Your Thoughts?

[jasdeepsingh2k125]

[kharkusingh1996]

yeah SGPC is gonna make better arrangements with more illiterate Sikhs in their taskforce doing dirty work.............

[jasdeepsingh2k125]

and about banning 3foot kirpan?

[11qwert11]

<banned word filter activated>, What difference does a 3 foot sword make vs 1 foot sword or anything else. If something were to happen even a pencil is enough.

-I maybe be wrong, Often am but I'v read some where that originally Sikh's were to carry a full sword and with with British raj the current kirpan was adapted because the British felt threatened

-I dont know how to put it in words but this is effectively useless to solve the underlying problem. Much rather seems to be just a "in your face" political decision to the opposers.

[intrigued]

On 6/25/2014 at 10:55 PM, 11qwert11 said:

I maybe be wrong, Often am but I'v read some where that originally Sikh's were to carry a full sword and with with British raj the current kirpan was adapted because the British felt threatened

I've heard that as well...

[dallysingh101]

2 hours ago, intrigued said:

I've heard that as well...

Come on bro. You should know what your true ithihaas is. 

Originally it was panj hathiar or 5 weapons of which a talwar was just one.

From Nabha's Mahan Kosh:

 

[intrigued]

1 minute ago, dallysingh101 said:

Come on bro. You should know what your true ithihaas is. 

Originally it was panj hathiar or 5 weapons of which a talwar was just one.

From Nabha's Mahan Kosh:

 

No what I meant was that during colonial times, the brits banned long (proper size) kirpans cause they were scared. At least that's what i thought i was referring to lol

[dallysingh101]

1 minute ago, intrigued said:

No what I meant was that during colonial times, the brits banned long (proper size) kirpans cause they were scared. At least that's what i thought i was referring to lol

Well the confiscation of weapons is well documented. If you've read about the anglo-Sikh wars, they had good reason to be scared too. 

Not only was Sikh weaponry confiscated, I think also, the whole weapons industry (which would have been a considerable size in the Sikh kingdom) was dismantled. So the quality of newer weapons weren't near that which came before. You can see it even now, with the 'symbolic' chrome plated 'kirpaans' of today compared to a puratan talwaar. Giani Gian SIngh ji (writing outside of the Singh Sabha movement) clearly alludes to this:

ਪਿੱਛੇ ਦਿਖਾਏ ਇਲਮਾਂ, ਹੁਨਰਾਂ ਨੂੰ ਬਨਾਵਟ ਸਮਝਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਅਪਣੇ ਨੇਤ੍ਰੀ ਦੇਖੀ ਵਾਰਤਾ ਦੱਸਦੇ ਹਾਂ।ਇਲਮ ਤੀਰੰਦਾਜ਼ੀ ਤੇ ਲੱਕੜੀ ਬਾਜ਼ੀ ਦਾ ਥੋੜ੍ਹੇ ਹੀ ਬਰਸ ਹੋਏ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚਅਜੇਹਾ ਚਰਚਾ ਸੀ ਕਿ ਜਿਸਨੂੰ ਸੁਣਕੇ ਅਨੇਕ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਪੜ੍ਹੇ ਹੋਏ ਗੱਭਰੂ ਅਚਰਜ ਮਨਣਗੇ। ਸਰਦਾਰ ਅਮਰ ਸਿੰਘ ਮਜੀਠੀਆ, ਬੁੱਧ ਸਿੰਘ, ਵਸਾਵਾ ਸਿੰਘ ਸੰਧਾ ਵਾਲੀਏ ਵਗ਼ੈਰਾ ਅਨੇਕ ਸਰਦਾਰ ਕੜਾਹੇ ਵਿੱਚੋਂ ਦੀ ਤੀਰ ਨਿਕਾਲ ਦਿੰਦੇ ਸਨ ਤੇ ਜਿੱਥੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਓਥੇ ਹੀ ਬਾਣ ਮਾਰਦੇ। ਭਾਈ ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਸਕਾ ਭਤੀਜਾ ਏਸ ਤਵਾਰੀਖ ਦੇ ਕਰਤਾ ਦਾ ਬਾਬਾ ਭਾਈ ਦਰਗਾਹਾਸਿੰਘ ਜੀ ‘ਸ਼ਬਦ ਬੇਧ’ ਅਰਥਾਤ ਅੰਧੇਰੇ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਆਂਵਦੀ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਯਾ ਦੇਹ ਵਿੱਚ ਅਚੂਕ ਤੀਰ ਮਾਰਦਾ। ਏਹ ਬਾਤ ਕਨਖਲ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕ ਆਦਮੀ ਸੁਣੀ ਹੋਈ ਸੁਣਾਯਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਓਹ ਓਥੇ ਹੀ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਡੇਰਾ ਭੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਓਥੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੈ। ਅਨੇਕ ਦਰੱਖਤਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਓਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤੀਰ ਕੱਢੇ ਸਨ ਅਤੇ ਲੱਕੜੀ ਬਾਜ਼ੀ ਵਾਲੇ ਅਸਾਂ ਏਥੋਂ ਤੱਕ ਦੇਖੇ ਹਨ ਜੋ ਮੰਜੇ ਹੇਠੋਂ ਕਾਂਉ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਨਾ ਜਾਣ ਦੇਣਾ। ਬਾਕੀ ਜੰਗ ਦਾ ਸਾਮਾਨ ਫੁਲਾਦੀ ਸੰਜੋਆਂ ਪੇਟੀ ਚਿਰਾਨੇ ਟੋਪ ਇਤਨੇਭਾਰੇ ਅਸਾਂ ਦੇਖੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਦੇ ਗੱਭਰੂ ਮਸਾਂ ਚੁੱਕਣ ਤੇ ਓਹ ਸਿੰਘ ਓਦੂੰ ਦੂਣੇ ਭਾਰੇ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਸੰਜੋਆਂ ਪਹਿਨ ਕੇ ਜੰਗ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਜਾਂ ਭਾਂਜ ਪੈਂਦੀ ਤਾਂ ਸ਼ਸਤ੍ਰਾਂ ਸੰਜੋਆਂ ਸਮੇਤ ਬੀਸ-ਬੀਸਕੋਹ ਨੱਠੇ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ। ਬਾਕੀ ਜੇ ਲੁੱਟ ਦਾ ਪਦਾਰਥ ਮਣ ਦੋ ਮਣ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਚਾਲੀ-ਚਾਲੀ ਕੋਹ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਦਮ ਲੈਂਦੇ ਸਨ।

