When 22 Singhs Fought 2000 Mughal Soldiers

[Mehtab Singh]

Sikhi is filled with countless examples of saint soldiers who in their lives have shown monumental sacrifices for their faith. Their remarkable illustrations of bravery still instil courage in the youth of today and inspire us in our weakest moments when we are most in need of inner strength. They help set a benchmark using which we can aim to achieve such righteous accomplishments. One such display of valour and virtue was shown by Baba Tara singh ji Vaan (Akali Nihang of Misal Shaheedan).

What amazing fortunes of Naam this great soul must have earned for the opportunity to be taught shastar vidya and gurbani Vidya by Baba Deep singh ji and Bhai Mani singh ji. After fighting courageously with Banda singh bahadhur in the struggle of Khalsa raaj from 1709 to 1715, Bhai sahib started doing Sikhi parchar and sewa of sangat in his pind of vaa(n) and daily held the service of langar at his Dera. The sikhs residing in nearby village of naushera were greatly distressed and constantly being tormented by the unscrupulous lambardar(Vllage head) named Sahib rai(a Hindu). He would let loose his horses to graze freely in the farms on the sikh villagers and thus ruin their months of backbreaking work. Upon bearing this injustice for a long time they finally decided to speak with the Sahib rai and confront him about the problems this was creating for them. They took their case to him, but the lambardar being intolerant replied by saying that if they wanted him to keep his horses away then he would ''cut the kesh and beards of the Sikhs and use ropes made from them to tie up his horses''. After hearing this Sikh farmers left hurt and dismayed.

They then went to Bhai Bhagel singh,a Jangi general of Baba Taara Singh ji, in hope of some support and told him of the troubles and injustices they were having to face for simply being sikhs. Bhai Bhagel singh outraged by the discrimination against these Sikhs decided that something must be done to help them. The next time the horses were let loose into the farms of the Sikhs, bhai bhagel singh caught them and sold them off to the nearest horse trader and donated the money into the langer service held at the Sthaan of Baba Tara singh ji. Upon hearing the fate of his horses sahib rai became infuriated and went to pind vaan, he confronted Baba Tara singh ji and demanded bhai bhagel singh to be handed over to him so he could torture him for his actions. Baba Taara Singh ji flatly refused to do so!

Sahib rai burning in his need for vengeance went to Jaffer beg, the Mughal administrator of Patti area. He filled his ears with false motives for the need to remove these sikhs from this area and the need to teach them a lesson. Jaffer beg together with 200 men and his 2 nephews left to attack baba tara singh ji and his singhs. Being familiar with the warrior reputation of the sikhs he decided to attack in the dead of night when it would be easier for them to simply murder the singhs whilst they slept. Most of the singhs were still asleep but bhai bhagel singh had woken earlier than usual for doing his amrit vela.

Bhai bhagel singh upon seeing the arrival the enemy immediately under stood their ploy, he pierced the silence of the night with his thunderous jakara, shaking fear into the enemy. He launched himself into the battalion of the enemy with such amazing briliance, the way an arrow penetrates through the air so effortlessly. He killed both the nephews and many of the soldiers before attaining shaheedi with bullets of Mughals. With the loud sounds of jakarai the other singhs also woke up and joined to fight, seeing more singhs enter the battle ground jaffer beg and soldiers panicked and fled.

Jaffer beg wounded by his failure to dismantle this group of sikhs and loss of his nephews went in search of support from Zakriya khan, Governor of Punjab who he knew already loathed the Sikhs. He planned to use this to his advantage as he knew Zakriya khan would support any cause in which any Sikh would suffer. He then arranged for a 2000 man army to attack the 22 singhs in the dera of Baba Tara Singh ji. News of this plan reached some of the nearby villagers who then warned the singhs, they advised the singhs to leave the area and return once the army had turned back. Baba Taara Singh ji gathered all the Sikhs present in Dera, and asked those who want to leave. Some singhs impressed upon him as to how his life was important for sewa of panth. Babaji upon hearing this planned to move out of Dera, and return when the army had gone back. But before moving, he thought of taking guidance from Guru Gobind Singh ji, as what he wanted him to do? What he did?? There was no Saroop of Guru granth Sahib ji present in his dera that time. Just see Khalsa ji, what our great warrior son of Guru Gobind Singh ji did, he took out Das Granthi from his Khajana. The Das Granthi, pothi of baani which contains baani of Guru Granth Sahib ji and Sri Dasam Granth Sahib ji. He took Hukamnaama, and what Hukamnaama maharaj ji gave him, just read what Maharaj ji said:-

