A Sakhi-faith In Gurbani, Not Our Own Mat

[Singhstah]

Taken from ikonkaar.blogspot.com

Guru Gobind Singh Ji and Bhai Bela Ji

Waheguru Ji Ka Khalsa Waheguru Ji Ki Fateh

Bhai Bela Ji was a Gursikh during the times of Guru Gobind Singh Ji. He came to Guru Ji and asked if he could stay at Anandpur Sahib. Guru Ji consented so long as Bhai Bela agreed to partake in Seva. He was asked what form of Seva he wished to partake in, such as, langar seva, recite Bani or join the Guru’s army and fight in the battlefield. Bhai Bela replied that he could not cook, read Gurbani or knew how to use shashtars. Thus Guru Ji assigned Bhai Bela Ji the duty of looking after the horses and their stables. At the same time Bhai Bela Ji would be taught Gurbani by Guru Ji.

Guru Ji started by teaching Bhai Bela Ji one line of the JapJi Sahib per day. Bhai Bela Ji would spend his whole day, whilst fulfilling his daily chores, repeating that same line. The following morning he would recite it back to Guru Ji to make sure that he had memorised it correctly, and thus he could progress and go on to learn the next line.

One day, Bhai Bela Ji came to Guru Ji ready for his next lesson. However Guru Ji was busy and was preparing to go out. Just as Guru Ji was about to leave, Bhai Bela Ji got in the way saying, “Guru Ji, I am ready for my next lesson. I want to learn the next line of JapJi Sahib.” Guru Gobind Singh Ji replied, “Bhai Bela, na vakhat veecharai naa veyla” meaning, “Bhai Bela, you are not considering the circumstances I am in; I am busy and must go out.”

Yet Bhai Bela Ji was so innocent and obedient, that he understood Guru Ji’s comment to be the next line of the JapJi Sahib and spent his whole day practising the phrase. When the other Sevadaars heard Bhai Bela Ji, they started laughing and began mocking him. But Bhai Bela Ji ignored them and continued reciting the phrase, eager to learn it well so that he could please Guru Ji the next morning by reciting it correctly.

The following morning when Bhai Bela Ji went to meet Guru Ji, the rest of the Sevadaars had gathered there as well. They wanted to see Guru Ji get angry with Bhai Bela Ji for incorrectly reciting the JapJi Sahib. However, when Bhai Bela Ji recited the line “Bhai Bela, na vakhat veecharai naa veyla,” Guru Ji instead got up and embraced Bhai Bela Ji.

Guru Ji said, “this is what a true Sikh is. He does not allow his own intelligence to get in the way of his Guru’s words. He believes his Guru’s Bachan to be 100% true and does not consider his own intellect to be above that of his Guru’s.”

Too often we judge ourselves to be cleverer and more knowledgeable than our Guru. Bhai Bela Ji sacrificed himself entirely to the Guru’s words. He was so innocent, subservient and obedient that he placed his faith entirely in the Guru’s Bachan, forsaking his own mind and intellect.

May Guru Ji bless us with such pyaar, sharda and faith to forever live according to His Hukam, which is conveyed to us through His Shabad.

Waheguru Ji Ka Khalsa Waheguru Ji Ki Fateh

[Matheen]

Thanks for that!

[K. SINGH DEEP]

ਰਾਗੁ ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੧੩

raag aasaa mehalaa 5 ghar 13

Raag Aasaa, Fifth Mehl, Thirteenth House:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar sathigur prasaadh ||

One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:

 ਸਤਿਗੁਰ ਬਚਨ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੇ ॥

sathigur bachan thumhaarae ||

O True Guru, by Your Words,

 ਨਿਰਗੁਣ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

niragun nisathaarae ||1|| rehaao ||

even the worthless have been saved. ||1||Pause||

 ਮਹਾ ਬਿਖਾਦੀ ਦੁਸਟ ਅਪਵਾਦੀ ਤੇ ਪੁਨੀਤ ਸੰਗਾਰੇ ॥੧॥

mehaa bikhaadhee dhusatt apavaadhee thae puneeth sangaarae ||1||

Even the most argumentative, vicious and indecent people,

have been purified in Your company. ||1||

 ਜਨਮ ਭਵੰਤੇ ਨਰਕਿ ਪੜੰਤੇ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਕੇ ਕੁਲ ਉਧਾਰੇ ॥੨॥