 

For those who consider the previously described skills and knowledge to be fictitious, I’ll now give an account of what I have witnessed with my very own eyes. It’s only been a few years since the arts of archery and stick fighting were discussed in such a way that should [today's] young British-educated men have heard it, they would've considered it astounding. Sardars like Amar Singh Majittia, Buddh Singh, Wasava Singh Sandawalia and many other chieftains could shoot arrows straight through [metal] cauldrons; their arrows striking whichever targets they desired. Bhai Mani Singh ji’s nephew, [who was] the author of this historical document's forefather [called] Baba Dargaha Singh ji could 'pierce the word' meaning that even in the dark, they could accurately shoot an arrow into the mouth or body of anyone who made a sound.  

In the town of Kankhal these matters are spoken of by many men and they will inform you of as much because they [the previously mentioned sardars] used to go there. Even their camp is well known at that place. There, they shot arrows straight through many trees and I have seen stick fighters who have reached a point where they can keep a crow trapped underneath a bed. I’ve seen other materials of war like steel chainmail, belts, body armour and helmets that were so heavy that the strapping youth of today would just about be able to pick them up and those Singhs would go to war wielding and wearing weaponry and chainmail that was twice as heavy or they would undergo forced marches of approximately 50 kilometres (20 koh) with such weaponry and armour. They would only stop to rest after reaching destinations roughly 100 kilometres away and that too carrying any looted materials that came to hand.

 

ਭਰੋਸਾ ਹੈ ਹੁਣ ਦੇ ਜਵਾਨ ਏਨ੍ਹਾਂ ਤਾਕਤਾਂ ਤੇ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਵਿੱਦਿਆ ਨੂੰ ਭੀ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਸੱਚ ਮੰਨਣ ਕਿਉਂਕਿ ਏਨ੍ਹਾਂ ਤਾਂ ਓਹ ਕਮਾਣਾਂ ਦੇਖੀਆਂ ਭੀ ਨਹੀਂ । ਚਿੱਲੇ ਕੀ ਚੜ੍ਹਾਉਣ? ਏਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਅਨੇਕ ਇਲਮ ਤੇ ਹੁਨਰ ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਉਨੱਤੀ ਪਰ ਹੋ ਕੇ ਮਿਟ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਸੰਮਤ ੧੯੧੪ ਬਿਕ੍ਰਮੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲੇ ਤੀਰ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਭੱਥੇ ਭਰੇ ਹੋਏ ਕਮਾਨਾਂ, ਬੰਦੂਕਾਂ ਤੋੜੇਦਾਰਾਂਤੇ ਪੱਥਰ ਕਲਾਂ ਤਲਵਾਰਾਂ, ਨੇਜ਼ੇ, ਬਰਛੀਆਂ, ਸਾਂਗਾਂ, ਕਟਾਰ ਪੇਸ਼ਕਬਜ਼, ਤਮੰਚੇ, ਪਸਤੌਲ ਢਾਲਾਂ ਆਦਿਕ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਸੰਜੋਇ ਆਦਿਕ ਬਖਤਰ ਘਰ ਘਰ ਹੁੰਦੇ ਸੇ । ਸਭ ਲੋਕ ਸ਼ਸਤ੍ਰਵਿੱਦ੍ਯਾ ਸਿੱਖਦੇ ਸਿਖਾਂਵਦੇ ਘਰ ਬੈਠੇ ਹੀ ਪੱਕੇ ਸਿਪਾਹੀ ਬਣੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੇ ।I