ਜੋ ਕਹੂੰ ਕਾਲ ਤੇ ਭਾਜ ਕੇ ਬਾਚੀਅਤ ਤੋ ਕਿਹ ਕੁੰਟ ਕਹੋ ਭਜਿ ਜਈਐ ॥

ਆਗੇ ਹੂੰ ਕਾਲ ਧਰੇ ਅਸਿ ਗਾਜਤ ਛਾਜਤ ਹੈ ਜਿਹ ਤੇ ਨਸਿ ਅਈਐ ॥

ਐਸੋ ਨ ਕੈ ਗਯੋ ਕੋਈ ਸੁ ਦਾਵ ਰੇ ਜਾਹਿ ਉਪਾਵ ਸੋ ਘਾਵ ਬਚਈਐ ॥

ਜਾਂ ਤੇ ਨ ਛੂਟੀਐ ਮੂੜ ਕਹੂੰ ਹਸ ਤਾਂ ਕੀ ਕਿਉਂ ਨ ਸਰਣਾਗਤਿ ਜਈਐ ॥

It was a Swaiya from Bachittar Natak. Order was clear. Maharaj ji wanted his Singhs to stand up there and fight the enemy. Singhs under the command of Baba Taara Singh ji,(Farladhari Nihang Singh of Misal Shaheedan, Jatha of Baba Deep Singh ji), stood and 22 Guru de laal fought to the last man with army of 2000 Mughals, killing hundreds in this battle. This Shaheedi's news spread all over Punjab. Baba Deep Singh ji, Baba Kahan Singh ji, Baba Darbara Singh ji and other great generals of the time met at Damdama Sahib and did ardas to Maharaj ji to bless his Panth with victory and came out in Battlefield of Punjab. It became the main reason for Second Sikh uprising in 1727 which continued till 1778, when Sikhs hoisted Nishan Sahib at Red fort in Delhi.

So Khalsa ji,

In 1727, Sikhs had Dasam baani with them, as their daily Nitnem, in their Khajane and Gatre.

In 1727, Sikhs didn't shy to take hukamnaama from Baani of Guru Gobind Singh ji.

In 1727, Sikhs didn't question writing of Aad Baani and Dasam baani in one Pothi.

In 1727, Sikhs laid down their lives to uphold the hukamnaama of baani of guru Gobind singh ji, which is being openly abused today in front of us.

In 1727,Sikhs loved and had faith on Dasam Baani as they had on Aad baani.

Just Imagine, had those Sikhs been here, with us, in us, What would they have done to these Guru-Nindaks. Time to wake-up, think and unite and act accordingly Khalsa ji, if we want to uphold the honour of our Guru,Gurubani and Shaheed Singhs.

Akaal ji Sahai

Mahakaal ji Sahai

Kamaljeet Singh Shaheedsar

Sawaiya from where Baba Taara Singh ji took Hukamnaama.....its there in Bachittar Natak

ਸਵੈਯਾ ॥

ਮੇਰੁ ਕਰੋ ਤ੍ਰਿਣ ਤੇ ਮੁਹਿ ਜਾਹਿ ਗਰੀਬ ਨਿਵਾਜ ਨ ਦੂਸਰ ਤੋ ਸੋ ॥

ਭੂਲ ਛਿਮੋ ਹਮਰੀ ਪ੍ਰਭ ਆਪਨ ਭੂਲਨਹਾਰ ਕਹੂੰ ਕੋਊ ਮੋ ਸੋ ॥

ਸੇਵ ਕਰੀ ਤੁਮਰੀ ਤਿਨ ਕੇ ਸਭ ਹੀ ਗ੍ਰਿਹ ਦੇਖੀਅਤ ਦ੍ਰਬ ਭਰੋ ਸੋ ॥

ਯਾ ਕਲ ਮੈਂ ਸਭ ਕਾਲ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਕੇ ਭਾਹੀ ਭੁਜਾਨ ਕੋ ਭਾਰੀ ਭਰੋਸੋ ॥੯੨॥

