ ਮੈ ਮੈ ਕਰਤ ਜਗਤ ਤੇ ਗਏ ॥ All the earlier prophets ended themselves in ego. ਮਹਾਪੁਰਖ ਕਾਹੂੰ ਨ ਪਛਾਨਾ ॥ ਕਰਮ ਧਰਮ ਕੋ ਕਛੂ ਨ ਜਾਨਾ ॥੪੫॥ And did not comprehend the supreme Purusha, they did not care for the righteous actions.45. ਅਵਰਨ ਕੀ ਆਸਾ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ॥ ਏਕੈ ਆਸ ਧਰੋ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥ Have no hopes on others, rely only on the ONE Lord. ਆਨ ਆਸ ਉਪਜਤ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ॥ ਵਾ ਕੀ ਆਸ ਧਰੋਂ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥੪੬॥ The hopes on others are never fruitful, therefore, keep in your mind the hopes on the ONE Lord.46. ___________________________________________________________ ਸਵੈਯਾ ॥ SWAYYA ਧੰਨ ਜੀਓ ਤਿਹ ਕੋ ਜਗ ਮੈ ਮੁਖ ਤੇ ਹਰਿ ਚਿੱਤ ਮੈ ਜੁਧੁ ਬਿਚਾਰੈ ॥ ਦੇਹ ਅਨਿੱਤ ਨ ਨਿੱਤ ਰਹੈ ਜਸੁ ਨਾਵ ਚੜੈ ਭਵਸਾਗਰ ਤਾਰੈ ॥ Bravo to the soul of that person, who remembers the Lord through his mouth and reflects in his mind about the war of righteousness; who considers this body the war of righteousness; who considers this body as transient, ascends the boat of Lords` praise and ferries across the dreadful ocean of the world; ਧੀਰਜ ਧਾਮ ਬਨਾਇ ਇਹੈ ਤਨ ਬੁੱਧਿ ਸੁ ਦੀਪਕ ਜਿਉ ਉਜੀਆਰੈ ॥ ਗਯਾਨਹਿ ਕੀ ਬਢਨੀ ਮਨਹੁ ਹਾਥ ਲੈ ਕਾਤਰਤਾ ਕੁਤਵਾਰ ਬੁਹਾਰੈ ॥੨੪੯੨॥ Who makes this body as the abode of forbearance and enlightens it with the lamp of intellect and who taking the broom of knowledge in his hand sweeps away the rubbish of cowardice.2492. ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਿਕੰਧ ਪੁਰਾਣੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕੇ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾਵਤਾਰੇ ਧਯਾਇ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੨੧॥ End of the concluding auspicious chapter of Krishnavatara (based on Dasham Skandh Purana) in Bachittar Natak.21. _______________________________________________________________ ਸਵੈਯਾ ॥ SWAYYA ਛਤ੍ਰੀ ਕੋ ਪੂਤ ਹੌ ਬਾਮਨ ਕੋ ਨਹਿ ਕੈ ਤਪੁ ਆਵਤ ਹੈ ਜੁ ਕਰੋ ॥ ਅਰੁ ਅਉਰ ਜੰਜਾਰ ਜਿਤੋ ਗ੍ਰਹਿ ਕੋ ਤੁਹਿ ਤਿਆਗ ਕਹਾ ਚਿਤ ਤਾ ਮੈ ਧਰੋ ॥ I am the son of a Kshatriya and not of a Brahmin who may instruct for performing severe austerities; how can I absorb myself in the embarrassments of the world by leaving you; ਅਬ ਰੀਝ ਕੈ ਦੇਹੁ ਵਹੈ ਹਮ ਕਉ ਜੋਊ ਹਉ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਜੋਰ ਕਰੋ ॥ ਜਬ ਆਉ ਕੀ ਅਉਧ ਨਿਦਾਨ ਬਨੈ ਅਤਿਹੀ ਰਨ ਮੈ ਤਬ ਜੂਝ ਮਰੋ ॥੨੪੮੯॥ Whatever request I am making with my folded hands, O Lord ! kindly be graceful and bestow this boon on me that when ever my end comes, then I may die fighting in the battlefield.2489. _________________________________________________________________ ਸ੍ਵੈਯਾ ॥ SWAYYA ਪਾਂਇ ਗਹੇ ਜਬ ਤੇ ਤੁਮਰੇ ਤਬ ਤੇ ਕੋਊ ਆਂਖ ਤਰੇ ਨਹੀ ਆਨਿਯੋ ॥ ਰਾਮ ਰਹੀਮ ਪੁਰਾਨ ਕੁਰਾਨ ਅਨੇਕ ਕਹੈਂ ਮਤਿ ਏਕ ਨ ਮਾਨਿਯੋ ॥ O God ! the day when I caught hold of your feet, I do not bring anyone else under my sight; none other is liked by me now; the Puranas and the Quran try to know Thee by the names of Ram and Rahim and talk about you through several stories, but I do not accept any of their opinions; ਸਿੰਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਬੇਦ ਸਭੈ ਬਹੁ ਭੇਦ ਕਹੈ ਹਮ ਏਕ ਨ ਜਾਨਿਯੋ ॥ ਸ੍ਰੀ ਅਸਿਪਾਨਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੁਮਰੀ ਕਰਿ ਮੈ ਨ ਕਹਿਯੋ ਸਭ ਤੋਹਿ ਬਖਾਨਿਯੋ ॥੮੬੩॥ The Simritis, Shastras and Vedas describe several mysteries of yours, but I do not agree with any of them. O sword-wielder God! This all has been described by Thy Grace, what power can I have to write all this?.863. ਅਸਿਪਾਨਿ - ਸੰਗ੍ਯਾ- ਮਹਾਕਾਲ. ਜਿਸ ਦੇ ਹੱਥ ਖੜਗ ਹੈ. "ਸ੍ਰੀ ਅਸਿਪਾਣਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੁਮਰੀ ਕਰ." (ਰਾਮਾਵ) _______________________________________________________________ ਬੀਰ ਅਪਾਰ ਬਡੇ ਬਰਿਆਰ ਅਬਿਚਾਰਹਿ ਸਾਰ ਕੀ ਧਾਰ ਭਛੱਯਾ ॥ Innumerable brave and mighty heroes, fearlessly facing the edge of the sword. ਤੋਰਤ ਦੇਸ ਮਲਿੰਦ ਮਵਾਸਨ ਮਾਤੇ ਗਜਾਨ ਕੇ ਮਾਨ ਮਲੱਯਾ ॥ Conquering the countries, subjugating the rebels and crushing the pride of the intoxicated elephants. ਗਾੜ੍ਹੇ ਗੜ੍ਹਾਨ ਕੋ ਤੋੜਨਹਾਰ ਸੁ ਬਾਤਨ ਹੀਂ ਚਕ ਚਾਰ ਲਵੱਯਾ ॥ Capturing the strong forts and conquering all sides with mere threats. ਸਾਹਿਬੁ ਸ੍ਰੀ ਸਭ ਕੋ ਸਿਰਨਾਇਕ ਜਾਚਕ ਅਨੇਕ ਸੁ ਏਕ ਦਿਵੱਯਾ ॥੬॥੨੬॥ The Lord God is the Cammander of all and is the only Donor, the beggars are many. 6.26. _____________________________________________________________ AFTER SINGING THE ABOVE SHABADS (AND MANY MORE) HIS WHOLE LIFE, AS WELL AS MAKING MONEY, SELLING RECORDINGS..... WHAT PROBLEM DOES DARSHAN HAVE NOW WITH RAMAYAN, KRISHNA-AVTAR, BACHITAR NAATAK, MAHAKAL, ETC??? HOW CAN HE MAKE SUCH A 180 DEGREE U-TURN? WHY ARE MISSIONARIES/KALA-AFGHANA/DARSHAN DIVIDING THE SANGAT?

Wait for updated/more clear version within 24 hours... Bhai Desa Singh Rehitnama fully lists the contents of Dasam Granth Sahib in exact order. Those who keep on insisting that the content order within Dasam Granth Sahib was changed within the past 125 years are absolutely incorrect. The order/composition was not changed. Benti Chaupaee was not "mischieviously" put with Charitropakhyaan...or the make-belief "triya charitar" which some keep on referring to. Also, to contribute to the actual discussion as per the topic title: ਬੇਦੀ - ਸੰ. ਵੇਦੀ. ਵਿ- ਜਾਣਨ ਵਾਲਾ. ਗਿਆਨੀ। ੨. ਸੰਗ੍ਯਾ- ਛਤ੍ਰੀ (ਕ੍ਸ਼੍ਤ੍ਰਿਯ) ਜਾਤਿ ਵਿਸ਼ੇਸ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕਦੇਵ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ. ਇਹ ਸੰਗ੍ਯਾ ਵੇਦ- ਪਾਠ ਤੋਂ ਹੋਈ. "ਜਿਨੈ ਬੇਦ ਪਠ੍ਯੋ ਸੁ ਬੇਦੀ ਕਹਾਏ." (ਵਿਚਿਤ੍ਰ) ਦੇਖੋ, ਵੇਦੀਵੰਸ਼। ਵੇਦੀ - ਦੇਖੋ, ਬੇਦੀ। ੨. ਇੱਕ ਛਤ੍ਰੀ (ਕ੍ਸ਼੍ਤ੍ਰਿਯ) ਜਾਤਿ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕਦੇਵ ਜੀ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ. ਇਸ ਸੰਗ੍ਯਾ ਦਾ ਮੂਲ ਵੇਦਪਾਠ ਹੈ, "ਜਿਨੈ ਵੇਦ ਪਠ੍ਯੋ ਸੁ ਵੇਦੀ ਕਹਾਏ." (ਵਿਚਿਤ੍ਰ)#ਵਿਚਿਤ੍ਰਨਾਟਕ ਅਨੁਸਾਰ ਵੇਦੀ ਰਾਮਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਦੇ ਪੁਤ੍ਰ ਕੁਸ਼ ਦੀ ਔਲਾਦ ਹਨ ਅਤੇ ਸੋਢੀ ਲਵ (ਲਊ) ਦੀ ਵੰਸ਼ ਹਨ. "ਲਵੀ ਰਾਜ ਦੇ ਬਨ ਗਏ, ਵੇਦਿਨ ਕੀਨੋ ਰਾਜ." (ਵਿਚਿਤ੍ਰ ਅਃ ੪) ਵੇਦੀਵੰਸ਼ - ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਵਡੇ ਸੁਪੁਤ੍ਰ ਯੋਗਿਰਾਜ ਬਾਬਾ ਸ਼੍ਰੀਚੰਦ ਜੀ ਦੇ ਵਿੰਦੀ ਵੰਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਬਾਲਬ੍ਰਹਮਚਾਰੀ ਸਨ. ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਾਜ਼ਾਦੇ ਲਖਮੀਦਾਸ ਜੀ ਤੋਂ ਵੇਦੀ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਚੱਲੀ ਹੈ.¹#ਵੇਦੀਵੰਸ਼ ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ, ਸਿੰਬਲੀ (ਜਿਲਾ ਅੰਬਾਲਾ), ਸੁਭਾਗਪੁਰ (ਰਿਆਸਤ ਕੋਟਾ), ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਦੇ ਜਿਲੇ- (ਊਨਾ, ਅਜਨੋਹਾ, ਆਨੰਦਪੁਰ, ਕਿਤਣਾ, ਗੌਪਾਲੀ, ਜੱਸੇਵਾਲ, ਦੌਲਤਪੁਰਾ, ਪਿੰਡੋਰੀ, ਪੋਸੀ, ਪੰਜੌੜਾ, ਬਲਾਸਪੁਰ, ਬਾੜੀਆਂ, ਬਿਰੜੋਂ ਅਤੇ ਮੋਲਾ), ਹੋਤੀ ਮਰਦਾਨ, ਕਪੂਰਥਲੇ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ- (ਫਗਵਾੜਾ ਅਤੇ ਲਖਪੁਰਾ), ਕਾਬੁਲ, ਕੋਟਲੀ (ਜਿਲਾ ਸਿਆਲਕੋਟ), ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ ਦੇ ਜਿਲੇ- (ਸੰਘਰ, ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ ਖ਼ਾਸ, ਦੇਹਰਾ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ, ਧਰਮਕੋਟ ਅਤੇ ਬਟਾਲਾ) ਚੱਕ ਨੰਃ ੪੧੭ (ਲਾਯਲਪੁਰ), ਚੱਕ ਬੇਦੀਆਂ ਨੰਃ ੬੧ (ਸ਼ੇਖੂਪੁਰਾ), ਜਲੰਧਰ ਦੇ ਜਿਲੇ- (ਗੁਣਾਚੌਰ, ਜਲੰਧਰ ਖਾਸ, ਫਲੌਰ, ਬੰਗਾ, ਮਲਸੀਹਾਂ, ਮੱਲਾ ਬੇਦੀਆਂ ਅਤੇ ਮੁਚਰੋਵਾਲ), ਨਾਭਾ, ਪੇਸ਼ਾਵਰ, ਰਾਵਲਪਿੰਡੀ ਦੇ ਜਿਲੇ ਕੱਲਰ ਅਤੇ ਰਾਵਲਪਿੰਡੀ ਖਾਸ- ਆਦਿਕ ਅਸਥਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਆਬਾਦ ਹੈ, ਪਰ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਲਾਧਾਰੀ ਜੀ ਦੀ ਸ਼ਾਖ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਵੰਸ਼ਵ੍ਰਿਕ੍ਸ਼੍ (ਸ਼ਜਰਾ) ਇਹ ਹੈ:-#ਬਾਬਾ ਰਾਮਨਾਰਾਯਣ ਜੀ#।#ਜਃ ਸੰਮਤ ੧੪੧੭ ਬਾਃ ਸ਼ਿਵਰਾਮ (ਅਥਵਾ ਸ਼ਿਵਨਾਰਾਯਣ ਜੀ)#।#ਜਃ ਸੰਮਤ ੧੪੯੭ ਬਾਃ ਕਲ੍ਯਾਣਚੰਦ੍ਰ (ਕਾਲੂ ਜੀ) ਦੇਃ ਸੰਮਤ ੧੫੭੯#।#ਜਃ ਸੰਮਤ ੧੫੨੬ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕਦੇਵ ਜੀ, ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਏ ਸੰਮਤ ੧੫੯੬#।#ਜਃ ਸੰਮਤ ੧੫੫੩ ਬਾਃ ਲਖਮੀਦਾਸ ਜੀ ਦੇਃ ਸੰਮਤ ੧੬੧੨#।#ਜਃ ਸੰਮਤ ੧੫੮੦ ਬਾਃ ਧਰਮਚੰਦ ਜੀ ਦੇਃ ਸੰਮਤ ੧੬੭੫#।#ਬਾਃ ਮਿਹਰਚੰਦ ਜੀ#।#ਬਾਃ ਦਾਤਾਚੰਦ ਜੀ#।#ਬਾਃ ਪਹਾੜਚੰਦ ਜੀ#।#ਬਾਃ ਹਰਕਰਨਚੰਦ ਜੀ#।#ਬਾਃ ਨਿਹਾਲਚੰਦ ਜੀ#।#ਬਾਃ ਕਲਾਧਾਰੀ ਜੀ ਦੇਃ ਸਨ ੧੭੩੮#।#ਬਾਃ ਜੀਤਸਿੰਘ (ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ) ਜੀ ਦੇਃ ਸਨ ੧੭੭੩#।#ਜਃ ਸੰਮਤ ੧੮੧੩ ਬਾਃ ਸਾਹਿਬਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇਃ ਸੰਮਤ ੧੮੯੧ (ਸਨ ੧੮੩੪)#।#। ਸੋਢੀ - ਦੇਖੋ, ਸਨਉਢ ਅਤੇ ਸਨਉਢੀ. ਵਿਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਅਨੁਸਾਰ ਸੋਢੀ ਲਵ (ਲਉ) ਦੀ ਔਲਾਦ ਹਨ ਅਤੇ ਵੇਦੀ ਕੁਸ਼ ਦੀ ਦੇਖੋ, ਕੁਸੀ ਅਤੇ ਵੇਦੀ. " ਤਾਂਤੇ ਪੁਤ੍ਰ ਪੌਤ੍ਰ ਹ੍ਵੈ ਆਏ। ਤੇ ਸੋਢੀ ਸਭ ਜਗਤ ਕਹਾਏ।।" (ਵਿਚਿਤ੍ਰ) ਸੋਢੀ ਗੋਤ ਹੁਣ ਛੋਟੇ ਸਰੀਣਾਂ ਵਿੱਚ ਗਿਣੀਦਾ ਹੈ. ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ ਦਾ ਜਨਮ ਇਸੇ ਜਾਤਿ ਅੰਦਰ ਹੋਇਆ ਹੈ. ਦੇਖੋ, ਖਤ੍ਰੀ.#ਸੋਢੀ ਗੋਤ ਦੇ ਖਤ੍ਰੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ "ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦੇ ਸੋਢੀ" ਕੇਵਲ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ ਦੀ ਸੰਤਾਨ ਦੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪ੍ਰਿਥੀ ਚੰਦ ਜੀ ਦੀ ਵੰਸ਼ ਦੇ ਛੋਟੇ ਮੇਲ ਦੇ ਸੋਢੀ ਕਹੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਰ ਸੂਰਜ ਮੱਲ ਜੀ ਦੀ ਔਲਾਦ ਦੇ ਵਡੇ ਮੇਲ ਦੇ ਸੋਢੀ ਸੱਦੀਦੇ ਹਨ. ਪ੍ਰਧਾਨ ਸ਼ਾਖ ਸੋਢੀਆਂ ਦੀ ਆਨੰਦਪੁਰ ਦੀ ਗੱਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਵੰਸ਼ਵ੍ਰਿਕ੍ਸ਼੍ ਇਉਂ ਹੈ:-:#ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ.#।#ਦੀਪਚੰਦ ਜੀ#।#ਸੂਰਜਮੱਲ ਜੀ#।#ਸ਼੍ਯਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ#।#ਨਾਹਰ ਸਿੰਘ ਜੀ#।#ਸੁਰਜਨ ਸਿੰਘ ਜੀ#।#ਦੀਵਾਨ ਸਿੰਘ ਜੀ#।#ਬ੍ਰਿਜਇੰਦ੍ਰ ਸਿੰਘ ਜੀ#।#ਟਿੱਕਾ ਰਾਮ ਨਰਾਯਨ ਸਿੰਘ ਜੀ#।#ਜਗਤਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ#ਸ਼੍ਯਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਅਮ੍ਰਿਤ ਛਕਾਇਆ. ਜਿਸ ਖੰਡੇ ਨਾਲ ਅਮ੍ਰਿਤ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ, ਅਰ ਜੋ ਸ਼੍ਰੀ ਸਾਹਿਬ ਉਸ ਵੇਲੇ ਸ਼੍ਯਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਪਹਿਰਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਉਹ ਟਿੱਕਾ ਰਾਮਨਰਾਯਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਰਈਸ ਆਨੰਦਪੁਰਪਾਸ ਹਨ। ੨. ਵਿ- ਸੋਢ੍ਰਿ. ਸਹਾਰਨ ਵਾਲਾ. "ਮਹਾਂ ਸਸਤ੍ਰ ਸੋਢੀ ਮਹਾ ਲੋਹ ਪੂਰੰ." (ਰਾਮਾਵ) ਸਨਉਢ - ਸੰਗ੍ਯਾ- ਮਥੁਰਾ ਭਰਤਪੁਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅਮਰਕੋਟ ਤੀਕ ਦਾ ਦੇਸ਼। ੨. ਸੋਢਿਵੰਸ਼। ੩. ਸਨਾਢ੍ਯ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਗੋਤ੍ਰ. ਦੇਖੋ, ਸਨੌਢ ਅਤੇ ਸਨੌਢੀ. ਸਨਉਢੀ - ਵਿ- ਸਨਾਢ੍ਯ ਗੋਤ੍ਰ ਦਾ. "ਤਹਿ ਇਕ ਆਹਿ ਸਨਉਢੀ ਬ੍ਰਾਹਮਨ। ਪੰਡਿਤ ਬਡੋ ਮਹਾਂ ਬਡ ਗੁਨਿ ਜਨ." (ਅਜੈ ਸਿੰਘ ਰਾਜ) ੨. ਸੋਢੀ. ਦੇਖੋ, ਸਨੌਢੀ. ਸਨੌਢ - ਦੇਖੋ, ਸਨਉਢ. "ਭਾਜ ਸਨੌਢ ਦੇਸ ਤੇ ਗਏ." (ਵਿਚਿਤ੍ਰ) ਸਨੌਢੀ - ਸੰਗ੍ਯਾ- ਸੋਢੀ. ਦੇਖੋ, ਸਨਉਢ ਅਤੇ ਸਨੌਢ। ੨. ਸਨਾਢ੍ਯ ਬ੍ਰਾਹਮਣ. ਇਸ ਦਾ ਮੂਲ ਹੈ- ਸਨ (ਦੱਛਣਾ) ਆਢ੍ਯ (ਸੰਪੰਨ). ਜੋ ਭੇਟ ਪੂਜਾ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ. "ਬ੍ਰਹਮਾ ਜੂ ਕੇ ਚਿੱਤ ਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਭਏ ਸਨਕਾਦਿ। ਉਪਜੇ ਤਿਨ ਕੇ ਚਿੱਤ ਤੇਂ ਸਕਲ ਸਨੌਢੀ ਆਦਿ." (ਕਵਿਪ੍ਰਿਯਾ) "ਦੀਨੋ ਗਾਂਵ ਸਨੌਢਿਅਨ ਮਥੁਰਾ ਮੰਡਲ ਮਾਹਿ." (ਰਾਮਚੰਦ੍ਰਿਕਾ) ਸੋਢੀ ਰਾਇ - ਸੋਢ ਵੰਸ਼ ਦਾ ਮੁਖੀਆ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਇਹ ਗੋਤ ਚੱਲਿਆ। ਦੇਖੋ ਵਿਚਿਤ੍ਰਨਾਟਕ ਅਃ ੨. "ਤਿਸ ਤੇ ਪੁਤ੍ਰ ਭਯੋ ਜੋ ਧਾਮਾ। ਸੋਢੀ ਰਾਇ ਧਰਾ ਤਿਹ ਨਾਮਾ।।" ਦਯਾਲਪੁਰਾ ਸੋਢੀਆਂ - ਇੱਕ ਪਿੰਡ, ਜੋ ਰਿਆਸਤ ਪਟਿਆਲਾ, ਤਸੀਲ ਰਾਜਪੁਰਾ, ਥਾਣਾ ਲਾਲੜੂ ਵਿੱਚ ਛੱਤ ਬਨੂੜ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੈ. ਇਹ ਪਿੰਡ ਮਹਾਰਾਜਾ ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਜੀ ਪਟਿਆਲਾਪਤਿ ਨੇ ਕੀਰਤਪੁਰ ਦੇ ਸੋਢੀਆਂ ਨੂੰ ਸੰਮਤ ੧੮੫੮ ਵਿੱਚ ਅਰਦਾਸ ਕਰਾਇਆ.#ਇਹ ਸੋਢੀ ਬੀਬੀ ਰੂਪਕੌਰ (ਗੁਰੂ ਹਰਿਰਾਇ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਪਾਲਿਤ ਪੁਤ੍ਰੀ) ਦੀ ਵੰਸ਼ ਹਨ. ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਮਨੀਮਾਜਰੇ ਮਾਤਾ ਰਾਜਕੌਰ ਦੇ ਅਸਥਾਨ ਦੇ ਪੁਜਾਰੀ ਸਨ. ਉੱਥੇ ਚੰਗਾ ਨਿਰਬਾਹ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਰਿਆਸਤ ਨੇ ਇਹ ਪਿੰਡ ਦਿੱਤਾ. ਦੇਖੋ, ਰੂਪਕੌਰ. ਰੂਪਕੌਰ - ਇਹ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਹਰਿਰਾਇ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਪਾਲਿਤ ਪੁਤ੍ਰੀ ਸੀ. ਇਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਪਸਰੂਰ ਨਿਵਾਸੀ ਖੇਮਕਰਨ ਨਾਲ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਅਮਰ ਸਿੰਘ ਜਨਮਿਆ. ਅਮਰਸਿੰਘ ਦੀ ਔਲਾਦ ਹੁਣ ਪਸਰੂਰ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਅਰ ਬਨੂੜ ਪਾਸ ਦਯਾਲਪੁਰਾ ਪਿੰਡ ਰਿਆਸਤ ਪਟਿਆਲੇ ਵੱਲੋਂ ਜਾਗੀਰ ਹੈ. ਦੇਖੋ, ਦਯਾਲਪੁਰਾ ਸੋਢੀਆਂ. ਗੋਤ੍ਰ - ਸੰ. ਸੰਗ੍ਯਾ- ਜੋ ਗੋ (ਪ੍ਰਿਥਿਵੀ) ਦੀ ਤ੍ਰ (ਰਖ੍ਯਾ) ਕਰੇ. ਪਰ੍ਵਤ. ਪਹਾੜ। ੨. ਸੰਤਾਨ. ਔਲਾਦ। ੩. ਕੁਲ. ਖ਼ਾਨਦਾਨ। ੪. ਸਮੂਹ. ਸਮੁਦਾਯ. ਝੁੰਡ। ੫. ਨਾਮ। ੬. ਸੰਪੱਤਿ. ਵਿਭੂਤਿ। ੭. ਵਨ. ਜੰਗਲ। ੮. ਰਸਤਾ. ਮਾਰਗ. ਨਾਨਕਦੇਵ ਸਤਿਗੁਰੂ - ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦੇ ਆਚਾਰਯ, ਅਗ੍ਯਾਨ ਅੰਧਕਾਰ ਦੇ ਵਿਨਾਸ਼ਕ ਸੂਰਯਰੂਪ ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦਾ ਜਨਮ ਵੈਸਾਖ ਸੁਦੀ ੩. (੨੦ ਵੈਸਾਖ) ਸੰਮਤ ੧੫੨੬ (੧੫ ਅਪ੍ਰੈਲ ਸਨ ੧੪੬੯) ਨੂੰ ਬੇਦੀ ਕਾਲੂ ਚੰਦ ਦੇ ਘਰ ਮਾਤਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾ ਜੀ ਦੇ ਉਦਰ ਤੋਂ ਰਾਇਇ ਭੋਇ ਦੀ ਤਲਵੰਡੀ ਵਿੱਚ (ਜੋ ਹੁਣ ਨਾਨਕਿਆਣਾ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ) ਹੋਇਆ. ਜੇਠ ਸੰਮਤ ੧੫੪੪ ਨੂੰ ਆਪ ਦਾ ਵਿਆਹ ਮੂਲ ਚੰਦ ਜੀ ਦੀ ਸੁਪੁਤ੍ਰੀ ਸੁਲਖਨੀ ਜੀ ਨਾਲ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਬਾ ਸ਼੍ਰੀਚੰਦ ਜੀ ਅਤੇ ਲਖਮੀ ਦਾਸ ਜੀ ਜਨਮੇ... ਅੰਗਦ ਸਤਿਗੁਰੂ - ਸੱਖਕੌਮ ਦੇ ਦੂਜੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਐਤਵਾਰ ਵੈਸਾਖ ਵਦੀ ੧. (੫ ਵੈਸਾਖ) ਸੰਮਤ ੧੫੬੧ (੩੧ ਮਾਰਚ ਸਨ ੧੫੦੪) ਨੂੰ ਫੇਰੂ ਮੱਲ ਖਤ੍ਰੀ ਦੇ ਘਰ ਮਾਤਾ ਦ੍ਯਾ (ਦਇਆ) ਕੌਰਿ ਦੇ ਉਦਰ ਤੋਂ ਮਤੇ ਦੀ ਸਰਾਇ (ਜਿਲਾ ਫ਼ਿਰੋਜ਼ਪੁਰ) ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ. ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਨਾਉਂ ਲਹਿਣਾ ਸੀ. ਸੰਮਤ ੧੫੭੬ ਵਿੱਚ ਦੇਵੀ ਚੰਦ ਖਤ੍ਰੀ ਦੀ ਸੁਪੁਤ੍ਰੀ ਖੀਵੀ ਜੀ ਨਾਲ ਸੰਘਰ ਪਿੰਡ, ਜਿਸ ਦਾ ਹੁਣ ਖਡੂਰ ਪਾਸ ਥੇਹ ਹੈ, ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਦੋ ਪੁਤ੍ਰ ਦਾਸੂ ਜੀ ਅਤੇ ਦਾਤੂ ਜੀ ਅਤੇ ਦੋ ਪੁਤ੍ਰੀਆਂ ਬੀਬੀ ਅਮਰੋ ਅਤੇ ਅਣੋਖੀ ਜੀ ਜਨਮੇ.#ਲਹਿਣਾ ਜੀ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਵਾਂਙ ਦੇਵੀਭਗਤ ਸਨ ਅਤੇ ਦੇਵੀ ਦੇ ਭਗਤਾਂ ਦੀ ਜਮਾਤ ਦੇ ਮੁਖੀਏ ਹੋ ਕੇ ਦੁਰਗਾ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਨੂੰ ਹਰ ਸਾਲ ਜਾਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ. ਸੰਮਤ ੧੫੮੯ ਵਿੱਚ ਵੈਸਨਵ ਦੇਵੀ (ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਅਨੁਸਾਰ ਜ੍ਵਾਲਾਮੁਖੀ) ਦੀ ਯਾਤ੍ਰਾ ਜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਕਰਤਾਰਪੁਰ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਨੂੰ ਮਿਲੇ. ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਹੀ ਮਨ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ. ਗੁਰੁ ਉਪਦੇਸ਼ ਸੁਣਕੇ ਦੇਵੀ ਦੀ ਉਪਾਸਨਾ ਛੱਡਕੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੇ ਅਨੰਨ ਸਿੱਖ ਹੋ ਗਏ... ਅਮਰਦਾਸ ਸਤਿਗੁਰੂ - ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਤੀਜੇ ਸਤਿਗੁਰੂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਵੈਸਾਖ ਸੁਦੀ ੧੪. ਸੰਮਤ ੧੫੩੬ (੧੦ ਜੇਠ ੧੫੩੬, ੫. ਮਈ ਸਨ ੧੪੭੯) ਨੂੰ ਬਾਸਰਕੇ ਪਿੰਡ, ਤੇਜਭਾਨ (ਤੇਜੋ) ਭੱਲੇ ਖਤ੍ਰੀ ਦੇ ਘਰ ਮਾਤਾ ਸੁਲਖਣੀ (ਲਛਮੀ) ਤੋਂ ਹੋਇਆ. ੧੧. ਮਾਘ ਸੰਮਤ ੧੫੫੯ ਨੂੰ ਸ਼੍ਰੀ ਮਤੀ ਮਨਸਾ ਦੇਵੀ ਜੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬੀਬੀ ਦਾਨੀ ਅਤੇ ਭਾਨੀ, ਬਾਬਾ ਮੋਹਨ ਅਤੇ ਮੋਹਰੀ ਜੀ ਜਨਮੇ. ਸੰਮਤ ੧੫੯੭ ਵਿੱਚ ਆਪ ਸ਼ਰੀ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਜੀ ਦੇ ਸਿੱਖ ਹੋਏ, ਐਸੀ ਕਠਿਨ ਨਿਸਕਾਮ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ੩. ਵੈਸਾਖ ਸੰਮਤ ੧੬੦੯ ਨੂੰ ਗੁਰੁਗੱਦੀ ਬਖਸ਼ੀ... ਰਾਮਦਾਸ ਸਤਿਗੁਰੂ - ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਚੌਥੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਸੋਢੀ ਹਰਿਦਾਸ ਜੀ ਦੇ ਘਰ ਮਾਤਾ ਦਯਾਕੌਰ ਦੇ ਉਦਰ ਤੋਂ ੨੬ ਅੱਸੂ (ਕੱਤਕ ਵਦੀ ੨) ਸੰਮਤ ੧੫੯੧ (ਸਨ ੧੫੩੪) ਨੂੰ ਲਹੌਰ ਚੂੰਨੀਮੰਡੀ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ. ਗੁਰਸਿੱਖ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਜੇਠਾ ਸੀ. ੨੨ ਫੱਗੁਣ ਸੰਮਤ ੧੬੧੦ ਨੂੰ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਦੀ ਸੁਪੁਤ੍ਰੀ ਬੀਬੀ ਭਾਨੀ ਜੀ ਨਾਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਹੋਈ... ਅਰਜਨ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਪੰਜਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਵੈਸਾਖ ਪ੍ਰਵਿਸ੍ਠਾ ੧੯. (ਵੈਸਾਖ ਵਦੀ ੭) ਸੰਮਤ ੧੬੨੦ (੧੫ ਏਪ੍ਰਿਲ ਸਨ ੧੫੬੩) ਨੂੰ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ ਦੇ ਘਰ ਬੀਬੀ ਭਾਨੀ ਜੀ ਦੇ ਉਦਰ ਤੋਂ ਗੋਇੰਦਵਾਲ ਹੋਇਆ. ੨੩ ਹਾੜ ਸੰਮਤ ੧੬੩੬ ਨੂੰ ਕ੍ਰਿਸਨ ਚੰਦ ਦੀ ਸੁਪੁਤ੍ਰੀ ਗੰਗਾ ਦੇਵੀ ਜੀ ਨਾਲ ਮਉ ਪਿੰਡ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਦੇ ਉਦਰ ਤੋਂ ਮਹਾਂਵੀਰ ਸੁਪੁਤ੍ਰ ਗੁਰੂ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਜੀ ਜਨਮੇ. ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਸਤਿਗੁਰੂ - ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਛੀਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ੨੧. ਹਾੜ (ਵਦੀ ੬) ਸੰਮਤ ੧੬੫੨ (੧੪ ਜੂਨ ਸਨ ੧੫੯੫) ਨੂੰ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਘਰ ਮਾਤਾ ਗੰਗਾ ਜੀ ਦੇ ਉਦਰ ਤੋਂ ਵਡਾਲੀ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ. ਆਪ ਨੇ ਬਾਬਾ ਬੁੱਢਾ ਜੀ ਤੋਂ ਧਾਰਮਿਕ ਵਿਦ੍ਯਾ ਪੜ੍ਹੀ. ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਤਿੰਨ ਵਿਆਹ ਹੋਏ-#(ੳ) ਡੱਲਾ ਨਿਵਾਸੀ ਨਾਰਾਇਨਦਾਸ ਦੀ ਸੁਪੁਤ੍ਰੀ ਦਾਮੋਦਰੀ ਜੀ ਨਾਲ ੧੨. ਭਾਦੋਂ ਸੰਮਤ ੧੬੬੧.#(ਅ) ਬਕਾਲਾ ਨਿਵਾਸੀ ਹਰੀ ਚੰਦ ਦੀ ਸੁਪੁਤ੍ਰੀ ਨਾਨਕੀ ਜੀ ਨਾਲ ੮. ਵੈਸਾਖ ੧੬੭੦.#(ੲ) ਮੰਡਿਆਲੀ ਨਿਵਾਸੀ ਦਯਾਰਾਮ (ਦ੍ਵਾਰਾ) ਦੀ ਸੁਪੁਤ੍ਰੀ ਮਹਾਦੇਵੀ ਜੀ ਨਾਲ ੧੧. ਸਾਉਣ ੧੬੭੨.#ਧਰਮਵੀਰ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਪੰਜ ਪੁਤ੍ਰ (ਬਾਬਾ ਗੁਰੁਦਿੱਤਾ ਜੀ, ਸੂਰਜ ਮੱਲ, ਅਣੀ ਰਾਇ, ਅਟਲ ਰਾਇ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਤੇਗਬਹਾਦੁਰ ਜੀ), ਅਰ ਇੱਕ ਸੁਪੁਤ੍ਰੀ ਬੀਰੋ, ਉਤਪੰਨ ਹੋਏ. ੨੯ ਜੇਠ (ਵਦੀ ੧੪) ਸੰਮਤ ੧੬੬੩ (੨੫ ਮਈ ਸਨ ੧੬੦੬) ਨੂੰ ਆਪ ਗੁਰੁਗੱਦੀ ਪੁਰ ਵਿਰਾਜੇ ਅਰ ਮਸਨਦਨਸ਼ੀਨੀ ਸਮੇਂ ਸੇਲੀ ਟੋਪੀ ਪਹਿਰਣ ਦੀ ਪੁਰਾਣੀ ਰੀਤਿ ਹਟਾਕੇ ਜਿਗਾ ਕਲਗੀ ਸੀਸ ਤੇ, ਅਤੇ ਮੀਰੀ ਪੀਰੀ ਦੇ ਦੋ ਖੜਗ ਗਾਤ੍ਰੇ ਸਜਾਏ, ਕਿਉਂਕਿ ਭਾਰਤ ਦੀ ਅਧੋਗਤਿ ਵੇਖਕੇ ਆਪ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਉੱਧਾਰ ਲਈ ਭਗਤਿ ਗ੍ਯਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਸ਼ੂਰਵੀਰਤਾ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਭੀ ਜਰੂਰੀ ਜਾਣਿਆ. ਸੰਮਤ ੧੬੬੫ ਵਿੱਚ ਹਰਿਮੰਦਿਰ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਤਖ਼ਤ ਅਕਾਲਬੁੰਗਾ ਰਚਿਆ... ਹਰਿਰਾਇ ਸਤਿਗੁਰੂ - ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਸੱਤਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ. ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ੨੦. ਮਾਘ (ਸੁਦੀ ੧੩) ਸੰਮਤ ੧੬੮੬ (੨੬ ਫਰਵਰੀ ਸਨ ੧੬੩੦) ਨੂੰ ਬਾਬਾ ਗੁਰੁਦਿੱਤਾ ਜੀ ਦੇ ਘਰ ਮਾਤਾ ਨਿਹਾਲ ਕੌਰ ਜੀ ਦੇ ਉਦਰ ਤੋਂ ਕੀਰਤਪੁਰ ਹੋਇਆ. ਹਾੜ ਸੁਦੀ ੩. ਸੰਮਤ ੧੬੯੭ ਨੂੰ ਅਨੂਪ ਸ਼ਹਿਰ (ਜਿਲਾ ਬੁਲੰਦ ਸ਼ਹਿਰ ਯੂ. ਪੀ. ) ਨਿਵਾਸੀ ਦਯਾ ਰਾਮ ਦੀਆਂ ਪੁਤ੍ਰੀਆਂ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ. ਮਹਲਾ ਕੋਟਕਲ੍ਯਾਣੀ ਜੀ ਦੇ ਉਦਰ ਤੋਂ ਰਾਮਰਾਇ ਜੀ ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਸਨ ਕੌਰ ਜੀ ਤੋਂ ਗੁਰੂ ਹਰਿਕ੍ਰਿਸਨ ਜੀ ਜਨਮੇ. ੧੨. ਚੇਤ (ਸੁਦੀ ੧੦) ਸੰਮਤ ੧੭੦੧ (੮ ਮਾਰਚ ਸਨ ੧੬੪੪) ਨੂੰ ਗੁਰੁਗੱਦੀ ਤੇ ਵਿਰਾਜੇ ਅਤੇ ਉੱਤਮ ਰੀਤਿ ਨਾਲ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦੇ ਧਰਮ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ. ਹਰਿਕ੍ਰਿਸਨ ਸਤਿਗੁਰੂ - ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਅੱਠਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ. ਆਪ ਦਾ ਜਨਮ ਸੋਮਵਾਰ ੮. ਸਾਵਣ (ਬਦੀ ੧੦) ਸੰਮਤ ੧੭੧੩ (੭ ਜੁਲਾਈ ਸਨ ੧੬੫੬) ਨੂੰ ਕੀਰਤਪੁਰ ਵਿੱਚ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਹਰਿਰਾਇ ਜੀ ਦੇ ਘਰ ਮਾਤਾ ਕ੍ਰਿਸਨ ਕੌਰ ਜੀ ਤੋਂ ਹੋਇਆ... Wait for updated/more clear version within 24 hours...