janam bhavanthae narak parranthae thinh kae kul oudhhaarae ||2||

Those who have wandered in reincarnation, and those who have

been consigned to hell - even their families have been redeemed. ||2||

 ਕੋਇ ਨ ਜਾਨੈ ਕੋਇ ਨ ਮਾਨੈ ਸੇ ਪਰਗਟੁ ਹਰਿ ਦੁਆਰੇ ॥੩॥

koe n jaanai koe n maanai sae paragatt har dhuaarae ||3||

Those whom no one knew, and those whom no one respected -

even they have become famous and respected at the Court of the Lord. ||3||

ਕਵਨ ਉਪਮਾ ਦੇਉ ਕਵਨ ਵਡਾਈ ਨਾਨਕ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਵਾਰੇ ॥੪॥੧॥੧੪੧॥

kavan oupamaa dhaeo kavan vaddaaee naanak khin khin vaarae ||4||1||141||

What praise, and what greatness should I attribute to You?

Nanak is a sacrifice to You, each and every moment. ||4||1||141||

(At ang 406 Sri Guru Granth Sahib ji )

[Sukhdeep Singhh]

muMdwvxI mhlw 5 ]

mu(n)dhaavanee mehalaa 5 ||

Closing, Fifth Mehla:

Qwl ivic iqMin vsqU peIE squ sMqoKu vIcwro ]

thhaal vich thi(n)n vasathoo peeou sath sa(n)thokh veechaaro ||

Upon this Plate, three things have been placed: Truth, Contentment and Contemplation.

AMimRq nwmu Twkur kw pieE ijs kw sBsu ADwro ]

a(n)mrith naam t(h)aakur kaa paeiou jis kaa sabhas adhhaaro ||

The Ambrosial Nectar of the Naam, the Name of our Lord and Master, has been placed upon it as well; it is the Support of all.

jy ko KwvY jy ko BuMcY iqs kw hoie auDwro ]

jae ko khaavai jae ko bhu(n)chai this kaa hoe oudhhaaro ||

One who eats it and enjoys it shall be saved.

eyh vsqu qjI nh jweI inq inq rKu auir Dwro ]

eaeh vasath thajee neh jaaee nith nith rakh our dhhaaro ||

This thing can never be forsaken; keep this always and forever in your mind.

qm sMswru crn lig qrIAY sBu nwnk bRhm pswro ]1]

tham sa(n)saar charan lag thareeai sabh naanak breham pasaaro ||1||

The dark world-ocean is crossed over, by grasping the Feet of the Lord; O Nanak, it is all the extension of God. ||1||

[K. SINGH DEEP]

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok ma 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਥਾਲੈ ਵਿਚਿ ਤੈ ਵਸਤੂ ਪਈਓ ਹਰਿ ਭੋਜਨੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਾਰੁ ॥

thhaalai vich thai vasathoo peeou har bhojan anmrith saar ||

Upon the plate, three things have been placed; this is the sublime,

ambrosial food of the Lord.

ਜਿਤੁ ਖਾਧੈ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤੀਐ ਪਾਈਐ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥

jith khaadhhai man thripatheeai paaeeai mokh dhuaar ||

Eating this, the mind is satisfied, and the Door of Salvation is found.

13 Sorith Guru Amar Das

ਇਹੁ ਭੋਜਨੁ ਅਲਭੁ ਹੈ ਸੰਤਹੁ ਲਭੈ ਗੁਰ ਵੀਚਾਰਿ ॥

eihu bhojan alabh hai santhahu labhai gur veechaar ||

It is so difficult to obtain this food, O Saints; it is obtained

only by contemplating the Guru.

ਏਹ ਮੁਦਾਵਣੀ ਕਿਉ ਵਿਚਹੁ ਕਢੀਐ ਸਦਾ ਰਖੀਐ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥

eaeh mudhaavanee kio vichahu kadteeai sadhaa rakheeai our dhhaar ||

Why should we cast this riddle out of our minds? We should keep it

ever enshrined in our hearts.

ਏਹ ਮੁਦਾਵਣੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਪਾਈ ਗੁਰਸਿਖਾ ਲਧੀ ਭਾਲਿ ॥

eaeh mudhaavanee sathiguroo paaee gurasikhaa ladhhee bhaal ||

The True Guru has posed this riddle. The Guru's Sikhs have found its solution.

ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਬੁਝਾਏ ਸੁ ਬੁਝਸੀ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਘਾਲਿ ॥੧॥

naanak jis bujhaaeae s bujhasee har paaeiaa guramukh ghaal ||1||

O Nanak, he alone understands this, whom the Lord inspires to understand.

The Gurmukhs work hard, and find the Lord. ||1||

[Jag_Singh]

I love this sakhi!!!

Teaches us just to do what guru sahib tells us, and to live simply.

[Sukhdeep Singhh]

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok ma 3 ||

Shalok, Third Mehl:

ਥਾਲੈ ਵਿਚਿ ਤੈ ਵਸਤੂ ਪਈਓ ਹਰਿ ਭੋਜਨੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਾਰੁ ॥

thhaalai vich thai vasathoo peeou har bhojan anmrith saar ||

Upon the plate, three things have been placed; this is the sublime,

ambrosial food of the Lord.

ਜਿਤੁ ਖਾਧੈ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤੀਐ ਪਾਈਐ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥

jith khaadhhai man thripatheeai paaeeai mokh dhuaar ||

Eating this, the mind is satisfied, and the Door of Salvation is found.

13 Sorith Guru Amar Das

ਇਹੁ ਭੋਜਨੁ ਅਲਭੁ ਹੈ ਸੰਤਹੁ ਲਭੈ ਗੁਰ ਵੀਚਾਰਿ ॥

eihu bhojan alabh hai santhahu labhai gur veechaar ||

It is so difficult to obtain this food, O Saints; it is obtained

only by contemplating the Guru.

ਏਹ ਮੁਦਾਵਣੀ ਕਿਉ ਵਿਚਹੁ ਕਢੀਐ ਸਦਾ ਰਖੀਐ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥

eaeh mudhaavanee kio vichahu kadteeai sadhaa rakheeai our dhhaar ||

Why should we cast this riddle out of our minds? We should keep it

ever enshrined in our hearts.

ਏਹ ਮੁਦਾਵਣੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਪਾਈ ਗੁਰਸਿਖਾ ਲਧੀ ਭਾਲਿ ॥

eaeh mudhaavanee sathiguroo paaee gurasikhaa ladhhee bhaal ||

The True Guru has posed this riddle. The Guru's Sikhs have found its solution.

ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਬੁਝਾਏ ਸੁ ਬੁਝਸੀ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਘਾਲਿ ॥੧॥

naanak jis bujhaaeae s bujhasee har paaeiaa guramukh ghaal ||1||

O Nanak, he alone understands this, whom the Lord inspires to understand.

The Gurmukhs work hard, and find the Lord. ||1||

ਥਾਲੈ ਵਿਚਿ ਤੈ ਵਸਤੂ ਪਈਓ ਹਰਿ ਭੋਜਨੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਾਰੁ ॥

thhaalai vich thai vasathoo peeou har bhojan anmrith saar ||

Upon the plate, three things have been placed; this is the sublime,

ambrosial food of the Lord.

This is a wrong translation. There is no meaning of three in the pangti in Sorath Raag. Teh and treh are two different meanings. I think the meaning is "on this plate you

have placed the sublime ambrosial food. While In Mundavani Raag the pangti specifically uses the word three and mentions three main "substances' in Sri Guru Granth Sahib Ji.

[K. SINGH DEEP]

The explanation given by Prof. Sahib Singh ji in GURU granth darpan are being reproduced below for reference :-

> ਮੁੰਦਾਵਣੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥

ਥਾਲ ਵਿਚਿ ਤਿੰਨਿ ਵਸਤੂ ਪਈਓ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਵੀਚਾਰੋ ॥

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਠਾਕੁਰ ਕਾ ਪਇਓ ਜਿਸ ਕਾ ਸਭਸੁ ਅਧਾਰੋ ॥