ਸੁੰਭ ਨਿਸੁੰਭ ਸੇ ਕੋਟ ਨਿਸਾਚਰ ਜਾਹਿ ਛਿਨੇਕ ਬਿਖੈ ਹਨ ਡਾਰੇ ॥

ਧੂਮਰਲੋਚਨ ਚੰਡ ਔ ਮੁੰਡ ਸੇ ਮਾਹਖ ਸੇ ਪਲ ਬੀਚ ਨਿਵਾਰੇ ॥

ਚਾਮਰ ਸੇ ਰਣ ਚਿੱਛਰ ਸੇ ਰਕਤਿੱਛਣ ਸੇ ਝਟ ਦੈ ਝਝਕਾਰੇ ॥

ਐਸੋ ਸੁ ਸਾਹਿਬ ਪਾਇ ਕਹਾ ਪਰਵਾਹ ਰਹੀ ਇਹ ਦਾਸ ਤਿਹਾਰੇ ॥ ੯੩॥

ਮੁੰਡਹੁ ਸੇ ਮਧੁਕੀਟਭ ਸੇ ਮੁਰ ਸੇ ਅਘ ਸੇ ਜਿਨਿ ਕੋਟਿ ਦਲੇ ਹੈਂ ॥

ਓਟ ਕਰੀ ਕਬਹੂੰ ਨ ਜਿਨੈ ਰਣ ਚੋਟ ਪਰੀ ਪਗ ਦੈੂੁ ਨ ਟਲੇ ਹੈਂ ॥

ਸਿੰਧ ਬਿਖੈ ਜੇ ਨ ਬੂਡੇ ਨਿਸਾਚਰ ਪਾਵਕ ਬਾਣ ਬਹੇ ਨ ਜਲੇ ਹੈਂ ॥

ਤੇ ਅਸਿ ਤੋਰ ਬਿਲੋਕ ਅਲੋਕ ਸੁ ਲਾਜ ਕੋ ਛਾਡਿ ਕੈ ਭਾਜਿ ਚਲੇ ਹੈਂ ॥ ੯੪॥

ਰਾਵਣ ਸੇ ਮਹਰਾਵਣ ਸੇ ਘਟਕਾਨਹੁ ਸੇ ਪਲ ਬੀਚ ਪਛਾਰੇ ॥

ਬਾਰਿਦਨਾਦ ਅਕੰਪਨ ਸੇ ਜਗ ਜੰਗ ਜੁਰੇ ਜਿਨ ਸਿਉ ਜਮ ਹਾਰੇ ॥

ਕੁੰਭ ਅਕੁੰਭ ਸੇ ਜੀਤ ਸਭੈ ਜਗ ਸਾਤ ਹੂੰ ਸਿੰਧ ਹਥੀਆਰ ਪਖਾਰੇ ॥

ਜੇ ਜੇ ਹੁਤੇ ਅਕਟੇ ਬਿਕਟੇ ਸੁ ਕਟੇ ਕਰਿ ਕਾਲ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਕੇ ਮਾਰੇ ॥੯੫॥

ਜੋ ਕਹੂੰ ਕਾਲ ਤੇ ਭਾਜ ਕੇ ਬਾਚੀਅਤ ਤੋ ਕਿਹ ਕੁੰਟ ਕਹੋ ਭਜਿ ਜਈਐ ॥

ਆਗੇ ਹੂੰ ਕਾਲ ਧਰੇ ਅਸਿ ਗਾਜਤ ਛਾਜਤ ਹੈ ਜਿਹ ਤੇ ਨਸਿ ਅਈਐ ॥

ਐਸੋ ਨ ਕੈ ਗਯੋ ਕੋਈ ਸੁ ਦਾਵ ਰੇ ਜਾਹਿ ਉਪਾਵ ਸੋ ਘਾਵ ਬਚਈਐ ॥

ਜਾਂ ਤੇ ਨ ਛੂਟੀਐ ਮੂੜ ਕਹੂੰ ਹਸ ਤਾਂ ਕੀ ਕਿਉਂ ਨ ਸਰਣਾਗਤਿ ਜਈਐ ॥ ੯੬॥

ਕ੍ਰਿਸਨ ਔ ਬਿਸਨ ਜਪੇ ਤੁਹਿ ਕੋਟਿਕ ਰਾਮ ਰਹੀਮ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਧਿਆਯੋ ॥