You guys have turned this topic into a total mess. First of all, as per Sikh Rehit Maryada, females have full equality, rights and freedom.....all previous superstitions and anti-female traditions have been taken care of in Sikh Rehit Maryada: Article XVIII d. Child marriage is taboo for Sikhs. e. When a girl becomes marriageable, physically, emotionally and by virtue of maturity of character, a suitable Sikh match should be found and she be married to him by Anand marriage rites. .... i. The marriage party should have as small a number of people as the girl's people desire.The two sides should greet each other singing sacred hymns and finally by the Sikh greetings of Waheguru ji ka Khalsa, Waheguru ji ki Fateh. j.....The bridegroom should be told that the girl's people having chosen him as the fittest match from among a whole lot, he should regard his wife as his better half, accord to unflinching love and share with her all that he has. In all situations, he should protect her person and honour, he should be completely loyal to her and he should show much respect and consideration for her parents and relations as for his own........ .... l. No Sikh should accept a match for his/her son or daughter for monetary consideration. m. If the girl's parents at any time or on any occasion visit their daughter's home and a meal is ready there, they should not hesitate to eat there. Abstaining from eating at the girl's home is a superstition. The Khalsa has been blessed with the boon of victuals and making others eat by the Guru and the Immortal Being. The girl's and boy's people should keep accepting each other's hospitality, because the Guru has joined them in relationship of equality (Prem Sumarag). n. If a woman's husband has died, she may, if she so wishes, finding a match suitable for her, remarry. For a Sikh man whose wife has died, similar ordinance obtains. o. The remarriage may be solemnized in the same manner as the Anand marriage. p. Generally, no Sikh should marry a second wife if the first wife is alive. Second of all, those of you who are talking about Guru Sahib having multiple wives should have a look through the ENTIRE following link. It has been discussed extensively with lots of proof, and no one has been able to counter it so far. For some reason, which I never really quite understood, it was closed by moderators/ADMIN. http://www.sikhsangat.com/index.php?/topic/71116-wives-of-pitaji/

Article XVIII a. A Sikh man and woman should enter wedlock without giving thought to the prospective spouse's caste and descent. b. A Sikh's daughter must be married to a Sikh. c. A Sikh's marriage should be solemnized by Anand marriage rites. d. Child marriage is taboo for Sikhs. e. When a girl becomes marriageable, physically, emotionally and by virtue of maturity of character, a suitable Sikh match should be found and she be married to him by Anand marriage rites. f. Marriage may not be preceded by engagement ceremony. But if an engagement ceremony is sought to he held, a congregational gathering should be held and, after offering the Ardas before the Guru Granth Sahib, a kirpan, a steel bangle and some sweets may be tendered to the boy. g. Consulting horoscopes for determining which day or date is auspicious or otherwise for fixing the day of the marriage is a sacrilege. Any day that the parties find suitable by mutual consultation should be fixed. h. Putting on floral or gilded face ornamentation, decorative headgear or red thread band round the wrist, worshipping of ancestors, dipping feet in milk mixed with water, cutting a berry or jandi (Prosopis spieigera) bushes, filling pitcher, ceremony of retirement in feigned displeasure, reciting couplets, performing havans (Sacrificial fire), installing vedi (a wooden canopy or pavilion under which Hindu marriages are performed), prostitutes' dances, drinking liquor, are all sacrileges. i. The marriage party should have as small a number of people as the girl's people desire.The two sides should greet each other singing sacred hymns and finally by the Sikh greetings of Waheguru ji ka Khalsa, Waheguru ji ki Fateh. j. For marriage, there should be a congregational gathering in the holy presence of Guru Granth Sahib. There should be hymn-singing by ragis or by the whole congregation. Then the girl and the boy should he made to sit facing the Guru Granth Sahib. The girl should sit on the left side of the boy. After soliciting the congregation's permission, the master of the marriage ceremony (who may be a man or a woman) should bid the boy and girl and their parents or guardians to stand and should offer the Ardas for the commencement of the Anand marriage ceremony. The officiant should then apprise the boy and the girl of the duties and obligations of conjugal life according to the Guru's tenets. He should initially give to the two an exposition of their common mutual obligations. He should tell them how to model the husband-wife relationship on the love between the individual soul and the Supreme Soul in the light of the contents of circumambulation (Lavan) hymns in the Suhi measure (rag) section (The bulk of the Guru Granth (the Sikh holy book ) is divided on the basis of the ragas (measures) of the Indian classical music. Suhi is one of the ragas featuring in the Guru Granth Sahib) of the Guru Granth Sahib. He should explain to them the notion of the state of "a single soul in two bodies" to be achieved through love and make them see how they may attain union with the Immortal Being discharging duties and obligations of the householders' life. Both of them, they should be told, have to make their conjugal union a means to the fulfillment of the purpose of the journey of human existence; both have to lead clean and Guru-oriented lives through the instrumentality of their union. He should then explain to the boy and girl individually their respective conjugal duties as husband and wife. The bridegroom should be told that the girl's people having chosen him as the fittest match from among a whole lot, he should regard his wife as his better half, accord to unflinching love and share with her all that he has. In all situations, he should protect her person and honour, he should be completely loyal to her and he should show much respect and consideration for her parents and relations as for his own. The girl should be told that she has been joined in matrimony to her man in the hallowed presence of the Guru Granth Sahib and the congregation. She should ever harbour for him deferential solicitude, regard him the lord master of her love and trust; she should remain firm in her loyalty to him and serve him in joy and sorrow and in every clime (native or foreign) and should show the same regard and consideration to his parents and relatives as she would, to her own parents and relatives. The boy and girl should bow before the Guru Granth Sahib to betoken their acceptance of these instructions. Thereafter, the girl's father or the principal relation should make the girl grasp one end of the sash which the boy is wearing over his shoulders and the person in attendance of the Guru Granth Sahib should recite the matrimonial circumambulation stanzas {Lavan of the fourth Guru in the Suhi musical measure section of the Guru Granth Sahib } (Pp. 773-4). After the conclusion of the recitation of each of the stanzas, the boy, followed by the girl holding the end of the sash, should go round the Guru Granth Sahib while the ragis or the congregation sing out the recited stanza. The boy and girl, after every circumambulation, should bow before the Guru Granth Sahib in genuflexion, lowering their forehead to touch the ground and then stand up to listen to the recitation of the next stanza.There being four matrimonial circumambulation stanzas in the concerned hymn, the proceeding will comprise four circumambulations with the incidental singing of the stanza.After the fourth circumabulation, the boy and girl should, after bowing before the Guru Granth Sahib, sit down at the appointed place and the Ragis or the person who has conducted the ceremony should recite the first five and the last stanza of the Anand Sahib. Thereafter, the Ardas should he offered to mark the conclusion of the Anand marriage ceremony and the sacred pudding, distributed'. k. Persons professing faiths other than the Sikh faith cannot be joined in wedlock by the Anand Karaj ceremony. l. No Sikh should accept a match for his/her son or daughter for monetary consideration. m. If the girl's parents at any time or on any occasion visit their daughter's home and a meal is ready there, they should not hesitate to eat there. Abstaining from eating at the girl's home is a superstition. The Khalsa has been blessed with the boon of victuals and making others eat by the Guru and the Immortal Being. The girl's and boy's people should keep accepting each other's hospitality, because the Guru has joined them in relationship of equality (Prem Sumarag). n. If a woman's husband has died, she may, if she so wishes, finding a match suitable for her, remarry. For a Sikh man whose wife has died, similar ordinance obtains. o. The remarriage may be solemnized in the same manner as the Anand marriage. p. Generally, no Sikh should marry a second wife if the first wife is alive. q. A baptised ought to get his wife also baptised.