ਜੇ ਕੋ ਖਾਵੈ ਜੇ ਕੋ ਭੁੰਚੈ ਤਿਸ ਕਾ ਹੋਇ ਉਧਾਰੋ ॥

ਏਹ ਵਸਤੁ ਤਜੀ ਨਹ ਜਾਈ ਨਿਤ ਨਿਤ ਰਖੁ ਉਰਿ ਧਾਰੋ ॥

ਤਮ ਸੰਸਾਰੁ ਚਰਨ ਲਗਿ ਤਰੀਐ ਸਭੁ ਨਾਨਕ ਬ੍ਰਹਮ ਪਸਾਰੋ ॥੧॥ (ਪੰਨਾ ੧੪੨੯)

ਨੋਟ: ਸਿਰ ਲੇਖ ਮੁੰਦਾਵਣੀ ਦਾ ਅਰਥ ਸਮਝਣ ਲਈ ਸੋਰਠਿ ਕੀ ਵਾਰ ਦੀ ਅਠਵੀਂ ਪਉੜੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸਲੋਕ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ

: ਸਲੋਕੁ ਮ: ੩॥ ਥਾਲੈ ਵਿਚਿ ਤੈ ਵਸਤੂ ਪਈਓ, ਹਰਿ ਭੋਜਨੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਾਰੁ ॥

ਜਿਤੁ ਖਾਧੈ ਮਨੁ ਤਿਪਤੀਐ, ਪਾਈਐ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥

ਇਹੁ ਭੋਜਨ ਅਲਭੁ ਹੈ ਸੰਤਹੁ, ਲਭੈ ਗੁਰ ਵੀਚਾਰਿ ॥

ਏਹ ਮੁਦਾਵਣੀ ਕਿਉ ਵਿਚਹੁ ਕਢੀਐ, ਸਦਾ ਰਖੀਐ ਉਰਿਧਾਰਿ

॥ ਏਹ ਮੁਦਾਵਣੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਪਾਈ, ਗੁਰਸਿਖਾ ਲਧੀ ਭਾਲਿ ॥

ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਬੁਝਾਏ ਸੁ ਬੁਝਸੀ, ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਘਾਲਿ ॥੧॥੮॥ (ਸੋਰਠਿ ਕੀ ਵਾਰ ਮ: ੪, ਪੰਨਾ ੬੪੫