ਬ੍ਰਹਮ ਜਪਿਓ ਅਰੁ ਸੰਭੁ ਥਪਿਓ ਤਿਹ ਤੇ ਤੁਹਿ ਕੋ ਕਿਨਹੂੰ ਨ ਬਚਾਯੋ ॥

ਕੋਟ ਕਰੀ ਤਪਸਾ ਦਿਨ ਕੋਟਿਕ ਕਾਹੂੰ ਨ ਕੌਡੀ ਕੋ ਕਾਮ ਕਢਾਯੋ ॥

ਕਾਮਕੁ ਮੰਤ੍ਰ ਕਸੀਰੇ ਕੇ ਕਾਮ ਨ ਕਾਲ ਕੋ ਘਾਉ ਕਿਨਹੂੰ ਨ ਬਚਾਯੋ ॥ ੯੭॥

ਕਾਹੇ ਕੋ ਕੂਰ ਕਰੈ ਤਪਸਾ ਇਨ ਕੀ ਕੋਊ ਕੌਡੀ ਕੇ ਕਾਮ ਨ ਐਹੈ ॥

ਤੋਹਿ ਬਚਾਇ ਸਕੈ ਕਹੁ ਕੈਸੇ ਕੈ ਆਪਨ ਘਾਵ ਬਚਾਇ ਨ ਐਹੈ ॥

ਕੋਪ ਕਰਾਲ ਕੀ ਪਾਵਕ ਕੁੰਡ ਮੈ ਆਪ ਟੰਗਿਓ ਤਿਮ ਤੋਹਿ ਟੰਗੈਹੈ ॥

ਚੇਤ ਰੇ ਚੇਤ ਅਜੋ ਜੀਅ ਮੈਂ ਜੜ ਕਾਲ ਕ੍ਰਿਪਾ ਬਿਨੁ ਕਾਮ ਨ ਐਹੈ ॥ ੯੮॥

ਤਾਹਿ ਪਛਾਨਤ ਹੈ ਨ ਮਹਾ ਪਸੁ ਜਾ ਕੋ ਪ੍ਰਤਾਪੁ ਤਿਹੂੰ ਪੁਰ ਮਾਹੀ ॥

ਪੂਜਤ ਹੈ ਪਰਮੇਸਰ ਕੈ ਜਿਹ ਕੇ ਪਰਸੈ ਪਰਲੋਕ ਪਰਾਹੀ ॥

ਪਾਪ ਕਰੋ ਪਰਮਾਰਥ ਕੈ ਜਿਹ ਪਾਪਨ ਤੇ ਅਤਿ ਪਾਪ ਲਜਾਹੀ ॥

ਪਾਇ ਪਰੋ ਪਰਮੇਸਰ ਕੇ ਜੜ ਪਾਹਨ ਮੈਂ ਪਰਮੇਸਰ ਨਾਹੀ ॥ ੯੯॥

ਮੋਨ ਭਜੇ ਨਹੀ ਮਾਨ ਤਜੇ ਨਹੀ ਭੇਖ ਸਜੇ ਨਹੀ ਮੂੰਡ ਮੁੰਡਾਏ ॥

ਕੰਠ ਨ ਕੰਠੀ ਕਠੋਰ ਧਰੇ ਨਹੀ ਸੀਸ ਜਟਾਨ ਕੇ ਜੂਟ ਸੁਹਾਏ ॥

ਸਾਚੁ ਕਹੋਂ ਸੁਨ ਲੈ ਚਿਤ ਦੈ ਬਿਨੁ ਦੀਨ ਦਿਆਲ ਕੀ ਸਾਮ ਸਿਧਾਏ ॥

ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਯਤ ਹੈ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਨ ਭੀਜਤ ਲਾਂਡ ਕਟਾਏ ॥ ੧੦੦॥

ਕਾਗਦ ਦੀਪ ਸਭੈ ਕਰਿ ਕੈ ਅਰੁ ਸਾਤ ਸਮੁੰਦ੍ਰਨ ਕੀ ਮਸੁ ਕੈ ਹੋਂ ॥

ਕਾਟ ਬਨਾਸਪਤੀ ਸਗਰੀ ਲਿਖਬੇ ਹੂੰ ਕੇ ਲੇਖਨ ਕਾਜ ਬਨੈ ਹੋਂ ॥

ਸਾਰਸੁਤੀ ਬਕਤਾ ਕਰਿ ਕੈ ਜੁਗਿ ਕੋਟਿ ਗਨੇਸ ਕੈ ਹਾਥ ਲਿਖੈ ਹੋਂ ॥

ਕਾਲ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਬਿਨਾ ਬਿਨਤੀ ਨ ਤਊ ਤੁਮ ਕੌ ਪ੍ਰਭੁ ਨੈਕ ਰਿਝੈ ਹੋਂ ॥ ੧੦੧॥

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗੰ੍ਰਥੇ ਸ੍ਰੀ ਕਾਲ ਜੀ ਕੀ ਉਸਤਤਿ ਪ੍ਰਿਥਮ ਧਿਆਏ ਸੰਪੂਰਨ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੧॥ ਅਫਜੂ ॥

[Guest shastr]

boleeeeeeeeeee soooooooo nihaaaaaaaall

[Mehtab Singh]

SAAAAAAATTT SREEEEEE AKAAAAAALLLLLLLL

And here is the English translation

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

SWAYYA.

ਮੇਰੁ ਕਰੋ ਤ੍ਰਿਣ ਤੇ ਮੁਹਿ ਜਾਹਿ ਗਰੀਬ ਨਿਵਾਜ ਨ ਦੂਸਰ ਤੋ ਸੋ ॥

मेरु करो त्रिण ते मुहि जाहि गरीब निवाज न दूसर तो सो ॥

There is no other support for the poor except Thee, who hath made me a mountain from a straw.