Shaikh Ibrahim was the eleventh descendant of Faridu’ddin. The following is the genealogical order: Hazrat Baba Faridu’ddin Ganj-i-shakar Diwan Badr-ud-Din Sulaiman Diwan ‘Ala-uddin Mauj-i-Darya Diwan Mu’izzuddin Pir Fazl-ud-din Khwaja Diwan Munawar Shah Pir Diwan Baha-uddin Harun Pir Shaikh Ahmad Shah Pir Ata-ullah Khwaja Shaikh Muhammad Shaikh Ibrahim Farid Sani More information: "All Janamsakhis including Suraj Prakash agree that this baani belongs to Sheikh Ibrahim, the successor of Farid Shakarganj and a contemporary of Siri Guru Nanak Dev jee. It's absurd to believe that Farid Shakarganj was a poet. His own desendents don't believe that he wrote any baani in even Persian, let alone Punjabi. Giani Gurdit Singh has already published a monumental book on this subject, and no scholar to this date has been able to refute the truth written by Giani jee. Kulbir Singh" "Please refer to Giani Gurdit Singh jee's book on history of Bhagat Baani in which he has detailed the back for the above stated claims. Baba Farid Shakarganj's own descendents have stated on numerous ocasions that Baba jee never wrote any kalaam in Punjabi. Kulbir Singh" "Like Bhai Kulbir Singh has said, his followers accept the fact that shakarganj did not compose any material. A book written in 1354-55 by Mulana Hamid Shayer has stated this many times that Shakarganj did not compose any works nor did his Successor Nizamudin.Even the name attributed to Shakarganj has changed over time this will inevitably give way for other changes and attributes to him. Khalik Nizami a scholar of the House of Nizamudin has written" Masood Shakarganj used to call himself Mehaz Masood". In fact Masood is his real name but unlike Bhai Ibrahim who used be called Shaiek Farid Sani, Masood went by the name Mehaz Masood. Therefore if he was to compose any works it would mention the name he went by.Shakarganj was a nick name given to Masood because of the story related to his mother giving him Shakar for doing Bhagthee. Masood was born in 1265-66 his Grandfather was an Iranian and so was his mother with that background and the strong influence of farsi it is hard to see him being the founder of Punjabi literature. It is one thing to learn a different language but to claim he founded the punjabi language is by far a long shot. To further prove that Masood did not compose Gurbanee a scholar by the name of Professor Khalik Ahmed Nizami has written a book in English called "Life & Times of Shaiek Faridudin Gange-Shakar" published in 1955 he has written " Shaikh Nizam-u-d-din Auliya and his successors have given interesting details about the Shaikh, his literary tastes, his daily life, etc.Had it really been a work of the great saint they could not possibly have ignored it. It is, therefore, futile to attempt a decision on external evidence (He is talking about so called alleged works by Masood by certain people). The matter must be considered in the light of internal evidence. He further goes onto say “Linguistic analysis of these Shaloks reveals that they contain idioms and expressions of a much latter date. The more deplume used in these Shalokas in Farid, but the Shaikh used to refer to himself, as Mas'ud, not as Farid. That these Shalokas are not the actual compositions of the great saint seems almost certain, but the fact cannot be denied that they contain some traditional sayings of the Shaikh" "Shaikh Ibrahim, a contemporary of Guru Nanak, is probably the real author of these Shalokas". Having said all this the strongest evidence to claim who wrote the Fareed Bani is the meanings of Fareed Banee which point to the fact that they could only be written on meeting Siri Guru Nanak Dev Jee. A number of Janam sakhi accounts, Giani Gurdit Singh, Professor Sahib Singh all focus on this point in their writings. Sukhdev Singh" "Excellent points Veer Sukhdev Singh jeeo. There is another interesting point that Gursikhs should note. We all know that language evolves over time and changes a bit over time. It is impossible to believe that the language used in Baba Farid jee's saloks is 300 years prior to the time of Siri Guru Nanak Dev jee. Just read Punjabi at the time of Siri Guru Gobind Singh jee as compared to today's Punjabi. Look how different it is. But if you look at baani of Siri Guru Nanak Dev jee and Baba Farid jee, you notice that the language used in both baanis is contemporary. I quote one shabad of Baba jee from Soohi Raag, in response to which Siri Guru Nanak Dev jee wrote a shabad: ਸੂਹੀ ਲਲਿਤ ॥ ਬੇੜਾ ਬੰਧਿ ਨ ਸਕਿਓ ਬੰਧਨ ਕੀ ਵੇਲਾ ॥ ਭਰਿ ਸਰਵਰੁ ਜਬ ਊਛਲੈ ਤਬ ਤਰਣੁ ਦੁਹੇਲਾ ॥1॥ ਹਥੁ ਨ ਲਾਇ ਕਸੁੰਭੜੈ ਜਲਿ ਜਾਸੀ ਢੋਲਾ ॥1॥ ਰਹਾਉ ॥ ਇਕ ਆਪੀਨ੍ੈ ਪਤਲੀ ਸਹ ਕੇਰੇ ਬੋਲਾ ॥ ਦੁਧਾ ਥਣੀ ਨ ਆਵਈ ਫਿਰਿ ਹੋਇ ਨ ਮੇਲਾ ॥2॥ ਕਹੈ ਫਰੀਦੁ ਸਹੇਲੀਹੋ ਸਹੁ ਅਲਾਏਸੀ ॥ ਹੰਸੁ ਚਲਸੀ ਡੁੰਮਣਾ ਅਹਿ ਤਨੁ ਢੇਰੀ ਥੀਸੀ ॥3॥2॥ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ 1 ॥ ਜਪ ਤਪ ਕਾ ਬੰਧੁ ਬੇੜੁਲਾ ਜਿਤੁ ਲੰਘਹਿ ਵਹੇਲਾ ॥ ਨਾ ਸਰਵਰੁ ਨਾ ਊਛਲੈ ਐਸਾ ਪੰਥੁ ਸੁਹੇਲਾ ॥1॥ ਤੇਰਾ ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਮੰਜੀਠੜਾ ਰਤਾ ਮੇਰਾ ਚੋਲਾ ਸਦ ਰੰਗ ਢੋਲਾ ॥1॥ ਰਹਾਉ ॥ ਸਾਜਨ ਚਲੇ ਪਿਆਰਿਆ ਕਿਉ ਮੇਲਾ ਹੋਈ ॥ ਜੇ ਗੁਣ ਹੋਵਹਿ ਗੰਠੜੀਐ ਮੇਲੇਗਾ ਸੋਈ ॥2॥ ਮਿਲਿਆ ਹੋਇ ਨ ਵੀਛੁੜੈ ਜੇ ਮਿਲਿਆ ਹੋਈ ॥ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਨਿਵਾਰਿਆ ਹੈ ਸਾਚਾ ਸੋਈ ॥3॥ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਨਿਵਾਰਿਆ ਸੀਤਾ ਹੈ ਚੋਲਾ ॥ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ਸਹ ਕੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬੋਲਾ ॥4॥ ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸਹੇਲੀਹੋ ਸਹੁ ਖਰਾ ਪਿਆਰਾ ॥ ਹਮ ਸਹ ਕੇਰੀਆ ਦਾਸੀਆ ਸਾਚਾ ਖਸਮੁ ਹਮਾਰਾ ॥5॥2॥4॥ Baba jee writes: ਬੇੜਾ ਬੰਧਿ ਨ ਸਕਿਓ ਬੰਧਨ ਕੀ ਵੇਲਾ ॥ Siri Guru jee replies: ਜਪ ਤਪ ਕਾ ਬੰਧੁ ਬੇੜੁਲਾ ਜਿਤੁ ਲੰਘਹਿ ਵਹੇਲਾ ॥ Baba jee writes: ਭਰਿ ਸਰਵਰੁ ਜਬ ਊਛਲੈ ਤਬ ਤਰਣੁ ਦੁਹੇਲਾ ॥1॥ Siri Guru jee replies: ਨਾ ਸਰਵਰੁ ਨਾ ਊਛਲੈ ਐਸਾ ਪੰਥੁ ਸੁਹੇਲਾ ॥1॥ Baba jee writes: ਹਥੁ ਨ ਲਾਇ ਕਸੁੰਭੜੈ ਜਲਿ ਜਾਸੀ ਢੋਲਾ ॥1॥ ਰਹਾਉ ॥ Siri Guru jee replies: ਤੇਰਾ ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਮੰਜੀਠੜਾ ਰਤਾ ਮੇਰਾ ਚੋਲਾ ਸਦ ਰੰਗ ਢੋਲਾ ॥1॥ ਰਹਾਉ ॥ Baba jee writes: ਇਕ ਆਪੀਨ੍ੈ ਪਤਲੀ ਸਹ ਕੇਰੇ ਬੋਲਾ ॥ Siri Guru jee replies: ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ਸਹ ਕੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬੋਲਾ ॥4॥ And while Baba jee says that 'ਸਹ ਕੇਰੇ ਬੋਲਾ', Siri Guru jee says 'ਸਹ ਕੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬੋਲਾ'. Siri Guru continues to say that Vaheguru's is extremely pyara - 'ਸਹੁ ਖਰਾ ਪਿਆਰਾ' Just note the language in baanis of Baba jee and Siri Guru jee. Do you think that the Punjabi used by Baba jee above is 300 years older than what Siri Guru Nanak Dev jee used? The answer is clear. As the matter of fact, it seems clear that Siri Guru jee is answering spiritual questions of Baba jee. The conversation is taking place at one time. Baba jee is stating his spiritual avastha with great sorrow - ਬੇੜਾ ਬੰਧਿ ਨ ਸਕਿਓ ਬੰਧਨ ਕੀ ਵੇਲਾ ॥ but Siri Guru jee's words encourage him and solve the spiritual riddly Baba jee was facing at that time. If you read these two shabads side by side, you can conjecture what kind of conversation took place between Siri Guru Nanak Dev jee Maharaj and Baba Sheikh Ibrahim also known as Farid Saani, in their two meetings recorded by Sikh history. Baba jee was thrilled after meeting Siri Guru Nanak Dev jee because his spiritual riddles were resolved and if you read the following shabads of Baba jee in Soohi Raag, you can tell he is talking about Siri Guru Nanak Dev jee: ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭਿ ਸਾਧ ਸੰਗਿ ਮੇਲੀ ॥ ਜਾ ਫਿਰਿ ਦੇਖਾ ਤਾ ਮੇਰਾ ਅਲਹੁ ਬੇਲੀ ॥3॥ Just open the eyes of your Bibek Budh and see whom Baba Farid jee is referring to ‘saadh’ in the above quote. Could Baba Farid Shakarganj of 12 century, who was a migrant from Iran and who’s mother tongue was not Punjabi, say that when he met the Sadhu (Siri Guru Nanak Dev jee) by the grace of Prabhu, he then realized that Allah had become his friend. Muslims don’t believe in meeting Sadhus and then realizing God. Even the Sufis who existed much later don’t call their Gurus Sadhu. They call them Murshids. It is clear that Baba Farid jee met Siri Guru Nanak Dev jee and become his Sikh. In our Janamsakhis it is clearly written that Siri Guru Nanak Dev jee went to see Farid Sani two times, second time to check his spiritual progress. Daas, Kulbir Singh"

Sheikh Brahm Sheikh Brahm, generally known as Sheikh Farid, Sheikh Brahm who was the eleventh in succession to Baba Farid Ganjshakar. a mausoleum of a Sufi saint that lies just on the India-Pakistan border in Punjab to pay obeisance. The mausoleum of Pir Baba Sheikh Brahm lies near Mianwali Uttar village in the Khemkaran sector on the Indian side of Punjab. According to villagers, the Pir Baba was a disciple of Guru Nanak. Legend has it that Guru Nanak visited Sheikh Brahm before heading for Mecca. The Sheikh asked the Guru to explain,"You say ,'There is only one God, why should there be a second?', and I (Sheikh) say: There is one Lord and two ways; Which shall I adopt, and which reject?" The Guru replied: "There is one Lord and one way; Adopt one and reject the other." Thou art the tablet, O Lord, Thou art the pen, and Thou art the writing, Speak of the one God; O Nanak, why should there be second." (// Malar ki Mohalla 1, 28-2, p-1291 Guru Nanak Dev Ji And Sheikh Brahm One day, when Sri Guru Nanak Dev Ji was going from village to village, He went to a village called Paak Patan. The holy man of that village was Sheik Brahm. He asked Sri Guru Nanak Dev Ji a question: "Oh Nanak, these Hindus: they deny the God of Islam. They deny Allah, but these Muslims accuse the Hindus of worshipping too many gods. You Nanak, you say that there is only one God? There is only one way? How can you say this? This can't be!" Sri Guru Nanak Dev Ji clearly and easily said that these ignorant people impose darkness upon themselves. These people who see divisions among each other, they know nothing. They know nothing of who or what God is. These same divisions are all around us. In school, at work. I go to high school, and I see that people discriminate each other. They say, "That guy's a 'muzi', that guy's a 'pun', that guy's a 'hindu', that