ਇਸ ਸਲੋਕ ਮ: ੩ ਮੁੰਦਾਵਣੀ ਮ: ੫ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਵੇਖੋ । ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਮਜ਼ਮੂਨ ਇੱਕੋ ਹੀ ਹੈ । ਕਈ ਲਫ਼ਜ਼ ਸਾਂਝੇ ਹਨ । ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਦੇ ਵਾਕ ਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਹੈ ਸਲੋਕੁ । ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਵਾਕ ਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਹੈ ਮੁੰਦਾਵਣੀ । ਪਰ ਇਹ ਲਫ਼ਜ਼ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਸਲੋਕ ਦੇ ਵਿਚ ਵਰਤ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਰਤਾ ਕੁ ਫ਼ਰਕ ਹੈ; ਟਿੱਪੀ ਦਾ ਫ਼ਰਕ । ਖ਼ਿਆਲ, ਮਜ਼ਮੂਨ, ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਦੀ ਸਾਂਝ ਦੇ ਆਧਾਰ ਤੇ ਨਿਰ-ਸੰਦੇਹ ਇਹ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲਫ਼ਜ਼ ਮੁਦਾਵਣੀ ਅਤੇ ਮੁੰਦਾਵਣੀ ਇੱਕੋ ਹੀ ਹੈ । ਦੋਹਾਂ ਵਾਕਾਂ ਵਿਚ ਇਹ ਲਫ਼ਜ਼ ਇਸਤੀ ਲਿੰਗ ਵਿਚ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ । ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ ਇਸ ਮੁੰਦਾਵਣੀ ਬਾਰੇ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਏਹ ਵਸਤੁ ਤਜੀ ਨਹ ਜਾਈ, ਇਸ ਨਿਤ ਨਿਤ ਰਖੁ ਉਰਿ ਧਾਰੋ । ਇਹੀ ਗੱਲ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਇਉਂ ਆਖੀ ਹੈ ਕਿ ਏਹ ਮੁਦਾਵਣੀ ਕਿਉ ਵਿਚਹੁ ਕਢੀਐ? ਸਦਾ ਰਖੀਐ ਉਰਿਧਾਰਿ । ਲਫ਼ਜ਼ ਮੁਦਾਵਣੀ ਮੁੰਦਾਵਣੀ ਦਾ ਅਰਥ : (ਮੁਦੱਟੋ ਪਲੲੳਸੲ, ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕਰਨਾ ਮਾੇਦਯਤਿਪਲੲੳਸੲਸ) । ਮੁਦਾਵਣੀ, ਜਾਂ, ਮੁੰਦਾਵਣੀਆਤਮਕ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਵਸਤੂ । ਪਦ ਅਰਥ: ਥਾਲ ਵਿਚਿ(ਉਸ ਹਿਰਦੇ-) ਥਾਲ ਵਿਚ । ਤਿੰਨਿ ਵਸਤੂਤਿੰਨ ਚੀਜ਼ਾਂ (ਸਤੁ, ਸੰਤੋਖੁ ਅਤੇ ਵੀਚਾਰ) । ਅੰਮ੍ਰਿਤਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ । ਜਿਸ ਕਾ(ਸੰਬੰਧਕ ਕਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਲਫ਼ਜ਼ ਜਿਸੁ ਦਾ ੁ ਉੱਡ ਗਿਆ ਹੈ) ਜਿਸ (ਨਾਮ) ਦਾ । ਸਭਸੁਹਰੇਕ ਜੀਵ । ਅਧਾਰੋਆਸਰਾ । ਕੋਕੋਈ (ਮਨੁੱਖ) । ਭੁੰਚੈਭੁੰਚਦਾ ਹੈ, ਖਾਂਦਾ ਹੈ, ਮਾਣਦਾ ਹੈ । ਤਿਸ ਕਾ(ਸੰਬੰਧਕ ਕਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਲਫ਼ਜ਼ ਤਿਸੁ ਦਾ ੁ ਉੱਡ ਗਿਆ ਹੈ) ਉਸ (ਮਨੁੱਖ) ਦਾ । ਉਧਾਰੋਪਾਰ-ਉਤਾਰਾ, ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉ । ਏਹ ਵਸਤੁ ਆਤਮਕ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਇਹ ਚੀਜ਼, ਇਹ ਮੁਦਾਵਣੀ । ਤਜੀ ਨਹ ਜਾਈਤਿਆਗੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ । ਰਖੁਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖੋ । ਉਰਿਹਿਰਦੇ ਵਿਚ । ਧਾਰੋਟਿਕਾਓ । ਤਮ(ਤਮਸੱ) ਹਨੇਰਾ । ਤਮ ਸੰਸਾਰੁ(ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ) ਘੁੱਪ ਹਨੇਰਾ ਜਗਤ । ਲਗਿਲਗ ਕੇ । ਸਭੁਹਰ ਥਾਂ । ਬ੍ਰਹਮ ਪਸਾਰੋਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਖਿਲਾਰਾ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਆਪੇ ਦਾ ਪਰਕਾਸ਼ ।੧। ਅਰਥ: ਹੇ ਭਾਈ! (ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਹਿਰਦੇ-) ਥਾਲ ਵਿਚ ਉੱਚਾ ਆਚਰਨ, ਸੰਤੋਖ ਅਤੇ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸੂਝਇਹ ਤਿੰਨ ਵਸਤੂਆਂ ਟਿਕੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, (ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਹਿਰਦੇ-ਥਾਲ ਵਿਚ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ ਆ ਵੱਸਦਾ ਹੈ (ਇਹ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਐਸਾ ਹੈ) ਕਿ ਇਸ ਦਾ ਆਸਰਾ ਹਰੇਕ ਜੀਵ ਲਈ (ਜ਼ਰੂਰੀ) ਹੈ । (ਇਸ ਆਤਮਕ ਭੋਜਨ ) ਜੇ ਕੋਈ ਮਨੁੱਖ ਸਦਾ ਖਾਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਹੇ ਭਾਈ! (ਜੇ ਆਤਮਕ ਉਧਾਰ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਤਾਂ) ਆਤਮਕ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਇਹ ਨਾਮ-ਵਸਤੂ ਤਿਆਗੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ, ਇਸ ਸਦਾ ਹੀ ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਸਾਂਭ ਰੱਖ । ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਇਸ ਨਾਮ ਵਸਤੂ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ) ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਚਰਨੀਂ ਲੱਗ ਕੇ ਘੁੱਪ ਹਨੇਰਾ ਸੰਸਾਰ-ਸਮੁੰਦਰ ਤਰਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰ ਥਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਆਪੇ ਦਾ ਪਰਕਾਸ਼ ਹੀ (ਦਿੱਸਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ)