ਭੂਲ ਛਿਮੋ ਹਮਰੀ ਪ੍ਰਭ ਆਪਨ ਭੂਲਨਹਾਰ ਕਹੂੰ ਕੋਊ ਮੋ ਸੋ ॥

भूल छिमो हमरी प्रभ आपन भूलनहार कहूं कोऊ मो सो ॥

O Lord! Forgive me for my mistakes, because who is there so much blunderhead like me?

ਸੇਵ ਕਰੀ ਤੁਮਰੀ ਤਿਨ ਕੇ ਸਭ ਹੀ ਗ੍ਰਿਹ ਦੇਖੀਅਤ ਦ੍ਰਬ ਭਰੋ ਸੋ ॥

सेव करी तुमरी तिन के सभ ही ग्रिह देखीअत द्रब भरो सो ॥

Those who have served Thee, there seems wealth and self-confidence in all there homes.

ਯਾ ਕਲ ਮੈਂ ਸਭ ਕਾਲ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਕੇ ਭਾਰੀ ਭੁਜਾਨ ਕੋ ਭਾਰੀ ਭਰੋਸੋ ॥੯੨॥

या कल मैं सभ काल क्रिपान के भारी भुजान को भारी भरोसो ॥९२॥

In this Iron age, the supreme trust is only for KAL, Who is the Sword-incarnate and hath mighty arms.92.

ਸੁੰਭ ਨਿਸੁੰਭ ਸੇ ਕੋਟ ਨਿਸਾਚਰ ਜਾਹਿ ਛਿਨੇਕ ਬਿਖੈ ਹਨਿ ਡਾਰੇ ॥

सु्मभ निसु्मभ से कोट निसाचर जाहि छिनेक बिखै हनि डारे ॥

He, who hath destroyed millions of demons like Sumbh and Nisumbh in and instant.

ਧੂਮਰਲੋਚਨ ਚੰਡ ਔ ਮੁੰਡ ਸੇ ਮਾਹਿਖ ਸੇ ਪਲ ਬੀਚ ਨਿਵਾਰੇ ॥

धूमरलोचन चंड औ मुंड से माहिख से पल बीच निवारे ॥

Who hath annihilated in and instant the demons like Dhumarlochan, Chand, Mund and Mahishasura.

ਚਾਮਰ ਸੇ ਰਣਿ ਚਿੱਛਰ ਸੇ ਰਕਤਿੱਛਣ ਸੇ ਝਟ ਦੈ ਝਝਕਾਰੇ ॥

चामर से रणि चि्छर से रकति्छण से झट दै झझकारे ॥

Who hath immediately thrashed and thrown down far away the demons like Chamar, Ranchichchhar and Rakat Beej.

ਐਸੋ ਸੁ ਸਾਹਿਬ ਪਾਇ ਕਹਾ ਪਰਵਾਹ ਰਹੀ ਇਹ ਦਾਸ ਤਿਹਾਰੇ ॥੯੩॥

ऐसो सु साहिब पाइ कहा परवाह रही इह दास तिहारे ॥९३॥

On realizing the Lord like Thee, this servant of yours doth not care for anyone else.93.

ਮੁੰਡਹੁ ਸੇ ਮਧੁਕੀਟਭ ਸੇ ਮੁਰ ਸੇ ਅਘ ਸੇ ਜਿਨਿ ਕੋਟਿ ਦਲੇ ਹੈਂ ॥

मुंडहु से मधुकीटभ से मुर से अघ से जिनि कोटि दले हैं ॥

He, Who hath mashed millions of demons like Mundakasura, Madhu, Kaitabh, Murs and Aghasura.

ਓਟ ਕਰੀ ਕਬਹੂੰ ਨ ਜਿਨੈ ਰਣ ਚੋਟ ਪਰੀ ਪਗ ਦ੍ਵੈ ਨ ਟਲੇ ਹੈਂ ॥

ओट करी कबहूं न जिनै रण चोट परी पग द्वै न टले हैं ॥

And such heroes who never asked anyone for support in the battlefield and had never turned back even two feet.

ਸਿੰਧ ਬਿਖੈ ਜੇ ਨ ਬੂਡੇ ਨਿਸਾਚਰ ਪਾਵਕ ਬਾਣ ਬਹੇ ਨ ਜਲੇ ਹੈਂ ॥

सिंध बिखै जे न बूडे निसाचर पावक बाण बहे न जले हैं ॥

And such demons, who could not be drowned even in the sea and there was no impact on them of the fireshafts.