guy's an 'apna/giani'. They look at this, and they say those words, but do we ever say that there's one God? Do we ever focus on that one point? Do we even remember that point? That the person next to you is the same as you, that you belong to the same God, the same Father? These divisions mean nothing. Guru Nanak Dev Ji says, hi(n)dhoo thurak dhuhaa(n) naebaeraa ||1|| rehaao || He adminstrates both Hindus and Muslims. A father never loves his children unequally. He always loves them equally. The same goes for our Father. He loves us equally. Sri Guru Nanak Dev Ji always said that these names don't ever matter. Controversy There is a controversy that the couplets of Sheikh farid in Guru Granth Sahib was actually related to Sheikh Brahm not with Sheikh farid Shakarganj, who was called sheikh farid as guru nanak met him during his travels. Bani of Guru Granth Sahib Ji is of Bhagat Farid Sani who is commonly known as Sheikh Brahm of Patan. Many janamsakhis mention Bhagat Ji meeting Guru Nanak Sahib. The fact that Bhagat Ji's bani is written in Gurmukhi according to Gurbani viyakaran and use of words like "Gur", "Prabh" and "Saadh" prove that Bhagat Ji had met Guru Sahib, learnt Gurmukhi and was heavily influenced by Gurmat. Had it been Bani of Fareed who lived 3 centuries before Guru Sahib's parkash then it (his bani) wouldn't have been in Gurmukhi rather in Arabic and/or Persian. Some say that his bani was translated to Gurmukhi by Guru Sahib but this doesn't make any sense because Bani in Guru Granth Sahib is 'Dhur Ki Bani' and is revealed by Waheguru. Translated message is never the original message and hence the Bani wouldn't be 'Dhur Ki Bani'. Besides, there was no 3 centuries old pothi of Fareed Shakkarganj in Guru Arjan Dev Ji's possession. Muslims always rever Mohammad and advocate Quranic teachings. Bani of Bhagat Fareed Ji rejects Islamic practices. Studying Bani of Bhagat Ji clears all the doubts. People can read Bhagat Bani Itihaas for more details. Source: http://religion.wikia.com/wiki/Sheikh_Brahm More..... Story of Sheikh Brahm (Sheikh Farid) Sheikh Brahm, generally known as Sheikh Farid, had reached the age of ninety. After a long period of hard penance and prayer he still felt a vacantness in his heart. The occult powers, the adoration of the world, and constrained control of the desires had come to him; but the spontaneous flow of peace and at-one-ment, the perennial source of heavenly joy, both in period of suffering and pleasure, was lacking. For nights and days he longingly prayed for this blessing to come. Guru Nanak at this time had come to Talwandi to meet Rai Bular. There the heart strung longing of Sheikh Farid reached him. With Bala and Mardana he came to Pakpattan and sat in a jungle nine miles from the town. He told Mardana to play on the Rebab and he himself sang a Divine song. Thou art thyself, the tablet, the pen and the written word upon it Sayeth Nanak it is Thou and Thou alone and none else. This attracted a disciple of Sheikh Farid, who had come there to fetch firewood for the langar (free kitchen). He fell at Guru Nanaks feet, and requested him to repeat what he had sung. Guru Nanak did so, and the disciple learnt the couplet by heart. With the load of wood on his head, and the couplet ringing in his brain, the disciple hastened to Pakpattan, threw down the load of wood in the langar, and went straight to Sheikh Farid and said, My master! Today I have seen a Faquir, not a Faquir but God himself! Hast thou merely seen him or brought some valuable asset from him, spoke out the Sheikh. Yes, said the disciple, I have brought a divine jewel. Thou art thyself, the tablet, the pen and the written word upon it Sayeth it is Thou and Thou alone and none else. The electric spark of the sacred words touched the heart of Sheikh Farid. He ordered his disciples to take him in a palanquin to where Guru Nanak was. As soon as Guru Nanak came within his sight, Sheikh Farid got out of the palanquin, and walked slowly towards Guru Nanak. With great reverence he bowed down to touch the feet of the Satguru, but Guru stood up and held up his hands within his own. Then wit great love, they kissed each others hands, and sat down. After a few minutes of silent communion of souls, Sheikh Farid asked, Tell me O God-sent messenger of the Almighty, the way to an unbreakable Divine union. O Sheikh, said the Baba, Ours is to be like a true wife, whose husband has gone on a merchandise tour in distant lands. The wife ever remembers him and keeps faithful to him, in thought, word and action. The husband, when he returns, is overjoyed at her faithful remembrance and love. He puts his hand on her head and says, Thou art mine and I am thine. So we should, O Sheikh, lose ourselves wholly in the Divine Being; forsake all attachment to the flesh, and think of none but Him, both within and without. With constant humility, prayer, Divine Meditation, considering the service of our fellowmen as the service of Him, and the company of the illumined, the spark of Divine light springs up in the human heart and the mind gets illumined, seeing none else but God both within and without. We have to serve and meditate and yet feel that service and meditation is His. Source: http://www.sikhsangat.com/index.php?/topic/15705-guru-nanak-dev-ji-and-sheikh-brahm/ More..... SOCIOLOGY OF RELIGIONS, By MIR MOHAMMAD IBRAHIM (Disclaimer: the author seems very biased in many ways, so take what he says with a grain of salt)Page 43-44: "Guru Granth Sahib gives us some hymns composed by two Muslim Bhaktas, Sheikh Farid and Sheikh Bhikan. According to Macauliffe, the verses attributes to Sheikh Farid, born in the 12th century, were in reality composed by Sheikh Brahm (Ibrahim). It is said that Guru Nanak has met Sheikh Brahm. It has been said that Guru Nanak took the Prophet of Islam as his model, and in this connection our attention has been drawn to his insistence on one God and no other. His debt to the Sufis has been traced in his teaching on four stages of the spiritual path, ie. Saran Khand, Jnan Khand, Karan Khand and Sach Khand, which, it is said, correspond to the Sufi Shariat, Marifat, Ufwa and Lahut. Moreover, he seems influenced by Alaui-Haq, Jalal-ud-din, Bhukari, Makhdum Jahaniyan and Sheikh Ismail Bukhari on the one hand, and Sankaracharya regarding monotheism on the other." Source: http://books.google.ca/books?id=aeixHt4O6TQC&pg=PA43&lpg=PA43&dq=sheikh+brahm&source=bl&ots=99xAeUApBf&sig=sl5tqttDQ_Pk4NssqWMtVo-J_Vg&hl=en&sa=X&ei=MqkBUqy3B7K54APh3IH4CA&ved=0CGwQ6AEwDA#v=onepage&q=sheikh%20brahm&f=false More..... More..... Saint Sheikh FaridSaint Sheikh Farid [? - 1552], also known as Baba Farid, Sheikh Brahm or Farid Sani, was the tenth successor to the famous Fariduddin Shakarganj [1173 - 1266], a Muslim Sufi of the Chishti Sufi order who was the first major poet of the Punjabi language. Saint Sheikh Farid met Guru Nanak Dev in Pakpattan, where a disciple of the Sheikh had overheard Guru Nanak, along with his two disciples Bhai Bala and Mardana, singing hymns about God. The disciple went to his master, Saint Sheikh Farid, and at once upon hearing the hymn from his disciple he set off to meet Guru Nanak himself, which gave him the peace and joy he was looking for. More..... Since there is so much already posted above, just follow the following two links for even more indepth discussion. Beware of the Muslim website though (just like the biased Muslim author above). These Muslims have fallen in the trap of fighting over whether Sheikh Farid was Hindu or Muslim. Not only that, but these Muslim writers very much like to downplay Guru Nanak Dev Jee's Greatness and meetings with Sheikh Farid..... http://www.wichaar.com/news/239/ARTICLE/5522/2008-05-18.html http://www.tapoban.org/forum/read.php?1,3854

Everyone knows that 'SikhChic' and 'SikhRi' promote a heavy missionary-type mindset and way of thinking. For them, everything is just a 'metaphor' in Gurbani. How pathetic is it that they are comparing everyday 'Singhs' and 'Kaurs' to Prahlaad and every 'bad guy' to Harnakhas (who did lots of Bhagti himself). Let us examine the reality of Prahlaad and Harnakhas through Bhai Kahn Singh Nabha Jee and Dasam Granth Sahib Jee. No need to go to Pandits or SikhRi or SikhChic for the reality of this story. Guru Gobind Singh Jee has left all the indepth knowledge we need to know about these "metaphors" from Guru Granth Sahib Jee in Dasam Granth Sahib Jee, as well as we are lucky to have bonus information from Dhan Guru Piarey Bhai Kahn Singh Nabha Jee. ਨਰਸਿੰਘ - ਸੰ. नृसिंह. ਹਰਿਵੰਸ਼ ਆਦਿ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਇਹ ਵਿਸਨੁ ਦਾ ਚੌਥਾ ਅਵਤਾਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਅੱਧਾ ਸ਼ਰੀਰ ਨ੍ਰਿ (ਆਦਮੀ) ਦਾ ਅਤੇ ਅੱਧਾ ਸਿੰਹ (ਸ਼ੇਰ) ਦਾ ਲਿਖਿਆ ਹੈ. ਕਥਾ ਹੈ ਕਿ ਸਤਯੁਗ ਵਿੱਚ ਹਿਰਣ੍ਯਕਸ਼ਿਪੁ ਨੇ ਤਪ ਕਰਕੇ ਬ੍ਰਹਮਾ੍ ਤੋਂ ਇਹ ਵਰ ਲੈ ਲਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਦੇਵਤਾ ਦੈਤ ਗੰਧਰਵ ਨਾਗ ਮਨੁੱਖ ਆਦਿਕਾਂ ਤੋਂ ਨਾ ਮਾਰਿਆ ਜਾਵਾਂ. ਨਾ ਮੈਂ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਅਸਤ੍ਰ ਤੋਂ ਮਰਾਂ. ਨਾ ਦਿਨ ਅਰ ਰਾਤ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਮੌਤ ਹੋਵੇ, ਇਤ੍ਯਾਦਿ. ਇਹ ਵਰ ਪਾਕੇ ਹਿਰਣ੍ਯਕਸ਼ਿਪੁ ਵਡਾ ਨਿਰਭੈ ਹੋ ਗਿਆ ਅਰ ਦੇਵਲੋਕ ਖੋਹਕੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਦੁਖੀ ਕੀਤਾ.#ਭਾਗਵਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸੰਗ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁਤ੍ਰ ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਨੂੰ ਜੋ ਵਿਸਨੁਭਗਤ ਸੀ ਬਹੁਤ ਸੰਤਾਪ ਦਿੱਤਾ. ਦੇਵਤਿਆਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਦੀ ਰਖ੍ਯਾ ਲਈ ਵਿਸਨੁ ਨੇ ਨ੍ਰਿਸਿੰਘ ਰੂਪ ਧਾਰਕੇ ਹਿਰਣ੍ਯਕਸ਼ਿਪੁ ਨੂੰ ਨੌਹਾਂ ਨਾਲ ਚੀਰ ਦਿੱਤਾ ਅਰ ਐਸੇ ਸਮੇਂ ਮਾਰਿਆ, ਜਦ ਨਾ ਦਿਨ ਸੀ ਨਾ ਰਾਤ, ਕਿੰਤੂ ਸੰਧ੍ਯਾ ਦਾ ਵੇਲਾ ਸੀ.#ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਹਰਨਾਖਸ (ਹਿਰਣ੍ਯਾਕ੍ਸ਼੍) ਦੇ ਮਾਰਨ ਲਈ ਨਰਸਿੰਘ ਅਵਤਾਰ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਹਰਨਾਖਸ ਦਾ ਪੁਤ੍ਰ ਲਿਖਿਆ ਹੈ.