I believe that the young, strapping lads of today may have trouble accepting such strength and martial skills to be a reality because they haven't even seen those bows, let alone string one. In this fashion, many arts and skills - after reaching a highly developed stage become extinct at the hands of time. Prior to 1914 Bikram there were quivers packed with many varieties of arrows, guns, matchlocks, stone-cutting sabres, javelins, spears and pikes. Coats of mail and armoury, as well as weaponry such as punch daggers, Afghani stilettos, revolvers, pistols, shields and so forth were kept in each and every home. All the people would be learning or teaching the art of weaponry, and even whilst seated within their own homes they remained as true soldiers.

 

ਹੁਣ ਤਾਂ ਏਸ ਹੁਨਰ ਦੀ ਚਰਚਾ ਵੀ ਨਹੀਂ l ਬਹਾਦਰਾਂ ਦੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕਿਰਾੜ ਬਣ ਰਹੇ ਹਨ l ਏਹ ਭੀ ਸਾਨੂੰ ਹੱਥੀਂ ਵਰਤਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਵਿੱਦਿਆ ਸ੍ਵ੍ਪਨਾ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ l ਪਚਾਸ ਕੁਬਰਸ ਹੋਰ ਨੂੰ ਏਸ ਵਿੱਦ੍ਯਾ ਦੀ ਸਖੋਪਤ ਹੋ ਕੇ ਝੂਠ ਹੀ ਮੰਨੀ ਜਾਊ l ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਰ ਭੀ ਸੰਸਾਰਕ ਵਿਹਾਰਾਂ ਤੇ ਇਲਮਾਂ ਹੁਨਰਾਂ ਦੀ ਅਦਲਾ ਬਦਲੀ, ਉਤਪਤੀ ਪਰਲਯ ਹੁੰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈl ਦੇਖੋ ਕਦੇ ਓਹ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦ ਮਨੁੱਖ ਬਣਮਾਣੂ ਬਣੇ ਹੋਏ ਪਰਬਤਾਂ ਦੀਆਂ ਕੰਦਰਾਂ ਤੇ ਬਿਰਛਾਂ ਹੇਠ ਬਿਨਾਂ ਬਿਸਤ੍ਰੇ ਸੁਖੀ ਸੌਂ ਰਹਿੰਦੇ ਸੇ, ਹੁਣ ਨਰਮ ਮੁਲਾਇਮ ਮਖ਼ਮਲੀ ਸੇਜ ਭੀ ਚੁਭੱਦੀਹੈ l ਕਦੇ ਅੰਜੀਰ ਤੇ ਭੋਜ ਪਤ੍ਰਾਂ ਨਾਲ ਨੰਗ ਢੱਕਦੇ ਸੇ, ਹੁਣ ਭਾਂਤ-ਭਾਂਤ ਦੇ ਰੇਸ਼ਮੀ ਬਸਤ੍ਰ ਭੀ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ l

Now there isn't even any mention of these skills and the sons of the brave are becoming business men. Even for those of us that continue to practice these martial arts, they are beginning to feel like a dream. In about fifty years these arts will be lost completely and [their existence] considered a lie. This is the way other professions and skills continue to change - their development and destruction a constant occurrence. Look, there was a time when men were forest-dwellers and lived in caves up on mountains, and slept peacefully under trees without any mattress; nowadays even a soft, smooth velvet bed is considered uncomfortable. Sometimes they covered their nakedness with fig leaves and tree bark, but in these days even a wide variety of silk garments aren't satisfactory.

 

[dallysingh101]

bump

[dallysingh101]

 

From: Narrative of the Second Sikh War in 1848-49 by Joseph Thackwell