ਤੇ ਅਸਿ ਤੋਰ ਬਿਲੋਕ ਅਲੋਕ ਸੁ ਲਾਜ ਕੋ ਛਾਡਿ ਕੈ ਭਾਜਿ ਚਲੇ ਹੈਂ ॥੯੪॥

ते असि तोर बिलोक अलोक सु लाज को छाडि कै भाजि चले हैं ॥९४॥

On seeing Thy Sword and forsaking their shyness, they are fleeing away.94.

ਰਾਵਣ ਸੇ ਮਹਰਾਵਣ ਸੇ ਘਟਕਾਨਹੁ ਸੇ ਪਲ ਬੀਚ ਪਛਾਰੇ ॥

रावण से महरावण से घटकानहु से पल बीच पछारे ॥

Thou hast destroyed in and instant the warriors like Ravana, Kumbhkarna and Ghatksura.

ਬਾਰਿਦਨਾਦ ਅਕੰਪਨ ਸੇ ਜਗ ਜੰਗ ਜੁਰੇ ਜਿਨ ਸਿਉ ਜਮ ਹਾਰੇ ॥

बारिदनाद अक्मपन से जग जंग जुरे जिन सिउ जम हारे ॥

And like Meghnad, who could defeat even Yama in the war..

ਕੁੰਭ ਅਕੁੰਭ ਸੇ ਜੀਤ ਸਭੈ ਜਗ ਸਾਤਹੂੰ ਸਿੰਧ ਹਥਿਆਰ ਪਖਾਰੇ ॥

कु्मभ अकु्मभ से जीत सभै जग सातहूं सिंध हथिआर पखारे ॥

And the demons like Kumbh and Akumbh, who conquering all, washed away the blood from their weapons in seven seas, etc.

ਜੇ ਜੇ ਹੁਤੇ ਅਕਟੇ ਬਿਕਟੇ ਸੁ ਕਟੇ ਕਰਿ ਕਾਲ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਕੇ ਮਾਰੇ ॥੯੫॥

जे जे हुते अकटे बिकटे सु कटे करि काल क्रिपान के मारे ॥९५॥

All of them died with the terrible sword of the mighty KAL.95.

ਜੋ ਕਹੂੰ ਕਾਲ ਤੇ ਭਾਜ ਕੇ ਬਾਚੀਅਤ ਤੋ ਕਿਹ ਕੁੰਟ ਕਹੋ ਭਜਿ ਜਈਐ ॥

जो कहूं काल ते भाज के बाचीअत तो किह कुंट कहो भजि जईऐ ॥

If one tries to flee and escape from KAL, then tell in which direction shall he flee?

ਆਗੇ ਹੂੰ ਕਾਲ ਧਰੇ ਅਸਿ ਗਾਜਤ ਛਾਜਤ ਹੈ ਜਿਹ ਤੇ ਨਸਿ ਅਈਐ ॥

आगे हूं काल धरे असि गाजत छाजत है जिह ते नसि अईऐ ॥

Wherever one may go, even there he will perceive the well-seated thundering sword of KAL.

ਐਸੋ ਨ ਕੈ ਗਯੋ ਕੋਈ ਸੁ ਦਾਵ ਰੇ ਜਾਹਿ ਉਪਾਵ ਸੋ ਘਾਵ ਬਚਈਐ ॥

ऐसो न कै गयो कोई सु दाव रे जाहि उपाव सो घाव बचईऐ ॥

None hath been able to tell uptil now the measure, which, may be adopted to save himself from the blow of KAL.

ਜਾਂ ਤੇ ਨ ਛੂਟੀਐ ਮੂੜ ਕਹੂੰ ਹਸਿ ਤਾਂ ਕੀ ਕਿਉਂ ਨ ਸਰਣਾਗਤਿ ਜਈਐ ॥੯੬॥

जां ते न छूटीऐ मूड़ कहूं हसि तां की किउं न सरणागति जईऐ ॥९६॥

O foolish mind! The one from whom Thou cannot escape in any manner, why doth thee not go under His Refuge.96.

ਕ੍ਰਿਸਨ ਔ ਬਿਸਨ ਜਪੇ ਤੁਹਿ ਕੋਟਿਕ ਰਾਮ ਰਹੀਮ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਧਿਆਯੋ ॥

क्रिसन औ बिसन जपे तुहि कोटिक राम रहीम भली बिधि धिआयो ॥

Thou hast meditated on millions of Krishnas, Vishnus, Ramas and Rahims.