[K. SINGH DEEP]

And here are the arth done by prof. Sahib Singh ji

IN GURU GRANTH DARPAN for the SALOK in Sorath ki Vaar:-

ਸਲੋਕੁ ਮ ੩ ॥ ਥਾਲੈ ਵਿਚਿ ਤੈ ਵਸਤੂ ਪਈਓ ਹਰਿ ਭੋਜਨੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਾਰੁ ॥

ਜਿਤੁ ਖਾਧੈ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤੀਐ ਪਾਈਐ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥ {ਪੰਨਾ ੬੪੫}

ਅਰਥ :ਜਿਸ ਹਿਰਦੈ-ਰੂਪ ਥਾਲ ਵਿਚ (ਸਤ, ਸੰਤੋਖ ਤੇ ਵੀਚਾਰ) ਤਿੰਨ ਚੀਜ਼ਾਂ ਆ ਪਈਆਂ ਹਨ,

ਉਸ ਹਿਰਦੇ-ਥਾਲ ਵਿਚ ਸ੍ਰੇਸ਼ਟ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭੋਜਨ ਹਰੀ ਦਾ ਨਾਮ (ਪਰੋਸਿਆ ਜਾਂਦਾ) ਹੈ,

ਜਿਸ ਦੇ ਖਾਧਿਆਂ ਮਨ ਰੱਜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਖ਼ਲਾਸੀ ਦਾ ਦਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ।

ਇਹੁ ਭੋਜਨੁ ਅਲਭੁ ਹੈ ਸੰਤਹੁ ਲਭੈ ਗੁਰ ਵੀਚਾਰਿ ॥ {ਪੰਨਾ ੬੪੫}

ਅਰਥ :ਹੇ ਸੰਤ ਜਨੋਂ! ਇਹ ਭੋਜਨ ਦੁਰਲੱਭ ਹੈ, ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ (ਦੱਸੀ ਹੋਈ) ਵੀਚਾਰ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਲੱਭਦਾ ਹੈ

। ਏਹ ਮੁਦਾਵਣੀ ਕਿਉ ਵਿਚਹੁ ਕਢੀਐ ਸਦਾ ਰਖੀਐ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥

ਏਹ ਮੁਦਾਵਣੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਪਾਈ ਗੁਰਸਿਖਾ ਲਧੀ ਭਾਲਿ ॥ {ਪੰਨਾ ੬੪੫

} ਪਦ ਅਰਥ :ਮੁਦਾਵਣੀਆਤਮਕ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਵਸਤੂ (ਨਾਮ) ।

ਅਰਥ :ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਇਸ (ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਆਤਮਕ ਖ਼ੁਰਾਕ ਦੀ ਦੱਸ)

ਗੁਰੂ ਨੇ ਪਾਈ ਹੈ, ਗੁਰ-ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਖੋਜ ਕੇ ਲੱਭ ਲਈ ਹੈ । ਇਸ ਸਦਾ ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਸਾਂਭ ਰੱਖਣਾ

ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ; ਇਹ ਭੁਲਾਣੀ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦੀ ।

ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਬੁਝਾਏ ਸੁ ਬੁਝਸੀ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਘਾਲਿ ॥੧॥ {ਪੰਨਾ ੬੪੫}

ਅਰਥ :ਹੇ ਨਾਨਕ! ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ (ਇਸ ਦੀ) ਸਮਝ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਸਮਝਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੇ

ਸਨਮੁਖ ਹੋ ਕੇ ਘਾਲਣਾ ਘਾਲ ਕੇ ਹਰੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ।੧।

ਨੋਟ :ਇਸ ਸਲੋਕ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਮੁਦਾਵਣੀ ਮ: ੫ ਵਿਚ ਕੀਤੀ ਹੈ ।

This is an extract from Page 2668 AND 2669 of Sri Guru Granth Sahib Darpan

by prof. Sahib Singh ji.

Bhul chuk khima, WGJKK WJKF