¹ "ਹਰਨਾਖਸ ਦੁਸਟ ਹਰਿ ਮਾਰਿਆ ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਤਰਾਇਆ." (ਆਸਾ ਛੰਤ ਮਃ ੪) "ਭਗਤਿ ਹੇਤ ਨਰਸਿੰਘ ਭੇਵ." (ਬਸੰ ਕਬੀਰ) "ਗਰਜੇ ਨਰਸਿੰਘ ਨਰਾਂਤਕਰੰ। ਦ੍ਰਿਗ ਰੱਤ ਕਿਯੇ ਮੁਖ ਸ੍ਰੋਣ ਭਰੰ," (ਨਰਸਿੰਘਾਵ) ਮੁਲਤਾਨ ਵਿੱਚ ਨ੍ਰਿਸਿੰਘ ਦਾ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਮੰਦਿਰ ਹੈ। ੨. ਸ੍ਰੇਸ੍ਠ ਪੁਰੁਸ. ਉੱਤਮ. ਮਨੁੱਖ। ੩. ਬਹਾਦੁਰ ਆਦਮੀ। ੪. ਕਰਤਾਰ. ਵਾਹਗੁਰੂ. ਪ੍ਰਹਲਾਦ - ਸੰ. प्रल्हाद- ਪ੍ਰਲ੍‌ਹਾਦ ਇਹ ਸ਼ਬਦ प्रहाद्- ਪ੍ਰਹ੍ਹ੍ਹਾਦ ਭੀ ਹੈ. ਹਿਰਨ੍ਯਕਸ਼ਿਪ ਦਾ ਪੁਤ੍ਰ ਅਤੇ ਬਲਿ ਦਾ ਪਿਤਾ. ਪੁਰਾਣਕਥਾ ਹੈ ਕਿ ਹਿਰਨ੍ਯਕਸ਼ਿਪ ਨੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਨਾਲ ਯੁੱਧ ਕਰਕੇ ਸ੍ਵਰਗਲੋਕ ਇੰਦ੍ਰ ਕੋਲੋਂ ਲੈਲਿਆ ਸੀ. ਇਸ ਦਾ ਪੁਤ੍ਰ ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਛੋਟੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਵਿਸਨੁ ਦਾ ਉਪਾਸਕ ਬਣ ਗਿਆ। ਉਸ ਦਾ ਪਿਤਾ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸੇ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਦੈਤਾਂ ਦੇ ਅਸਤ੍ਰ ਸਰਪਾਂ ਦੇ ਢੰਗ ਹਾਥੀਆ ਲਾਟਾਂ ਆਦਿਕ ਦਾ ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਪੁਰ ਕੁਝ ਅਸਰ ਨਾ ਹੋਇਆ, ਪਰ ਹਿਰਨ੍ਯਕਸ਼ਿਪੁ ਨੂੰ ਦੰਡ ਦੇਣ ਲਈ ਵਿਸਨੁ ਨੇ ਨਰਸਿੰਹ ਅਵਤਾਰ ਧਾਰਿਆ.#ਪਿਤਾ ਦੇ ਪਰਲੋਕ ਜਾਣ ਪਿੱਛੋਂ ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਦੈਤਾਂ ਦਾ ਰਾਜਾ ਬਣਿਆ ਅਤੇ ਪਾਤਾਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗਾ. ਪਦਮਪੁਰਾਣ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇੰਦ੍ਰਪਦਵੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਵਿਸਨੁਰੂਪ ਹੀ ਹੋ ਗਿਆ. ਭਾਰਤ ਦੇ ਭਗਤਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਧਰਮਗ੍ਰੰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਦਾ ਪਿਤਾ ਹਰਨਾਖਸ ਲਿਖਿਆ ਹੈ. "ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਕਾ ਰਾਖਾ ਹੋਇਆ ਰਘੁਰਾਇ." (ਭੈਰ ਮਃ ੩) "ਦੈਤਪੁਤ੍ਰ ਪ੍ਰਹਲਾਦ." (ਭੈਰ ਮਃ ੩) "ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਭਗਤ ਲੀਨੋਵਤਾਰ." (ਨਰ ਸਿੰਘਾਵ) ੨. ਆਨੰਦ. ਖ਼ੁਸ਼ੀ. "ਦੇਨ ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਕੋ." (ਗੁਪ੍ਰਸੂ) ਹਰਨਾਖਸ - ਹਰਨਾਖਸੁ - ਦੇਖੋ, ਹਰਣਖ ਅਤੇ ਪ੍ਰਹਿਲਾਦ. "ਹਰਿ ਹਰਨਾਖਸ ਹਰੇ ਪਰਾਨ." (ਗੌਂਡ (ਨਾਮਦੇਵ) "ਹਰਨਾਖਸੁ ਜਿਨਿ ਨਖਹ ਬਿਦਾਰਿਓ." (ਭੈਰ ਨਾਮਦੇਵ) ਹਰਨਾਖਿ - ਹਰਣਾਖਸ ਨੇ. "ਪ੍ਰਹਿਲਾਦ. ਜਨ ਹਰਨਾਖਿ ਪਕਰਿਆ." (ਮਾਲੀ ਮਃ ੪) ਹਰਨਾਛ - ਹਰਨਾਛਸ - ਦੇਖੋ, ਹਰਣਖ ਅਤੇ ਪ੍ਰਹਿਲਾਦ. ਹਰਣਖ - ਸੰ. हिरणयाक्ष ਹਿਰਣ੍ਯਾਕ੍ਸ਼੍. ਸੰਗ੍ਯਾ- ਹਿਰਣ੍ਯ (ਸੋਨੇ) ਜੇਹੀਆਂ ਪੀਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਦੈਤ. "ਤੁਮ ਦੁਸਟ ਤਾਰੇ ਹਰਣਖੇ." (ਨਟ ਮਃ ੪) ਦੇਖੋ, ਹਰਣਾਖਸ. ਹਰਣਖੇ - ਹਿਰਣ੍ਯਾਕ੍ਸ਼੍ ਜੇਹੇ. ਦੇਖੋ, ਹਰਣਖ. FROM CHAUBEES AVTAAR (DASAM GRANTH SAHIB JEE): ਭਾਗ SECTION ਅਥ ਨਰਸਿੰਘ ਅਵਤਾਰ ਕਥਨੰ ॥ Now begins the description of Narsingh Incarnation: ਸ੍ਰੀ ਭਗਉਤੀ ਜੀ ਸਹਾਇ ॥ Let Shri Bhagauti Ji (The Primal Lord) be helpful. ਪਾਧਰੀ ਛੰਦ ॥ PADHRI STNAZA ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਕੀਯੋ ਦਿਵਰਾਜ ਰਾਜ ॥ ਭੰਡਾਰ ਭਰੇ ਸੁਭ ਸਰਬ ਸਾਜ ॥ In this way, Indra, the king of gods ruled and filled the granaries of materials through all modes; ਜਬ ਦੇਵਤਾਨ ਬਢਿਯੋ ਗਰੂਰ ॥ ਬਲਵੰਤ ਦੈਤ ਉਠੇ ਕਰੂਰ ॥੧॥ When the pride of the gods grew enormously, then in order toshelve their pride, the hard-hearted mighty demons rose again.1. ਪਾਧਰੀ ਛੰਦ ॥ PAADHARI STNAZA ਲਿਨੋ ਛਿਨਾਇ ਦਿਵਰਾਜ ਰਾਜ ॥ ਬਾਜਿਤ੍ਰ ਨੇਕ ਉਠੇ ਸੁ ਬਾਜਿ ॥ The kingdom of Indra was seized and this proclamation was made on all sides with the accompaniment of many musical instruments, ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਜਗਤਿ ਦੋਹੀ ਫਿਰਾਇ ॥ ਜਲੰ ਬਾ ਥਲੇਅੰ ਹਿਰਨਾਛ ਰਾਇ ॥੨॥ That Hiranayakashipu is the emperor at all the places.2. ਪਾਧਰੀ ਛੰਦ ॥ PAADHARI STANZA ਇਕ ਦਯੋਸ ਗਯੋ ਨਿਜ ਨਾਰਿ ਤੀਰ ॥ ਸਜਿ ਸੁੱਧ ਸਾਜ ਨਿਜ ਅੰਗਿ ਬੀਰ ॥ One day, this mighty ruler, bedecking himself, went to his wife, ਕਿਹ ਭਾਂਤਿ ਸੁਤ੍ਰਿਯ ਮੋ ਭਯੋ ਨਿਰੁਕਤ ॥ ਤਬ ਭਯੋ ਦੁਸਟ ਕੋ ਬੀਰਜ ਮੁਕਤ ॥੩॥ And absorbed himself with her so intensely that at the time of his intercourse, his semen was discharged.3. ਪਾਧਰੀ ਛੰਦ ॥ PAADHARI STANZA ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਭਗਤ ਲੀਨੋ ਵਤਾਰ ਸਭ ਕਰਨਿ ਕਾਜ ਸੰਤਨ ਉਧਾਰ ॥ From that semen Prahlad was born in order to help nad protect the saints. ਚਟਸਾਰ ਪੜਨਿ ਸਉਪਯੋ ਨ੍ਰਿਪਾਲਿ ॥ ਪਟੀਯਹਿ ਕਹਿਯੋ ਲਿਖਿ ਦੈ ਗੁਪਾਲ ॥੪॥ When the king sent him to school for education, he asked his teacher to write the Name of Lord-God on his tablet.4. ਤੋਟਕ ਛੰਦ ॥ TOTAK STANZA ਇਕਿ ਦਿਵਸ ਗਯੋ ਚਟਸਾਰ ਨ੍ਰਿਪੰ ॥ ਚਿਤਿ ਚੌਕ ਰਹਿਯੋ ਸੁਭਿ ਦੇਖ ਸੁਤੰ ॥ One day the king went to the school and seeing his son, he was startled. ਜੁ ਪੜਿਯੋ ਦਿਜ ਤੇ ਸੁਨਿ ਤਾਹਿ ਰੜੋ ॥ ਨਿਰਭੈ ਸਿਸ ਨਾਮੁ ਗੁਪਾਲ ਪੜੋ ॥੫॥ When the king asked, the child told whatever he had learnt and fearlessly began to read the Name of Lord-God.5. ਤੋਟਕ ॥ TOTAK STANZA ਸੁਨਿ ਨਾਮੁ ਗੁਪਾਲ ਰਿਸਯੰ ਅਸੁਰੰ ॥ ਬਿਨੁ ਮੋਹਿ ਸੁ ਕਉਣੁ ਭਜੋ ਦੁਸਰੰ ॥ On hearing the Name of Lord-God, the demon became furious and said, "Who else is there except me on whom you are meditating? ਜੀਯ ਮਾਹਿ ਧਰੋ ਸਿਸੁ ਯਾਹਿ ਹਨੋ ॥ ਜੜ ਕਿਉਂ ਭਗਵਾਨ ਕੋ ਨਾਮ ਭਨੋ ॥੬॥ He decided to kill this student and said, "O fool; why are you repeating the name of Lord-God?"6. ਤੋਟਕ ॥ TOTAK STANZA ਜਲ ਅਉਰ ਥਲੰ ਇਕ ਬੀਰ ਮਨੰ ॥ ਇਹ ਕਾਹਿ ਗੁਪਾਲ ਕੋ ਨਾਮੁ ਭਣੰ ॥ Only Hiranayakashipu is considered the mithty-one in water and on land , then why are you repeating the name of Lord-God"? ਤਬ ਹੀ ਤਿਹ ਬਾਂਧਤ ਥੰਮ ਭਏ ॥ ਸੁਨਿ ਸ੍ਰਵਨਨ ਦਾਨਵ ਬੈਨ ਧਏ ॥੭॥ Then, as commanded by the king, the demons tied him with the column.7. ਤੋਟਕ ॥ TOTAK STANZA ਗਹਿ ਮੂੜ ਚਲੇ ਸਿਸੁ ਮਾਰਨ ਕੋਂ ॥ ਨਿਕਸਯੋ ਬ ਗੁਪਾਲ ਉਬਾਰਨ ਕੋਂ ॥ When those foolish persons advanced to kill this student, the Lord manifested Himself at the same time in order to protect His disciple. ਚਕਚਉਧ ਰਹੇ ਜਨੁ ਦੇਖਿ ਸਭੈ ॥ ਨਿਕਸਯੋ ਹਰਿ ਫਾਰਿ ਕਿਵਾਰ ਜਬੈ ॥੮॥ Al those who saw the Lord at that time were astonished, the Lord had manifested Himself by tearing off the doors.8 ਤੋਟਕ ॥ TOTAK STANZA ਲਖਿ ਦੇਵ ਦਿਵਾਰ ਸਭੈ ਥਹਰੇ ॥ ਅਵਿਲੋਕ ਚਰਾਚਰ ਹੂਹਿ ਹਿਰੇ ॥ Seeing Him, all the gods and demons trembled and all the animate and inanimate objects became fearful in their bearts; ਗਰਜੇ ਨਰਸਿੰਘ ਨਰਾਂਤ ਕਰੰ ॥ ਦ੍ਰਿਗ ਰਤ ਕੀਏ ਮੁਖ ਸ੍ਰੌਣ ਭਰੰ ॥੯॥ The Lord in the form of Narsingh (man-lion), with red eyes and the mouth filled with blood, thundered dreadfully.9. ਤੋਟਕ ॥ TOTAK STANZA ਲਖਿ ਦਾਨਵ ਭਾਜ ਚਲੇ ਸਭ ਹੀ ॥ ਗਰਜਿਯੋ ਨਰਸਿੰਘ ਰਣੰ ਜਬ ਹੀ ॥ Seeing this and hearing the thunder of Narsingh all the demons fled; ਇਕ ਭੂਪਤਿ ਠਾਢਿ ਰਹਿਯੋ ਰਣ ਮੈਂ ॥ ਗਹਿ ਹਾਥ ਗਦਾ ਨਿਰਭੈ ਮਨ ਮੈ ॥੧੦॥ Only the Emperor, fearlessly holding his mace in his hand, stood firmly in that battlefield.10. ਤੋਟਕ ॥ TOTAK STANZA ਲਰਜੇ ਸਭ ਸੂਰ ਨ੍ਰਿਪ ਗਰਜੇ ॥ ਸਮੁਹਾਤ ਭਏ ਭਟ ਕੇਹਰਿ ਕੇ ॥ When the Emperor roared loudly, then all the brave warriors trembled and all those warriors came forward in groups before that lion. ਜੁ ਗਏ ਸਮੁਹੇ ਛਿਤ ਤੈ ਪਟਕੇ ॥ ਰਣਿ ਤੇ ਰਣਧੀਰ ਬਟਾ ਨਟ ਕੇ ॥੧੧॥ All those who went in front of Narsingh, He caught hold of all those warriors like a juggler and knocked them down of the ground.11. ਤੋਟਕ ॥ TOTAK STANZA ਬਬਕੇ ਰਣ ਧੀਰ ਸੁ ਬੀਰ ਘਣੇ ॥ ਰਹਿਗੇ ਮਨੋ ਕਿੰਸਕ ਸ੍ਰੋਣ ਸਣੇ ॥ The warriors shouted loudly at one another and saturated with blood began to fall. ਉਮਗੇ ਚਹੂੰ ਓਰਨ ਤੇ ਰਿਪ ਯੋਂ ॥ ਬਰਸਾਤ ਬਹਾਰਨ ਅਭ੍ਰਨ ਜਿਯੋਂ ॥੧੨॥ The enemies advanced from all the four sides with such intensity like the clouds in the rainy season.12. ਤੋਟਕ ॥ TOTAK STNAZA ਬਰਖੇ ਸਰ ਸੁਧ ਸਿਲਾ ਸਿਤਿਯੰ ॥ ਉਮਡੇ ਬਰ ਬੀਰ ਦਸੋ ਦਿਸਯੰ ॥ Advancing from all the ten directions, the warriors began to shower the arrows and stones; ਚਮਕੰਤ ਕ੍ਰਿਪਾਣ ਸੁ ਬਾਣ ਜੁਧੰ ॥ ਫਹਰੰਤ ਧੁਜਾ ਜਨੁ ਬੀਰ ਕ੍ਰੁਧੰ ॥੧੩॥ The swords and arrows glistened in the war-field and the brave fighters began to flutter their flags.13. ਤੋਟਕ ॥ TOTAK STNAZA ਹਹਰੰਤ ਹਠੀ ਬਰਖੰਤ ਸਰੰ ॥ The persistent warriors with loud shouts are showering a volley of arrows in this way, ਜਨ ਸਾਵਣ ਮੇਘ ਬੁਠਿਯੋ ਦੁਸਰੰ ॥ As if it is the second cloudburst in the mont of Swan; ਫਹਰੰਤ ਧੁਜਾ ਹਹਰੰਤ ਹਯੰ ॥ The flags are fluttering and the horses are neighing; ਉਪਜਿਯੋ ਜੀਅ ਦਾਨਵ ਰਾਇ ਭਯੰ ॥੧੪॥ And seeing all this scene, the heart of the demon-king was filled with fear.14. ਤੋਟਕ ॥ TOTAK STNAZA ਹਿਹਨਾਤ ਹਯੰ ਗਰਜੰਤ ਗਜੰ ॥ The horses are neighing and the elephants are roaring; ਭਟ ਬਾਂਹ ਕਟੀ ਜਨੁ ਇੰਦ੍ਰ ਧੁਜੰ ॥ The chopped long arms of the warriors look like the flag of Indra; ਤਰਫੰਤ ਭਟੰ ਗਰਜੰ ਗਜੰ ॥ The warriors are writhing and the elephants are roaring in such a way, ਸੁਣਿ ਕੈ ਧੁਨਿ ਸਾਵਣ ਮੇਘ ਲਜੰ ॥੧੫॥ That the clouds of the month of Sawan are feeling shy.15. ਤੋਟਕ ॥ TOTAK STANZA ਬਿਚਲਯੋ ਪਗ ਦ੍ਵੈਕ ਫਿਰਯੋ ਪੁਨ ਜਯੋਂ ॥ As soon as the horse of Hiranayakashipu turned a little, he himself deviated and retraced two steps; ਕਰ ਪੁੰਛ ਲਗੇ ਅਹਿ ਕ੍ਰੁੱਧਤ ਜਯੋਂ ॥ But still he was infuriated in the manner of the snake who gets infuriated when its tail is crushed by a foot; ਰਣ ਰੰਗ ਸਮੈ ਮੁਖ ਖੌ ਚਮਕਯੋ ॥ His face was shining in the battlefield, ਲਖਿ ਸੂਰ ਸਰੋਰਹੁ ਸੋ ਦਮਕਯੋ ॥੧੬॥ Like the blossoming of the lotus on seeing the sun.16. ਤੋਟਕ ॥ TOTAK STNANZA ਰਣ ਰੰਗ ਤੁਰੰਗਨ ਐਸ ਭਯੋ ॥ ਸਿਵ ਧਯਾਨ ਛੁਟਯੋ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ਗਿਰਿਯੋ ॥ The horses are moving in so much intoxication and creating noise that the attention of Shiva was dissolved, And it seemed that the universe had been displaced; ਸਰ ਸੇਲ ਸਿਲਾ ਸਿਤ ਐਸ ਬਹੇ ॥ ਨਭ ਅਉਰ ਧਰਾ ਦੋਊ ਪੂਰ ਰਹੇ ॥੧੭॥ The arrows, daggers and stones were flying and filling both the earth and the sky.17. ਤੋਟਕ ॥ TOTAK STNAZA ਗਨ ਗੰਧ੍ਰਬ ਦੇਖਿ ਦੋਊ ਹਰਖੇ ॥ ਪੁਹਪਾਵਲਿ ਦੇਵ ਸਭੈ ਬਰਖੇ ॥ The Ganas and Gandharvas, seeing both, were pleased and the gods showered flowers. ਮਿਲ ਗੇ ਭਟ ਆਪ ਬਿਖੈ ਦੋਊ ਯੋਂ ॥ ਸਿਸ ਖੇਲਤ ਰੈਣਿ ਹੁਡੂਹੁਡ ਜਿਯੋਂ ॥੧੮॥ Two warriors were fighting with each other like the children competing with one another in their play during the night.18. ਬੇਲੀ ਬਿੰਦ੍ਰਮ ਛੰਦ ॥ BELI BINDRAM STANZA ਰਣ ਧੀਰ ਬੀਰ ਸੁ ਗੱਜਹੀਂ ॥ ਲਖਿ ਦੇਵ ਅਦੇਵ ਸੁਲੱਜਹੀਂ ॥ The warriors are thundering in the war and seeing them both the gods and demons are feeling shy; ਇਕ ਸੂਰ ਘਾਇਲ ਘੂੰਮਹੀਂ ॥ ਜਨ ਧੂਮ ਅਧੋ ਮੁਖ ਧੂਮਹੀਂ ॥੧੯॥ The brave fighters, who have been wounded, are roaming and it appears that the smoke is flying upwards.19. ਬੇਲੀ ਬਿੰਦ੍ਰਮ ਛੰਦ ॥ BELI BINDRAM STANZA ਭਟ ਏਕ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੀ ॥ ਜੁੱਝੇ ਅਜੁੱਝ ਜੁਝਾਰ ਹੀ ॥ The brave fighters of many types are fighting bravely with one another. ਫਹਰੰਤ ਬੈਰਕ ਬਾਣਯੰ ॥ ਠਹਰੰਤ ਜੋਧ ਕਿਕਾਣਯੰ ॥੨੦॥ The lances and arrows are being hurled and the horses of the warriors are advancing hesitantly.20. ਤੋਮਰ ਛੰਦ ॥ TOMAR STANZA ਹਿਹਣਾਤ ਕੋਟ ਕਿਕਾਨ ॥ ਬਰਖੰਤ ਸੇਲ ਜੁਆਨ ॥ Millions of horses are neighing and the warriors are showering arrows; ਛੁਟਕੰਤ ਸਾਇਕ ਸੁੱਧ ॥ ਮਚਿਯੋ ਅਨੂਪਮ ਜੁੱਧ ॥੨੧॥ The bows have slipped and fallen from the hands and in this way the terrible and unique war is being waged.21. ਤੋਮਰ ਛੰਦ ॥ TOMAR STANZA ਭਟ ਏਕ ਅਨਿਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ॥ ਜੁੱਝੇ ਅਨੰਤ ਸ੍ਵਾਰ ॥ Many types of warriors and innumerable horsemen are fighting with one another; ਬਾਹੈ ਕ੍ਰਿਪਾਣ ਨਿਸੰਗ ॥ ਮਚਿਯੋ ਅਪੂਰਬ ਜੰਗ ॥੨੨॥ They are striking their swords without any suspicion and in this way, a unique war is going on.22. ਦੋਧਕ ਛੰਦ ॥ DODHAK STNAZA ਬਾਹਿ ਕ੍ਰਿਪਾਣ ਸੁ ਬਾਣ ਭੱਟ ਗਣ ॥ ਅੰਤਿ ਗਿਰੇ ਪੁਨਿ ਜੂਝਿ ਮਹਾਂ ਰਣਿ ॥ After striking their swords and arrows, the brave fighters ultimately fell down during that great war. ਘਾਇ ਲਗੈ ਇਮ ਘਾਇਲ ਝੂਲੈ ॥ ਫਾਗਨਿ ਅੰਤਿ ਬਸੰਤ ਸਫੂਲੈ ॥੨੩॥ The wounded warriors are swinging like the blossomed spring at the end of the month of Phagun.23. ਦੋਧਕ ਛੰਦ ॥ DODHAK STANZA ਬਾਹਿ ਕਟੀ ਭਟ ਏਕਨ ਐਸੀ ॥ ਸੁੰਡ ਮਨੋ ਗਜ ਰਾਜਨ ਜੈਸੀ ॥ Somewhere the chopped arms of the warriors appear like the trunks of the elephants; ਸੋਹਤ ਏਕ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰੰ ॥ ਫੂਲ ਖਿਲੇ ਜਮੁ ਮਧਿ ਫੁਲਵਾਰੰ ॥੨੪॥ The brave fighters appear beautiful like the flowers blooming in the garden.24. ਦੋਧਕ ॥ DODHAK STNAZA ਸ੍ਰੋਣ ਰੰਗੇ ਅਰਿ ਏਕ ਅਨੇਕੰ ॥ ਫੂਲ ਰਹੇ ਜਨੁ ਕਿੰਸੁਕ ਨੇਕੰ ॥ The enemies were dyed with blood like many types of blooming flowers. ਧਾਵਤ ਘਾਵ ਕ੍ਰਿਪਾਣ ਪ੍ਰਹਾਰੰ ॥ ਜਾਨਕ ਕੋਪੁ ਪ੍ਰਤੱਛ ਦਿਖਾਰੰ ॥੨੫॥ After having been wounded with swords the brave soldiers were roaming like the manifestation of anger itself.25. ਤੋਟਕ ਛੰਦ ॥ TOTAK STNAZA ਜੂਝ ਗਿਰੇ ਅਰਿ ਏਕ ਅਨੇਕੰ ॥ ਘਾਇ ਲਗੈ ਬਿਸੰਭਾਰ ਬਿਸੇਖੰ ॥ Many enemies fell down fighting and Narsingh, the incarnation of Vishnu also received many wounds. ਕਾਟਿ ਗਿਰੇ ਭਟ ਏਕਹਿ ਵਾਰੰ ॥ ਸਾਬਨ ਜਾਨ ਗਈ ਬਹਿ ਤਾਰੰ ॥੨੬॥ The chopped bits of the warriors were flowing in the stream of blood like the bubbles of foam.26. ਤੋਟਕ ॥ TOTAK STNAZA ਪੂਰ ਪਰੇ ਭਏ ਚੂਰਿ ਸਿਪਾਹੀ ॥ ਸ੍ਵਾਮਿ ਕੇ ਕਾਜ ਕੀ ਲਾਜ ਨਿਬਾਹੀ ॥ The fighting soldiers, having been cut into bits, fell down, but none of them put to disrepute the dignity of their master. ਬਾਹਿ ਕ੍ਰਿਪਾਣਨ ਬਾਣ ਸੁ ਬੀਰੰ ॥ ਅੰਤਿ ਭਜੇ ਭਯ ਮਾਨਿ ਅਧੀਰੰ ॥੨੭॥ Showing the blows of the swords and arrows, the warriors fled away ultimately in great fear.27. ਚੌਪਈ ॥ CHAUPAI ਤਯਾਗਿ ਚਲੇ ਰਣ ਕੌ ਸਭ ਬੀਰਾ ॥ ਲਾਜ ਬਿਸਰਿ ਗਈ ਭਏ ਅਧੀਰਾ ॥ All the warriors, abandoning their shyness and getting impatient left the battlefield and ran away. ਹਿਰਿਨਾਛਸ ਤਬ ਆਪ ਰਿਸਾਨਾ ॥ ਬਾਂਧਿ ਚਲਯੋ ਰਣ ਕੋ ਕਰ ਗਾਨਾ ॥੨੮॥ Seeing this, Hirnayakashipu himself in great ire, moved forward for waging war.28. ਚੌਪਈ ॥ CHAUPAI ਭਰਿਯੋ ਰੋਸ ਨਰਸਿੰਘ ਸਰੂਪੰ ॥ ਆਵਤ ਦੇਖ ਸਮੁਹਿ ਰਣਿ ਭੂਪੰ ॥ Seeing the Emperor coming towards him, Narsingh also got infuriated. ਨਿਜ ਘਾਵਨ ਕੋ ਰੋਸ ਨਾ ਮਾਨਾ ॥ ਨਿਰਖਿ ਸੇਵਕਹਿ ਦੁਖੀ ਰਿਸਾਨਾ ॥੨੯॥ He did not care for his wounds, because he was in extreme agony of seeing the suffering on his devotees.29. ਭੁਜੰਗ ਪ੍ਰਯਾਤ ਛੰਦ ॥ BHUJANG PRAYAAT STANZA ਕੰਪਾਈ ਸਟਾ ਸਿੰਘ ਗਰਜਯੋ ਕਰੂਰੰ ॥ ਉਡਯੋ ਹੇਰਿ ਬੀਰਾਨ ਕੇ ਮੁਖ ਨੂਰੰ ॥ Giving a jeck to his neck, Narsingh raised a terrible thunder and listening to his thunder, the faces of the heroes turned pale. ਉਠਯੋ ਨਾਦਿ ਬੰਕੇ ਛੁਹੀ ਗੈਣਿ ਰੱਜੰ ॥ ਹਸੇ ਦੇਵ ਸਰਬੰ ਭਏ ਦੈਤ ਲੱਜੰ ॥੩੦॥ Because of that dreadful sound, the earth trembled and its dust touched the sky. All the gods began to smile and the heads of the demons bowed down with shame.30. ਭੁਜੰਗ ॥ BHUJANG PRAYAAT STANZA ਮਚਯੋ ਦੁੰਦ ਜੁੱਧੰ ਮਚੇ ਦੁਇ ਜੁਆਣੰ ॥ ਤੜੰਕਾਰ ਤੇਗੰ ਕੜਕੇ ਕਮਾਣੰ ॥ The dreadful war of both the heroic fighters got ablazed, and the clattering sound of the sword and the cracking sound of the bows was heard. ਭਿਰਿਯੋ ਕੋਪ ਕੈ ਦਾਨਵ ਸੁਲਤਾਣੰ ॥ ਹੜੰ ਸ੍ਰੋਨ ਚਲੇ ਮਧੰ ਮੁਲਤਾਣੰ ॥੩੧॥ The demon-king fought in great fury and there was a flood of blood in the battlefield.31. ਭੁਜੰਗ ॥ BHUJANG PRAYAAT STNAZA ਕੜਕਾਰ ਤੇਗੰ ਤੜਕਾਰ ਤੀਰੰ ॥ ਭਏ ਟੂਕ ਟੂਕੰ ਰਣੰ ਬੀਰ ਧੀਰੰ ॥ With the clattering of swords and the crackling noise of the arrows, the mighty and the enduring heroes were chopped into bits; ਬਜੇ ਸੰਖ ਤੂਰੰ ਸੁ ਢੋਲੰ ਢਮੰਕੇ ॥ ਰੜੰ ਕੰਕ ਬੰਕੇ ਡਹੇ ਬੀਰ ਬੰਕੇ ॥੩੨॥ The conches, clarionets and drums resounded and the wanton soldiers, riding on the sharp horses stood firmly in the battlefield.32. ਭੁਜੰਗ ॥ BHUJANG PRAYAAT STANZA ਭਜੇ ਬਾਜਿ ਗਾਜੀ ਸਿਪਾਹੀ ਅਨੇਕੰ ॥ ਰਹੇ ਠਾਢਿ ਭੂਪਾਲ ਆਗੇ ਨ ਏਕੰ ॥ Many a warrior riding on the horses and elephants fled away and none of the chiefs could stand against Narsingh. ਫਿਰਿਯੋ ਸਿੰਘ ਸੂਰੰ ਸੁ ਕ੍ਰੂਰੰ ਕਰਾਲੰ ॥ ਕੰਪਾਈਸਟਾ ਪੂਛ ਫੇਰੀ ਬਿਸਾਲੰ ॥੩੩॥ That terrible and dreadful Narsingh moved in the battlefield and began to stir his neck and wag his tail.33. ਦੋਹਰਾ ॥ DOHRA ਗਰਜਤ ਰਣਿ ਨਰ ਸਿੰਘ ਕੇ ਭੱਜੇ ਸੂਰ ਅਨੇਕ ॥ ਏਕ ਟਿਕਿਯੋ ਹਿਰਿਨਾਛ ਤਹ ਅਵਰੁ ਨ ਜੋਧਾ ਏਕ ॥੩੪॥ Many warriors fled on the thunder of Narsingh and none could stand in battlefield except Hiranayakashipu.34. ਚੌਪਈ ॥ CHAUPAI ਮੁਸਟ ਜੁੱਧ ਜੁੱਟੇ ਭਟ ਦੋਊ ॥ ਤੀਸਰ ਤਾਹਿ ਨ ਪੇਖੀਅਤ ਕੋਊ ॥ The war with fists of both the warriors began and none other except those two could be seen in the battlefield. ਭਏ ਦੁਹਨ ਕੇ ਰਾਤੇ ਨੈਣਾ ॥ ਦੋਖਤ ਦੋਵ ਤਮਾਸੇ ਗੈਣਾ ॥੩੫॥ The eyes of both had become red and all the groups of gods were seeing this performance form the sky.35. ਚੌਪਈ ॥ CHAUPAI ਅਸਟ ਦਿਵਸ ਅਸਟੇ ਨਿਸਿ ਜੁੱਧਾ ॥ ਕੀਨੋ ਦੁਹੂੰ ਭਟਨ ਮਿਲਿ ਕ੍ਰੁੱਧਾ ॥ For eight days and eight nights both these brave heroes, furiously, waged the dreadful war. ਬਹੁਰੋ ਅਸੁਰ ਕਿਛੁਕੁ ਮੁਰਝਾਨਾ ॥ ਗਿਰਿਯੋ ਭੂਮਿ ਜਨ ਬ੍ਰਿਛ ਪੁਰਾਨਾ ॥੩੬॥ After this, the demon-king felt weakness and fell down on the earth like an old tree.36. ਚੌਪਈ ॥ CHAUPAI ਸੀਚ ਬਾਰ ਪੁਨ ਤਾਹਿ ਜਗਾਯੋ ॥ ਜਗੇ ਮੂਰਛਨਾ ਪੁਨ ਜੀਯ ਆਯੋ ॥ Narsingh sprinkled ambrosia and woke him up from the unconscious state and he become alert after coming out of the state of unconsciousness. ਬਹੁਰੋ ਭਿਰੇ ਸੂਰ ਦੋਈ ਕ੍ਰੁੱਧਾ ॥ ਮੰਡਿਯੋ ਬਹੁਰ ਆਪਿ ਮਹਿ ਜੁੱਧਾ ॥੩੭॥ Both the heroes began to fight again furiously and a dreadful war began again.37. ਭੁਜੰਗ ਛੰਦ ॥ BHUJANG PRAYAAT STANZA ਹਲਾ ਚਾਲ ਕੈ ਕੈ ਪੁਨਰ ਬੀਰ ਢੂਕੇ ॥ ਮਚਿਯੋ ਜੁੱਧ ਜਯੋ ਕਰਨ ਸੰਗੰ ਘੜੂਕੇ ॥ After challenging each other, both the heroes began to fight again, and a dreadful war ensued between them for gaining victory over the other. ਨਖੰ ਪਾਤ ਦੋਊ ਕਰੇ ਦੈਤ ਘਾਤੰ ॥ ਮਨੋ ਗੱਜ ਜੁੱਟੇ ਬਨੰ ਮਸਤਿ ਮਾਤੰ ॥੩੮॥ Both of them were giving destructive blows to one another with their nails and appeared like two intoxicated elephants fighting each other in the forest.38. ਭੁਜੰਗ ॥ BHUJANG PRAYAATT STANZA ਪੁਨਰ ਨਾਰ ਸਿੰਘੰ ਧਰਾ ਤਾਹਿ ਮਾਰਿਯੋ ॥ ਪੁਰਾਨੋ ਪਲਾਸੀ ਮਨੋ ਬਾਇ ਡਾਰਿਯੋ ॥ Narsingh again threw Hiranayakashipu on the earth just as the old Palas tree (Butea frondosa) falls down on the earth with a gust of wind. ਹਨਯੋ ਦੇਖ ਦੁਸਟੰ ਭਈ ਪੁਹਪ ਬਰਖੰ ॥ ਕੀਏ ਦੇਵਤਿਯੋ ਆਨਕੈ ਜੀਤ ਕਰਖੰ ॥੩੯॥ Seeing that tyrants hath died, sang many types of songs of victory.39. ਪਾਧਰੀ ਛੰਦ ॥ PAADHARI STANAZA ਕੀਨੌ ਨਰ ਸਿੰਘ ਦੁਸਟੰ ਸੰਘਾਰ ॥ ਧਰਯੋ ਸੁ ਬਿਸਨ ਸਪਤਮ ਵਤਾਰ ॥ Narsingh destroyed the tyrant and in this way Vishnu manifested his seventh incarnation. ਲਿੱਨੋ ਸੁ ਭਗਤ ਅਪਨੋ ਛਿਨਾਇ ॥ ਸਭ ਸਿਸਟਿ ਧਰਮ ਕਰਮਨ ਚਲਾਇ ॥੪੦॥ He protected his devotee and spread righteousness on the earth.40. ਪਾਧਰੀ ਛੰਦ ॥ PAADHARI STANZA ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਕਰਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਛੱਤ੍ਰ ਫੇਰ ॥ ਦੀਨੋ ਸੰਘਾਰ ਸਭ ਇਮ ਅੰਧੇਰ ॥ The canopy was swung over the head of Prahlad and he was made a king, and in this way, the demons, who were darkness-incarnate, were destroyed. ਸਭ ਦੁਸਟ ਅਰਿਸਟ ਦਿੱਨੇ ਖਪਾਇ ॥ ਪੁਨਿ ਲਈ ਜੋਤਿ ਜੋਤਹਿ ਮਿਲਾਇ ॥੪੧॥ Destroying all the tyrants and vicious people, Narsingh merged his light in the Supreme Light.41. ਪਾਧਰੀ ਛੰਦ ॥ PAADHARI STANZA ਸਭ ਦੁਸਟ ਮਾਰਿ ਕੀਨੇ ਅਭੇਖ ॥ By killing them, all the tyrants were put to shame, ਪੁਨਿ ਮਿਲਯੋ ਜਾਇ ਭੀਤਰ ਅਲੇਖ ॥ And that Imperceptible Lord-God merged again in His Own Self. ਕਬਿ ਜਥਾ ਮਤਿ ਕਥਯੋ ਬਿਚਾਰ ॥ The poet, according to his own understanding, after reflection, hath uttered the above-mentioned saying, ਇਮ ਧਰਿਯੋ ਬਿਸਨ ਸਪਤਮਵਤਾਰ ॥੪੨॥ That in this way, Vishnu manifested himself in his seventh incarnation.42. ਨਰਸਿੰਘ ਸਪਤਮੋ ਅਵਤਾਰ ਸਮਾਪਤੰ ॥੭॥ End of the description of the seventh incarnation of NARSINGH.7. AND FOR THOSE OF YOU WHO WILL CLAIM THAT DASAM GRANTH SAHIB JEE PROMOTES HINDU MYTHOLOGY OR HINDU IDEOLOGIES OR WORSHIP OF GODS/INCARNATIONS/IDOLS....READ THE FOLLOWING FROM DASAM GRANTH SAHIB JEE: ਰਸਾਵਲ ਛੰਦ ॥ RASAAVAL STANZA ਜਿਤੇ ਰਾਮ ਹੂਏ ॥ ਸਭੈ ਅੰਤਿ ਮੂਏ ॥ All the Ramas who incarnated, ultimately passed away. ਜਿਤੇ ਕ੍ਰਿਸਨ ਹ੍ਵੈ ਹੈਂ ॥ ਸਭੈ ਅੰਤਿ ਜੈ ਹੈਂ ॥੭੦॥ All the Krishnas, who had incarnated, have all passed away.70. ਜਿਤੇ ਦੇਵ ਹੋਸੀ ॥ ਸਭੈ ਅੰਤ ਜਾਸੀ ॥ All the gods who will come into being in future, they will all ultimately expire. ਜਿਤੇ ਬੋਧ ਹ੍ਵੈ ਹੈਂ ॥ ਸਭੈ ਅੰਤਿ ਛੈਹੈਂ ॥੭੧॥ Alll the Buddhas, who came into being, expired ultimately.71. ਜਿਤੇ ਦੇਵ ਰਾਯੰ ॥ ਸਭੈ ਅੰਤ ਜਾਯੰ ॥ All the god-kings, who came into being, ultimately passed away. ਜਿਤੇ ਦਈਤ ਏਸੰ ॥ ਤਿਤਿਓ ਕਾਲ ਲੇਸੰ ॥੭੨॥ All the demon-kings, who came into being, they were all destroyed by KAL.72. ਨਰਸਿੰਘਾਵਤਾਰੰ ॥ ਵਹੈ ਕਾਲ ਮਾਰੰ ॥ The incarnation Narsingh was also killed by KAL. ਬਡੋ ਡੰਡ ਧਾਰੀ ॥ ਹਣਿਓ ਕਾਲ ਭਾਰੀ ॥੭੩॥ The incarnation with grinder teeth (i.e. Boar) was killed by mighty KAL.73. ਦਿਜੰ ਬਾਵਨੇਯੰ ॥ ਹਣਿਓ ਕਾਲ ਤੇਯੰ ॥ Vaman, the Brahmin incarnation, was killed by KAL. ਮਹਾ ਮੱਛ ਮੁੰਡੰ ॥ ਫਧਿਓ ਕਾਲ ਝੁੰਡੰ ॥੭੪॥ The Fish incarnation of spatious mouth, was entrapped by KAL.74. ਜਿਤੇ ਹੋਇ ਬੀਤੇ ॥ ਤਿਤੇ ਕਾਲ ਜੀਤੇ ॥ All those who had come into being, they were all conquered by KAL. ਜਿਤੇ ਸਰਨਿ ਜੈਹੈਂ ॥ਤਿਤਿਓ ਰਾਖ ਲੈਹੈਂ ॥੭੫॥ Those who will go under His Refuge, they will all be saved by him.75. AND LET US EXAMINE CHARITROPAKHYAAN WHICH STARTS RIGHT AFTER SHASTAR-NAAM-MAALAA: ਮੁਖ ਭਾਗ 12 ੴ ਸ੍ਰੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਹਿ ॥ ਸ੍ਰੀ ਭਗੌਤੀ ਏ ਨਮ ॥ ਅਥ ਪਖ੍ਯਾਨ ਚਰਿਤ੍ਰ ਲਿਖ੍ਯਤੇ ॥ ਪਾਤਿਸਾਹੀ ੧੦ ॥ ਭੁਜੰਗ ਛੰਦ ॥ ਤ੍ਵਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ ਤੁਹੀ ਖੜਗਧਾਰਾ ਤੁਹੀ ਬਾਢਵਾਰੀ ॥ ਤੁਹੀ ਤੀਰ ਤਰਵਾਰ ਕਾਤੀ ਕਟਾਰੀ ॥ ਹਲਬੀ ਜੁਨਬੀ ਮਗਰਬੀ ਤੁਹੀ ਹੈ ॥ ਨਿਹਾਰੌ ਜਹਾ ਆਪੁ ਠਾਢੀ ਵਹੀ ਹੈ ॥੧॥ ਤੁਹੀ ਜੋਗ ਮਾਯਾ ਤੁਸੀ ਬਾਕਬਾਨੀ ॥ ਤੁਹੀ ਆਪੁ ਰੂਪਾ ਤੁਹੀ ਸ੍ਰੀ ਭਵਾਨੀ ॥ ਤੁਹੀ ਬਿਸਨ ਤੂ ਬ੍ਰਹਮ ਤੂ ਰੁਦ੍ਰ ਰਾਜੈ ॥ ਤੁਹੀ ਬਿਸ੍ਵ ਮਾਤਾ ਸਦਾ ਜੈ ਬਿਰਾਜੈ ॥੨॥ ਤੁਹੀ ਦੇਵ ਤੂ ਦੈਤ ਤੈ ਜਛੁ ਉਪਾਏ ॥ ਤੁਹੀ ਤੁਰਕ ਹਿੰਦੂ ਜਗਤ ਮੈ ਬਨਾਏ ॥ ਤੁਹੀ ਪੰਥ ਹ੍ਵੈ ਅਵਤਰੀ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਮਾਹੀ ॥ ਤੁਹੀ ਬਕ੍ਰਤ ਤੇ ਬ੍ਰਹਮ ਬਾਦੋ ਬਕਾਹੀ ॥੩॥ ਤੁਹੀ ਬਿਕ੍ਰਤ ਰੂਪਾ ਤੁਹੀ ਚਾਰੁ ਨੈਨਾ ॥ ਤੁਹੀ ਰੂਪ ਬਾਲਾ ਤੁਹੀ ਬਕ੍ਰ ਬੈਨਾ ॥ ਤੁਹੀ ਬਕ੍ਰ ਤੇ ਬੇਦ ਚਾਰੋ ਉਚਾਰੇ ॥ ਤੁਮੀ ਸੁੰਭ ਨੈਸੁੰਭ ਦਾਨੌ ਸੰਘਾਰੇ ॥੪॥ ਜਗੈ ਜੰਗ ਤੋ ਸੌ ਭਜੈ ਭੂਪ ਭਾਰੀ ॥ ਬਧੇ ਛਾਡਿ ਬਾਨਾ ਕਢੀ ਬਾਢਵਾਰੀ ॥ ਤੂ ਨਰਸਿੰਘ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਹਿਰਾਨਾਛ ਮਾਰ੍ਯੋ ॥ ਤੁਮੀ ਦਾੜ ਪੈ ਭੂਮਿ ਕੋ ਭਾਰ ਧਾਰ੍ਯੋ ॥੫॥ ਤੁਮੀ ਰਾਮ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਹਠੀ ਦੈਤ ਘਾਯੋ ॥ ਤੁਮੀ ਕ੍ਰਿਸਨ ਹ੍ਵੈ ਕੰਸ ਕੇਸੀ ਖਪਾਯੋ ॥ ਤੁਹੀ ਜਾਲਪਾ ਕਾਲਕਾ ਕੈ ਬਖਾਨੀ ॥ ਤੁਹੀ ਚੌਦਹੂੰ ਲੋਕ ਕੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ॥੬॥ ਤੁਹੀ ਕਾਲ ਕੀ ਰਾਤ੍ਰਿ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਬਿਹਾਰੈ ॥ ਤੁਹੀ ਆਦਿ ਉਪਾਵੈ ਤੁਹੀ ਅੰਤ ਮਾਰੈ ॥ ਤੁਹੀ ਰਾਜ ਰਾਜੇਸ੍ਵਰੀ ਕੈ ਬਖਾਨੀ ॥ ਤੁਹੀ ਚੌਦਹੂੰ ਲੋਕ ਕੀ ਆਪੁ ਰਾਨੀ ॥੭॥ ਤੁਮੈ ਲੋਗ ਉਗ੍ਰਾ ਅਤਿਉਗ੍ਰਾ ਬਖਾਨੈ ॥ ਤੁਮੈ ਅਦ੍ਰਜਾ ਬ੍ਯਾਸ ਬਾਨੀ ਪਛਾਨੈ ॥ ਤੁਮੀ ਸੇਸ ਕੀ ਆਪੁ ਸੇਜਾ ਬਨਾਈ ॥ ਤੁਹੀ ਕੇਸਰ ਬਾਹਨੀ ਕੈ ਕਹਾਈ ॥੮॥ ਤੁਤੋ ਸਾਰ ਕੂਟਾਨ ਕਿਰਿ ਕੈ ਸੁਹਾਯੋ ॥ ਤੁਹੀ ਚੰਡ ਔ ਮੁੰਡ ਦਾਨੋ ਖਪਾਯੋ ॥ ਤੁਹੀ ਰਕਤ ਬੀਜਾਰਿ ਸੌ ਜੁਧ ਕੀਨੋ ॥ ਤੁਮੀ ਹਾਥ ਦੈ ਰਾਖਿ ਦੇਵੇ ਸੁ ਲੀਨੋ ॥੯॥ ਤੁਮੀ ਮਹਿਕ ਦਾਨੋ ਬਡੇ ਕੋਪਿ ਘਾਯੋ ॥ ਤੂ ਧੂਮ੍ਰਾਛ ਜ੍ਵਾਲਾਛ ਕੀ ਸੌ ਜਰਾਯੋ ॥ ਤੁਮੀ ਕੌਚ ਬਕ੍ਰਤਾਪਨੇ ਤੇ ਉਚਾਰ੍ਯੋ ॥ ਬਿਡਾਲਾਛ ਔ ਚਿਛੁਰਾਛਸ ਬਿਡਾਰ੍ਯੋ ॥੧੦॥ ਤੁਮੀ ਡਹ ਡਹ ਕੈ ਡਵਰ ਕੋ ਬਜਾਯੋ ॥ ਤੁਹੀ ਕਹ ਕਹ ਕੈ ਹਸੀ ਜੁਧੁ ਪਾਯੋ ॥ ਤੁਹੀ ਅਸਟ ਅਸਟ ਹਾਥ ਮੈ ਅਸਤ੍ਰ ਧਾਰੇ ॥ ਅਜੈ ਜੈ ਕਿਤੇ ਕੇਸ ਹੂੰ ਤੇ ਪਛਾਰੇ ॥੧੧॥ ਜਯੰਤੀ ਤੁਹੀ ਮੰਗਲਾ ਰੂਪ ਕਾਲੀ ॥ ਕਪਾਲਨਿ ਤੁਹੀ ਹੈ ਤੁਹੀ ਭਦ੍ਰਕਾਲੀ ॥ ਦ੍ਰੁਗਾ ਤੂ ਛਿਮਾ ਤੂ ਸਿਵਾ ਰੂਪ ਤੋਰੋ ॥ ਤੁ ਧਾਤ੍ਰੀ ਸ੍ਵਾਹਾ ਨਮਸਕਾਰ ਮੋਰੋ ॥੧੨॥ ਤੁਹੀ ਪ੍ਰਾਤ ਸੰਧ੍ਯਾ ਅਰੁਨ ਬਸਤ੍ਰ ਧਾਰੇ ॥ ਤੁਮੰ ਧ੍ਯਾਨ ਮੈ ਸੁਕਲ ਅੰਬਰ ਸੁ ਧਾਰੇ ॥ ਤੁਹੀ ਪੀਤ ਬਾਨਾ ਸਯੰਕਾਲ ਧਾਰ੍ਯੋ ॥ ਸਭੈ ਸਾਧੂਅਨ ਕੋ ਮਹਾ ਮੋਹ ਟਾਰ੍ਯੋ ॥੧੩॥ ਤੁਹੀ ਆਪ ਕੋ ਰਕਤ ਦੰਤਾ ਕਹੈ ਹੈ ॥ ਤੁਹੀ ਬਿਪ੍ਰ ਚਿੰਤਾਨ ਹੂੰ ਕੋ ਚਬੈ ਹੈ ॥ ਤੁਹੀ ਨੰਦ ਕੇ ਧਾਮ ਮੈ ਔਤਰੈਗੀ ॥ ਤੁ ਸਾਕੰ ਭਰੀ ਸਾਕ ਸੋ ਤਨ ਭਰੈਗੀ ॥੧੪॥ ਤੁ ਬੌਧਾ ਤੁਹੀ ਮਛ ਕੋ ਰੂਪ ਕੈ ਹੈ ॥ ਤੁਹੀ ਕਛ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ਸਮੁੰਦ੍ਰਹਿ ਮਥੈ ਹੈ ॥ ਤੁਹੀ ਆਪੁ ਦਿਜ ਰਾਮ ਕੋ ਰੂਪ ਧਰਿ ਹੈ ॥ ਨਿਛਤ੍ਰਾ ਪ੍ਰਿਥੀ ਬਾਰ ਇਕੀਸ ਕਰਿ ਹੈ ॥੧੫॥ ਤੁਹੀ ਆਪ ਕੌ ਨਿਹਕਲੰਕੀ ਬਨੈ ਹੈ ॥ ਸਭੈ ਹੀ ਮਲੇਛਾਨ ਕੋ ਨਾਸ ਕੈ ਹੈ ॥ ਮਾਇਯਾ ਜਾਨ ਚੇਰੋ ਮਯਾ ਮੋਹਿ ਕੀਜੈ ॥ ਚਹੌ ਚਿਤ ਮੈ ਜੋ ਵਹੈ ਮੋਹਿ ਦੀਜੈ ॥੧੬॥ And these SikhRi/SikhChic people who are comparing Harnakhash to the evil/bad people of this world, should read this following Shabad, as well as arth done by Prof. Sahib Singh Jee via Sri Guru Granth Darpan: ਨਟ ਮਹਲਾ ੪ ॥ ਮੇਰੇ ਮਨ ਜਪਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਖੇ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿਨਾਮੁ ਧਿਆਇਓ ਹਮ ਸਤਿਗੁਰ ਚਰਨ ਪਖੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਊਤਮ ਜਗੰਨਾਥ ਜਗਦੀਸੁਰ ਹਮ ਪਾਪੀ ਸਰਨਿ ਰਖੇ ॥ ਤੁਮ ਵਡ ਪੁਰਖ ਦੀਨ ਦੁਖ ਭੰਜਨ ਹਰਿ ਦੀਓ ਨਾਮੁ ਮੁਖੇ ॥੧॥ ਹਰਿ ਗੁਨ ਊਚ ਨੀਚ ਹਮ ਗਾਏ ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਸੰਗਿ ਸਖੇ ॥ ਜਿਉ ਚੰਦਨ ਸੰਗਿ ਬਸੈ ਨਿੰਮੁ ਬਿਰਖਾ ਗੁਨ ਚੰਦਨ ਕੇ ਬਸਖੇ ॥੨॥ ਹਮਰੇ ਅਵਗਨ ਬਿਖਿਆ ਬਿਖੈ ਕੇ ਬਹੁ ਬਾਰ ਬਾਰ ਨਿਮਖੇ ॥ ਅਵਗਨਿਆਰੇ ਪਾਥਰ ਭਾਰੇ ਹਰਿ ਤਾਰੇ ਸੰਗਿ ਜਨ ਖੇ ॥੩॥ ਜਿਨ ਕਉ ਤੁਮ ਹਰਿ ਰਾਖਹੁ ਸੁਆਮੀ ਸਭ ਤਿਨ ਕੇ ਪਾਪ ਕਿਖੇ ॥ ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੇ ਦਇਆਲ ਪ੍ਰਭ ਸੁਆਮੀ ਤੁਮ ਦੁਸਟ ਤਾਰੇ ਹਰਣਖੇ ॥੪॥੩॥ ਅਰਥ :ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ! ਸਦਾ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਿਆ ਕਰ । (ਹਰਿ-ਨਾਮਿ ਹੀ ਅਸਲ) ਮਿੱਤਰ ਹੈ । (ਪਰ ਜਿਸ ਨੇ ਭੀ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ (ਜਪਿਆ ਹੈ) ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਹੀ ਜਪਿਆ ਹੈ । (ਇਸ ਵਾਸਤੇ) ਮੈਂ ਭੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੇ ਚਰਨ ਹੀ ਧੋਂਦਾ ਹਾਂ (ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਹੀ ਪਿਆ ਹਾਂ) ।੧।ਰਹਾਉ। ਹੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸ੍ਰੇਸ਼ਟ! ਹੇ ਜਗਤ ਦੇ ਨਾਥ! ਹੇ ਜਗਤ ਈਸ਼ਰ! ਮੈਂ ਪਾਪੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਤੇਰੀ ਸਰਨ ਆ ਪਿਆ ਹਾਂ, ਮੇਰੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰ । ਤੂ ਵੱਡਾ ਪੁਰਖ ਹੈਂ, ਤੂ ਦੀਨਾਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਨਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ । ਹੇ ਹਰੀ! (ਜਿਸ ਉਤੇ ਤੂ ਮਿਹਰ ਕਰਦਾ ਹੈਂ, ਉਸ ਦੇ) ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਤੂ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ ।੧। ਹੇ ਭਾਈ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਗੁਣ ਬਹੁਤ ਉੱਚੇ ਹਨ, ਅਸੀ ਜੀਵ ਨੀਵੇਂ ਹਾਂ । ਪਰ ਗੁਰੂ ਸਤਿਗੁਰ ਮਿੱਤਰ ਦੀ ਸੰਗਤਿ ਵਿਚ ਮੈਂ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਗੁਣ ਗਾਂਦਾ ਹਾਂ । ਜਿਵੇਂ (ਜੇ) ਚੰਦਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨਿੰਮ (ਦਾ) ਰੁੱਖ ਉਗਿਆ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਉਸ ਵਿਚ ਚੰਦਨ ਦੇ ਗੁਣ ਆ ਵੱਸਦੇ ਹਨ (ਤਿਵੇਂ ਮੇਰਾ ਹਾਲ ਹੋਇਆ ਹੈ) ।੨। ਹੇ ਭਾਈ! ਅਸੀ ਜੀਵ ਮਾਇਆ ਦੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਵਿਕਾਰ ਅਨੇਕਾਂ ਵਾਰੀ ਘੜੀ ਮੁੜੀ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ । ਅਸੀ ਔਗੁਣਾਂ ਨਾਲ ਇਤਨੇ ਭਰ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿ (ਮਾਨੋ) ਪੱਥਰ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ । ਪਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਆਪਣੇ ਸੰਤ ਜਨਾਂ ਦੀ ਸੰਗਤਿ ਵਿਚ (ਮਹਾਂ ਪਾਪੀਆਂ ਭੀ) ਤਾਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ।੩। ਹੇ ਹਰੀ! ਹੇ ਸੁਆਮੀ! ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤੂ ਰੱਖਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈਂ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਾਪ ਨਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਹੇ ਦਇਆ ਦੇ ਸੋਮੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਹੇ ਦਾਸ ਨਾਨਕ ਦੇ ਸੁਆਮੀ! ਤੂ ਹਰਣਾਖਸ਼ ਵਰਗੇ ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਭੀ ਤਾਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ ।੪।੩।

^ Lol, many people in this thread keep on saying that the attackers are African, yet the photos above show otherwise. The man in the top-left hand corner FOR SURE isn't black. And even the other guy in the 3 photos doesn't seem black either. And on top of that, you're saying that these black people are in India as students at colleges/universities....please.....just look at them... They are not African or even black....even look at the top left-hand person's hair if you are still doubtful....also look at the height and physique of the second guy....everyone is towering over him. They fit the profile of 50+% of India's male population.... Any random possible low-caste/poor bhayas with some type of extremist hatred inside of them.......doesn't this story sound familiar? Hmmm...... People in Africa aren't rich in the first place....so, when they are in foreign countries paying high foreign-student tuition rates....I doubt that they would do anything close to this kind of stuff. Also, if they are not in India with their own money, they are in India by various scholarship programs open to Africans by India and sometimes by the United Nations. To me, it seems like the media or certain people don't want to make dark-skinned hatred-filled extremist Hindus/Muslims look bad.....so instead they say that they are "African/black". Sure, there are incidents with Africans as well...but those are different. I'm pretty sure the Africans receive the most racism from Hindus and not from Sikhs (hopefully).....then why are people in this topic claiming that the people being attacked in villages are only Sikhs? Doesn't that make you think....? Wouldn't the Africans be attacking Hindus primarily? I think two different types of events are being mixed up here. One is dark-skinned Hindus/Muslims attacking Sikhs.....and other is Indians being racist against Africans, consequentially leading to clashes. They are two DIFFERENT stories. Read ALL of the following articles and the comments on them as well as watch the videos....then tell me what you think: http://articles.timesofindia.indiatimes.com/2013-06-17/india/40026536_1_police-station-police-officials-yannick-nizhanga http://articles.timesofindia.indiatimes.com/2013-07-28/chandigarh/40847703_1_21-students-punjab-technical-university-four-students http://www.ibtimes.com/indian-shops-congo-attacked-following-arrest-black-african-students-punjab-1316129 http://observers.france24.com/content/20130619-congolese-nationals-arrested-punjab-africans http://www.tourismscope.org/2013/03/why-african-students-often-victims-of.html http://postnoon.com/2012/03/16/african-students-seek-education-to-up-business/37747 http://www.5dariyanews.com/full-story.aspx?mid=10&nid=222 http://www.ndtv.com/article/cities/african-student-beaten-stoned-in-jalandhar-in-coma-for-3-months-239858 ^ After looking through all of those links, articles, videos and comment sections........it is very clear that if it is Africans attacking people, that it is a reaction to something....that something being RACISM by Indians. However on the other hand...some people in those comments section have written how Africans in India sell drugs and also walk around with such attitude as if they are all big and bad (typical 'ganster'/hip-hop behaviour which many Indians are not in favour of...even though many Indians actually try to copy those same types of body movements and words because they think it's 'cool'). So there are two sides to each story. Let's be realistic and open minded. To blame everything on Africans in India is an over-simplistic narrative.

ਸੈਤਾਨ - ਅ਼ [شیطان] ਸ਼ੈਤ਼ਾਨ (Satan) ਸੰਗ੍ਯਾ- ਬਾਈਬਲ ਅਤੇ. ਕੁਰਾਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਇੱਕ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤਾ ਦੱਸਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਬਦੀ ਵੱਲ ਪ੍ਰੇਰਦਾ ਹੈ. ਇਸੇ ਨੇ ਆਦਮ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇ ਕੇ ਵਰਜਿਤ ਫਲ ਖਵਾਇਆ ਸੀ. ਕੁਰਾਨ ਅਨੁਸਾਰ ਸ਼ੈਤਾਨ ਕੇਵਲ ਅਗਨਿ ਤੱਤ ਤੋਂ ਬਣਿਆ ਹੈ. ਜਦ ਖ਼ੁਦਾ ਨੇ ਆਦਮ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਤੋਂ ਰਚਕੇ ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਸਾਰੇ ਆਦਮ ਅੱਗੇ ਸਿਜਦਾ ਕਰੋ, ਤਦ ਸਭ ਨੇ ਹੁਕਮ ਦੀ ਤਾਮੀਲ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਸ਼ੈਤਾਨ ਨੇ ਆਗ੍ਯਾ ਨਹੀਂ ਮੰਨੀ, ਜਦ ਖੁਦਾ ਨੇ ਇਸ ਦਾ ਕਾਰਣ ਪੁੱਛਿਆ, ਤਦ ਸ਼ੈਤਾਨ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮੈ ਅਗਨਿ ਤੋਂ ਬਣਿਆ ਹਾਂ ਅਰ ਆਦਮ ਮਿੱਟੀ ਤੋਂ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਮੈਥੋਂ ਘਟੀਆ ਹੈ. ਇਸ ਪੁਰ ਖੁਦਾ ਨੇ ਸ਼ੈਤਾਨ ਨੂੰ ਮਲਊਨ (ਧਿਕ੍ਰਿਤ) ਠਹਿਰਾਇਆ ਅਰ ਬਹਿਸ਼ਤ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਜਾਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ, ਸ਼ੈਤਾਨ ਨੇ ਰੰਜ ਵਿੱਚ ਆਕੇ ਖ਼ੁਦਾ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਕਿ ਅੱਛਾ! ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤਾਂ ਇਹ ਸਲੂਕ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਪਰ ਮੈ ਭੀ ਆਦਮ ਦੀ ਔਲਾਦ ਨੂੰ ਤੇਰੀ ਵੱਲ ਨਹੀਂ ਆਉਣ ਦੇਵਾਂਗਾ, ਅਰ ਆਦਮੀ ਤੇਰੇ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੇ. ਦੇਖੋ, ਕੁਰਾਨ ਸੂਰਤ ਆਰਾਫ਼, ਆਯਤ ੧੧. ਤੋ ੧੭.। ੨. ਵਿ- ਪਾਮਰ. ਕੁਕਰਮੀ. ਫਿਸਾਦੀ. ਉਪਦ੍ਰਵੀ। ੩. ਸੰ. शितवाण ਕਾਮ. ਜਿਸਦੇ ਬਾਣ ਸ਼ਿਤ (ਤਿੱਖੇ) ਹਨ. "ਅਗਦੁ ਪੜੈ ਸੈਤਾਨ ਵੇ ਲਾਲੋ." (ਤਿਲੰ ਮਃ ੧)¹ ਕਾਜੀ ਅਤੇ ਪੁਰੋਹਿਤ ਦਾ ਕੰਮ ਕਾਮ ਕਰ ਰਹਿਆ ਹੈ. ਦੇਖੋ, ਅਗਦ. ਅਗਦ - ਅਗਦੁ - ਸੰ. ਵਿ- ਗਦ (ਰੋਗ) ਬਿਨਾ. ਅਰੋਗ. "ਕਾਲ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਭਏ ਅਗਦ ਸਭ." (ਸਲੋਹ) ੨. ਸੰਗ੍ਯਾ- ਦਵਾਈ. ਔਖਧ, ਜੋ ਅਰੋਗ ਕਰਦੀ ਹੈ. ਗਦ (ਰੋਗ) ਮਿਟਾਉਣ ਵਾਲੀ ਵਸਤੁ।#੩. ਅ਼. [عقد] ਅ਼ਕ਼ਦ.¹ ਪ੍ਰਤਿਗ੍ਯਾ. ਇਕ਼ਰਾਰ। ੪. ਵਿਆਹ. ਸ਼ਾਦੀ. ਨਿਕਾਹ. "ਅਗਦੁ ਪੜੈ ਸੈਤਾਨ ਵੇ ਲਾਲੋ." (ਤਿਲੰ ਮਃ ੧) ਕਾਜੀ ਦੀ ਥਾਂ ਸ਼ੈਤਾਨ (ਕਾਮ) ਨਿਕਾਹ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ. ਦੇਖੋ, ਸ਼ੈਤਾਨ. ਸੈਤਾਨਿਆ - ਵਿ- ਸ਼ੈਤਾਨ ਦੇ ਅਸਰ ਵਾਲਾ. "ਬਿਨ ਪੂਰੇ ਗੁਰੁਦੇਵ ਫਿਰੈ ਸੈਤਾਨਿਆ." (ਵਾਰ ਜੈਤ) ਸੈਤਾਨੀ - ਸੰਗ੍ਯਾ- ਸ਼ੈਤਾਨਪੁਣਾ. ਸ਼ਰਾਰਤ. "ਛੋਡਿ ਕਤੇਬ ਕਰੈ ਸੈਤਾਨੀ." (ਭੈਰ ਕਬੀਰ) ੨. ਵਿ- ਸ਼ੈਤਾਨ ਦਾ ਚੇਲਾ. ਸ਼ੈਤਾਨਪੰਥੀ. "ਨਾਨਕ ਸਿਰਖੁਥੇ ਸੈਤਾਨੀ." (ਵਾਰ ਮਾਝ ਮਃ ੧) ਦੇਖੋ, ਸੈਤਾਨ.