ਬ੍ਰਹਮ ਜਪਿਓ ਅਰੁ ਸੰਭੁ ਥਪਿਓ ਤਹਿ ਤੇ ਤੁਹਿ ਕੋ ਕਿਨਹੂੰ ਨ ਬਚਾਯੋ ॥

ब्रहम जपिओ अरु स्मभु थपिओ तहि ते तुहि को किनहूं न बचायो ॥

Thou hast recited the name of Brahma and established Shivalingam, even then none could save thee.

ਕੋਟ ਕਰੀ ਤਪਸਾ ਦਿਨ ਕੋਟਿਕ ਕਾਹੂੰ ਨ ਕੌਡੀ ਕੋ ਕਾਮ ਕਢਾਯੋ ॥

कोट करी तपसा दिन कोटिक काहूं न कौडी को काम कढायो ॥

Thou hast observed millions of austerities for millions of days, but thou couldst not be recompensed even for the value of a couldst not be recompensed even for the value of a cowrie.

ਕਾਮਕੁ ਮੰਤ੍ਰ ਕਸੀਰੇ ਕੇ ਕਾਮ ਨ ਕਾਲ ਕੋ ਘਾਉ ਕਿਨਹੂੰ ਨ ਬਚਾਯੋ ॥੯੭॥

कामकु मंत्र कसीरे के काम न काल को घाउ किनहूं न बचायो ॥९७॥

The Mantra recited for fulfillment of worldly desires doth not even bring the least gain and none of such Mantras can`t save from the blow of KAL.97.

ਕਾਹੇ ਕੋ ਕੂਰ ਕਰੈ ਤਪਸਾ ਇਨ ਕੀ ਕੋਊ ਕੌਡੀ ਕੇ ਕਾਮ ਨ ਐਹੈ ॥

काहे को कूर करै तपसा इन की कोऊ कौडी के काम न ऐहै ॥

Why doth thou indulge in false austerities, because they will not bring in gain of even one cowrie.

ਤੋਹਿ ਬਚਾਇ ਸਕੈ ਕਹੁ ਕੈਸੇ ਕੈ ਆਪਨ ਘਾਵ ਬਚਾਇ ਨ ਐਹੈ ॥

तोहि बचाइ सकै कहु कैसे कै आपन घाव बचाइ न ऐहै ॥

The cannot save themselves form the blow (of KAL), how can they protect thee?

ਕੋਪ ਕਰਾਲ ਕੀ ਪਾਵਕ ਕੁੰਡ ਮੈ ਆਪ ਟੰਗਿਓ ਤਿਮ ਤੋਹਿ ਟੰਗੈਹੈ ॥

कोप कराल की पावक कुंड मै आप टंगिओ तिम तोहि टंगैहै ॥

They are all hanging in the blazing fire of anger, therefore they will cause thy hanging similarly.

ਚੇਤ ਰੇ ਚੇਤ ਅਜੋ ਜੀਅ ਮੈਂ ਜੜ ਕਾਲ ਕ੍ਰਿਪਾ ਬਿਨੁ ਕਾਮ ਨ ਐਹੈ ॥੯੮॥

चेत रे चेत अजो जीअ मैं जड़ काल क्रिपा बिनु काम न ऐहै ॥९८॥

O fool! Ruminate now in thy mind; none will be of any use to thee except the grace of KAL.98.

ਤਾਹਿ ਪਛਾਨਤ ਹੈ ਨ ਮਹਾ ਪਸੁ ਜਾ ਕੋ ਪ੍ਰਤਾਪੁ ਤਿਹੂੰ ਪੁਰ ਮਾਹੀ ॥

ताहि पछानत है न महा पसु जा को प्रतापु तिहूं पुर माही ॥

O foolish beast! Thou doth not recognize Him, Whose Glory hath spread over all the three worlds.

ਪੂਜਤ ਹੈ ਪਰਮੇਸਰ ਕੈ ਜਿਹ ਕੇ ਪਰਸੈ ਪਰਲੋਕ ਪਰਾਹੀ ॥

पूजत है परमेसर कै जिह के परसै परलोक पराही ॥

Thou worshippest those as God, by whose touch thou shalt be driven far away from the next world.

ਪਾਪ ਕਰੋ ਪਰਮਾਰਥ ਕੈ ਜਿਹ ਪਾਪਨ ਤੇ ਅਤਿ ਪਾਪ ਲਜਾਹੀ ॥

पाप करो परमारथ कै जिह पापन ते अति पाप लजाही ॥

Thou art committing such sins in th name of parmarath (the subtle truth) that by committing them the Great sins may feel shy.

ਪਾਇ ਪਰੋ ਪਰਮੇਸਰ ਕੇ ਜੜ ਪਾਹਨ ਮੈਂ ਪਰਮੇਸਰ ਨਾਹੀ ॥੯੯॥

पाइ परो परमेसर के जड़ पाहन मैं परमेसर नाही ॥९९॥

O fool! Fall at the feet of Lord-God, the Lord is not within the stone-idols.99.

ਮੋਨ ਭਜੇ ਨਹੀ ਮਾਨ ਤਜੇ ਨਹੀ ਭੇਖ ਸਜੇ ਨਹੀ ਮੂੰਡ ਮੁੰਡਾਏ॥

मोन भजे नही मान तजे नही भेख सजे नही मूंड मुंडाए॥

The Lord cannot be realized by observing silence, by forsaking pride, by adopting guises and by shaving the head.

ਕੰਠਿ ਨ ਕੰਠੀ ਕਠੋਰ ਧਰੈ ਨਹੀ ਸੀਸ ਜਟਾਨ ਕੇ ਜੂਟ ਸੁਹਾਏ ॥

कंठि न कंठी कठोर धरै नही सीस जटान के जूट सुहाए ॥

He cannot be realized by wearing Kanthi (a short necklace of small beads of different kinds made of wood or seeds worn by mendicants or ascetics) for severe austerities or Thy making a knot of matted hair on the head.

ਸਾਚੁ ਕਹੋਂ ਸੁਨ ਲੈ ਚਿਤ ਦੈ ਬਿਨੁ ਦੀਨ ਦਿਆਲ ਕੀ ਸਾਮ ਸਿਧਾਏ ॥

साचु कहों सुन लै चित दै बिनु दीन दिआल की साम सिधाए ॥

Listen attentively, I speak Turth, Thou shalt not achieve the target without going under the Refuge of the LORD, Who is ever Merciful to the lowly.

ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਯਤ ਹੈ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਨ ਭੀਜਤ ਲਾਂਡ ਕਟਾਏ ॥੧੦੦॥

प्रीति करे प्रभु पायत है क्रिपाल न भीजत लांड कटाए ॥१००॥

God can only be realized with LOVE, He is not pleased by circumcision.100.

ਕਾਗਦ ਦੀਪ ਸਭੈ ਕਰਿ ਕੈ ਅਰੁ ਸਾਤ ਸਮੁੰਦ੍ਰਨ ਕੀ ਮਸੁ ਕੈ ਹੋਂ ॥

कागद दीप सभै करि कै अरु सात समुंद्रन की मसु कै हों ॥

If all the continents are transformed into paper and all the seven seas into ink;

ਕਾਟ ਬਨਾਸਪਤੀ ਸਗਰੀ ਲਿਖਬੇ ਹੂੰ ਕੇ ਲੇਖਨ ਕਾਜ ਬਨੈ ਹੋਂ ॥

काट बनासपती सगरी लिखबे हूं के लेखन काज बनै हों ॥

By chopping all the vegetation the pen may be made for the sake of writing;

ਸਾਰਸੁਤੀ ਬਕਤਾ ਕਰਿ ਕੈ ਜੁਗਿ ਕੋਟਿ ਗਨੇਸ ਕੈ ਹਾਥ ਲਿਖੈ ਹੋਂ ॥

सारसुती बकता करि कै जुगि कोटि गनेस कै हाथ लिखै हों ॥

If the goddess Saraswati be made the speaker (of eulogies) and Ganesha be there to write with hands for millions of ages;

ਕਾਲ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਬਿਨਾ ਬਿਨਤੀ ਨ ਤਊ ਤੁਮ ਕੌ ਪ੍ਰਭੁ ਨੈਕ ਰਿਝੈ ਹੋਂ ॥੧੦੧॥

काल क्रिपाल बिना बिनती न तऊ तुम कौ प्रभु नैक रिझै हों ॥१०१॥

Even then, O God! O sword-incannate KAL! Without supplication, none can make Thee pleased even a little.101.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਸ੍ਰੀ ਕਾਲ ਜੀ ਕੀ ਉਸਤਤਿ ਪ੍ਰਿਥਮ ਧਿਆਇ ਸੰਪੂਰਨੰ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੧॥

इति स्री बचित्र नाटक ग्रंथे स्री काल जी की उसतति प्रिथम धिआइ स्मपूरनं सतु सुभम सतु ॥१॥

Here ends the First Chapter of BACHITTAR NATAK entitled The Eulogy of Sri KAL.`1.

[BhaiSukhSingh]

JHOOOOOO GAJ KE GAJAVEA NIHAL HO JAVEA SHAHEED SINGHA SINGHNIA NEW MAN NEW PARVAH SAAAAAAAAAAAAAATTTTTTTTTTTTTTT SRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII

AKALLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLL

[BhForce]

Inspiring.

By contrast, these days, it only takes 2.2 RSS schemers to make 2000 Singhs fight among themselves.